دیوار عاقلان

... برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم. بیرون بیمارستان غُلغله بود . چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند. چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند.

وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پردرخت. بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند. 

بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری مینشینم که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید.

پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ، بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا له شود. آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود.

 

ما بالاخره نفهمیدیم ... بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار ؟

البته که بیرون دیوار وضعیت خراب و آشفته است؛ چون پشت دیوار یا  هرجا که جامعه روانیان(به تعبیر بیرون دیواریها) وجود دارد؛ همچون جزیره ای  دست نخورده و بکر است که از بحرانها و فروپاشیهای بیرون دیواریها مصون مانده! تنها باید واژه های دیوانه و عاقل را از نو بفهمیم.