Sunday, May 20, 2018

«دحوالارض» و ایجاد شبهه پیرامون آیات قرآن کریم

احمد شمّاع زاده

سوره ذاریات:

والارض بعد ذلک دحیها (30) اخرج منها ماءها و مرعیها (31) والجبال ارسیها (32) متعاعاً لکم و لانعامکم (33)

ترجمه: و (خداوند) زمین را از آن پس(پس از ایجاد شب و روز، موضوع آیه 29) گسترانید. از آن، آب و گیاهش را بیرون آورد و کوهها را برپاداشت. بهره ای مادی است برای شما و چهارپایانتان.

در قرآن کریم در آیه سی ام سوره ذاریات و آیه 6 سوره شمس با به کارگیری واژگانی از ریشه «دحو» و «طحو»، به «گسترش دادن» و «فراخ گردانیدن» زمین اشاره شده است. (مطابق آنچه که فرهنگهای عربی به فارسی برای این واژگان نوشته اند.) ولی متأسفانه برخی مخالفان قرآن از ناآگاهی دیگران بهره برداری کرده و بر علیه قرآن تبلیغ به راه انداخته اند که قرآن زمین را مسطح دانسته، و با این ادعای پوچ و بی‌اساس خود، آیات علمی قرآن را به متناقض دانش بودن، متهم کرده و میکنند. اینان از این دو دسته خارج نیستند. یا آگاهانه معاند قرآن اند، و یا در فهم این واژگان ناتوانند. زیرا گسترش دادن (Expansion) معنای مسطح (Flat) کردن را نمیدهد، وگرنه خداوند واژه‌ای از ریشه «سطح» را به کار میبرد.

مثالی برای فهم واژگانی مطلب:

هنگامی که شما به کسی بگویی سفره را بیانداز(یا باز کن یا پهن کن)، انداختن، بازکردن و پهن کردن سفره در نظر و فهم شما و کسی که دستور شما را میشنود، هیچ‌گاه به مفهوم انداختن چیزی در جایی یا مسطح کردن سفره نیست؛ بلکه منظور این است که سفره پیچیده است، باز و پهنش کن؛ و کسی که دستور شما را شنیده، از پهن کردن سفره مفهوم مسطح کردن آن را درک نمیکند؛ بلکه برای هر دو طرف مشخص است که منظور خارج کردن سفره از حالت پیچیدگی یا تاشدگی است تا قابل بهره برداری شود؛ زیرا سفره درهم پیچیده یا تاشده قابل بهره برداری نیست.

عین همین موضوع در مورد کلام خداوند نسبت به گسترانیدن زمین صادق است و پیمودن دیگر راهها عنادورزی با قرآن است.

دلیلش هم روشن است که چرا «دحو» و «طحو» معنای بازشدن و گسترده شدن را میدهند و نه مسطح کردن. زیرا اگر سیارگان پس از آفرینش، و در سیر تحولشان به واسطه چگالی بسیار بالایی که داشتند و درهم پیچیده بودند، باز نمیشدند و گسترش نمیافتند، شرایط مناسب را برای زیست موجودات جاندار نداشتند و در نهایت آماده پذیرش انسان نمیشدند. در آیات بالا، به این موضوع اشاره شده است که با گسترده شدن زمین، آب به وجود آمد و شرایط برای روییدن گیاه فراهم شد؛ کوهها ایجاد شدند تا با چشمه سارهایشان آبها را برای فصل تابستان ذخیره کنند، و بدین ترتیب انسان بتواند با بهره برداری از شرایط فراهم شده، بر روی کره زمین زندگی کند.

به همین دلیل خداوند به این‌گونه بازشدن سوگند یاد میکند و میفرماید: والارض و ما طحیها (سوگند به زمین و آنچه آن را گسترش داد! شمس: 6) زیرا موضوع گسترش کیهان و اجزاء آن، یعنی سردشدن و بازشدن و با بازشدن از شدت چگالی ستارگان و سیارگان کاسته شدن، یکی از مباحث مهم کیهانشناسی است؛ و خداوند با این آیه بسیار کوتاه، یکی از معجزات خود را بیان داشته و کیهانشناسان را در پیمودن راهشان راهنمایی کرده است که بروید و کاوش کنید که چه عاملی موجب بازشدن سیارگان از حالتی که در آن قرار داشته‌اند شده، که من به آن سوگند یاد کرده ام!!

در کتاب‌های شیعی به موضوع دحوالارض اشاره شده و جای بازشدن زمین را کعبه دانسته اند؛ و گفته شده از همانجا زمین دارای آب، و آماده پذیرش زندگان شده است که:

و من الماء کل شیء حیّ

بیست و نهم اردی‌بهشت نودوهفت - احمد شمّاع زاده

Friday, May 18, 2018

رقص جانانه دختران دبستانی که صدای آخوند ها را در آورده (دمشون گرم)

Monday, May 14, 2018

علی جوانمردی - چند خبر مهم در مورد ایران - کشته شدگان ایرانی در سوریه - ...

Saturday, May 12, 2018

نظریه تکامل انسان و چالشی دیگر!!

احمد شمّاع زاده

با پژوهشی بیولوژیک که بر روی یکی از گونه های آبزیان صورت گرفت، یک بار دیگر نظریه تکامل، به چالشی عمیق کشیده شد!! چهار سال پیش نیز با کشف جمجمه های کشیده از گونه‌ای به ظاهر انسان، نظریه تکامل به چالش کشیده شد و نگارنده ضمن مقاله‌ای آن کشف را دگرگونی اساسی در نظریه تکامل انسان خواندم. این کشف پایه‌ای دیگر از پایه‌هایی را که داروین نظریه خود را بر آن‌ها بنا نهاده بود، ویران میسازد، به گونه‌ای که این نظریه از این پس قابل دوام آوردن نیست و با وزشی دیگر فرو خواهدریخت.

نظریه تکامل از آغاز پیدایش وسیله ای شد در دست دین ستیزان و بویژه ستیزه با مسیحیت برای به چالش کشیدن این دین. دین باوران نیز از هر دینی و بویژه مسیحیت و اسلام به بررسی کمیودها و نارسائیهای آن پرداختند و در قرن بیستم و بویژه دهه های آخر قرن بیستم محل برخورد اندیشه‌ها و افکار خداناباوران(کافران) و خداباوران شد.

کسانی همچون ریچارد داوکینز، چون دین ستیزند، هنوز به نظریه تکامل پایبندند و با تمام ناکامیها و کاستیهایش آن را رد نمیکنند و حتا بسیاری از حقایق مسلم علمی را نیز در خفا نگهمیدارند تا خداباوران نتوانند جانی تازه بگیرند. به این نکته در پژوهش دگرگونی اساسی… اشاره شده است.

نگارنده در سال 1366 نظریه‌ای نو در مورد تکامل ارائه کرد که با مستندهای علمی سه گونه انسان یا انسان نما را در رد داروینیسم مورد بررسی قرارداد. ولی از آنجا که نشر دانش و پژوهشهای علمی در اختیار دانشگاههای آمریکا و اروپاست و از سوی دیگر امکانات جهان سومی ایران فرصتی به پژوهشهای اینچنینی نمیداد و هنوز نمیدهد، به محافل علمی و دانشگاهی ایران نیز راه نیافت؛ و تنها پس از یازده سال (1377) در اطلاعات علمی به گونه‌ای ناقص به چاپ رسید و البته چند سالی است که در وبلاگهایم و کارنمای آکادمیایم زیر عنوان «جایگاه جنّیان و آدمیان در سیر تکاملی انسان» منتشر شده است.

لینکهای پژوهشهای یاد شده:

• دگرگونی اساسی در نظریه تکامل انسان: https://www.academia.edu/698750

• جایگاه جنّیان و آدمیان در سیر تکاملی انسان: https://www.academia.edu/10055759

مقاله‌ای که به تازگی زیر عنوان What a Walking Fish Can Teach Us About Human Evolution منتشر شده و در آغاز از آن یاد کردم، در زیر قابل مطالعه است.

بیستم اردی‌بهشت 97 برابر با دهم می 2018 – احمد شمّاع زاده

What a Walking Fish Can Teach Us About Human Evolution?

New research on the little skate reveals the genes it shares with land animals, and a common ancestor from 420 million years ago

The genetics of the little skate changes our understanding of vertebrate evolution, from ocean to land-dweller. (KIKE CALVO / Alamy)

By Lorraine Boissoneault

smithsonian.com
February 8, 2018

What does a mouse have in common with a cartilaginous fish known as a little skate?

At first glance, you might think not much. One’s fluffy, with big ears and whiskers; the other breathes with gills and ripples its way around the ocean. One is a lab animal or household pest; the other is most likely to be seen in the wild, or the bottom of a shallow pool at an aquarium. But it turns out these two vertebrates have something crucial in common: the ability to walk. And the reason why could change the way we think about the evolution of walking in land animals—including humans.

A new genetic study from scientists at New York University reveals something surprising: Like mice, little skates possess the genetic blueprint that allows for the right-left alternation pattern of locomotion that four-legged land animals use. Those genes were passed down from a common ancestor that lived 420 million years ago, long before the first vertebrates ever crawled from sea to shore.

In other words, some animals may have had the neural pathways necessary for walking even before they lived on land.

Published today in the journal Cell, the new research began with a basic question: how did different motor behaviors evolve or change in various species over time? Author Jeremy Dasen, an associate professor at the NYU Neuroscience Institute, had previously worked on the movement of snakes. He was inspired to look into skates after reading Neil Shubin’s book, Your Inner Fish: A Journey Into the 3.5-Billion-Year History of the Human Body, but didn’t really know where to start.

“I had no idea what a skate looked like,” Dasen says. “I’d eaten it in a restaurant before. So I did what everyone does, I went onto Google to find videos of skates.” One of the first things he found was a Youtube video of a clear nose skate engaging in walking behavior. “I was like, wow, that’s really cool! How does it do that?” he says.

Using skates collected by the Marine Biological Laboratory at Woods Hole, Dasen and others endeavored to find out. First, the basics: Little skates are bottom-dwellers who live all along the East Coast in the Atlantic Ocean. They don’t actually have legs, and their walking doesn’t look like a human going for a stroll. What they use are anterior pelvic fins called “crus,” located under the much bigger diamond-shaped sail-like fin that undulates when they swim.

When they’re feeding, or need to move more slowly, they engage their crus in a left-right alternating movement along the ocean floor. From the bottom, it almost looks like little feet propelling the skate forward.

But Dasen and his team weren’t just interested in the biomechanics; they wanted to identify the genes that controlled the motor neural pathways for skate walking.

When looking at the layout of a vertebrate, geneticists often begin with Hox genes, which play a crucial role in determining an organism’s body plan. If the genes are knocked out or misordered, it can spell disaster for the animal (as in the experiment in which a fly grew legs instead of antennae on its head after scientists intentionally knocked out certain Hox genes).

Dasen and his colleagues also looked at a genetic transcription factor called Foxp1, located at the spinal cord in tetrapods. The simplified explanation is that it works by triggering motor neurons that allow for the walking movement.

“If you knock [Foxp1] out in model organisms like mice, they’ve lost all the ability to coordinate their limb muscles,” Dasen says. “They have a severe type of motor discoordination that prevents them from walking normally.” It’s not that the mice without Foxp1 don’t have the limbs or muscles necessary to walk—they just don’t have their circuitry wired correctly to do so.

That combination of genes in little skates that allows them to step their way across the seafloor in search of dinner goes all the way back to a common ancestor that lived 420 million years ago—a surprise to the researchers, since the ability to walk was thought to come after the transition from sea to land began, not before. The fact that such genetic traits stuck around for so long, and evolved in such unique ways across different species only added to Dasen’s excitement.

“There’s a lot of literature on the evolution of limbs, but it doesn’t really consider the neuronal side of things because it’s much harder to study,” Dasen says. “There’s no fossil record for neurons and nerves. There’s much better ways of studying evolution by looking at bony structures.”

Plenty of researchers have looked to the fossil record for details about the earliest land dwellers. There’s Elginerpeton pancheni, an early tetrapod that lived outside the ocean sometime around 375 million years ago. And then there’s Acanthostega, another ancient vertebrate that scientists recently analyzed to learn about its limb growth patterns and sexual maturity.

Meanwhile, other biologists have gleaned clues by looking at some of the weirdest fish alive today, many of which have ancient lineages. Some have looked at coelacanths and sarcopterygians, or lungfish (the latter use their pelvic fins to move in a motion like walking). Others have investigated bishr movement. The African fish species is equipped with lungs as well as gills, so it can survive out of water—and has a movement similar to walking when forced to live on land, as seen in the 2014 experiment conducted by University of Ottawa biologist Emily Standen and others.

Standen says she greatly admires the new research on little skates. “I would’ve expected that there would’ve been quite a bit of similarity [in the systems behind different animal’s movement], but the fact that it’s as close as it is was a lovely surprise,” she says. “It speaks to what I believe in quite strongly, that the nervous system and how it develops and functions is very flexible.”

That flexibility has clearly been key across evolutionary history. Thanks to that 420-million-year-old ancestor, we now have everything from fish who swim, to snakes that slither, to mice that walk, to skates that use a combination of movements—with the Foxp1 gene expressed or suppressed depending on the animal’s unique body plan and locomotion.

And now that we know a little more what’s controlling that movement in skates, it’s possible that knowledge could have a future use in understanding bipedalism in humans.

“The basic principal by which motor neurons connect to different circuits is not really worked out [in complex organisms], so the skate is a way to look at that in a more simplified system,” Dasen says. But he doesn’t want to get too ahead of himself in predicting what that might mean for the future. Dasen just hopes that upon seeing the research, people will simply think, “Gee whiz, that’s really neat. They can walk!”