چهار اسم در شناسنامه 'دلواپس‌ها'
حسین باستانی
بی‌بی‌سی 04 مه 2014 - 14 اردیبهشت 1393
نام هایی که
تا کنون در ارتباط با همایش "دلواپسیم" رسانه ای شده اند، هر کدام به
نحوی به بسیج یا سپاه پاسداران ارتباط دارند
برگزاری
همایش "دلواپسیم" در تهران، با بازتاب خبری گسترده ای در رسانه های
اصلاح طلب و محافظه کار ایران مواجه شده است.
برگزارکنندگان
این گردهم آیی، آن را بازتاب دهنده نگرانی گروهی از "دانشجویان" و
فعالان دارای "گرایش های مختلف"، از مذاکرات هسته ای دولت ایران دانسته
اند.
اما مروری بر
اسامی خاص مرتبط با برگزاری این همایش، اطلاعات مشخص‌تری را در مورد برگزارکنندگان
آن ارائه می کند:
۱- "دلواپسیم".
اسم همایش خبرساز تهران، تکرار نام یک سی دی تبلیغاتی است که سه ماه پیش، به طور
گسترده از سوی سایت های وابسته به بسیج توزیع شد. در سی دی "دلواپسیم"،
گروهی از کسانی که در همایش اخیرا علیه سیاست هسته ای دولت سخنرانی کردند (از سعید
زیباکلام و ناصر نوبری گرفته تا حمید رسایی و مهدی محمدی) به بیان سرفصل های همین
سخنرانی ها پرداخته بودند.
۲- "موسسه فرهنگی
- نرم افزاری آرمان". این موسسه نزدیک به بسیج، تولید کننده سی دی
"دلواپسیم" بود که در بهمن ماه گذشته توزیع شد. تولیدات آن، از تعداد
زیادی فیلم، انیمیشن و بازی کامپیوتری با مضامین سیاسی، نظامی و امنیتی تشکیل می
شوند. "آرمان"، با سپاه پاسدارن ارتباط نزدیکی دارد و میزان این نزدیکی،
از خبرسازترین تولید این موسسه، فیلم "شکست هیمنه"، مشخص است. در این
فیلم، برای اولین بار صحنه‌های اختصاصی عملیات اسارت ۸ نظامی
بریتانیایی در اروندرود در خرداد ۱۳۸۳ به تصویر کشیده شد. مدیران آرمان،
بعدها در توضیح اینکه چطور دوربینشان همراه با نظامیانی بوده که در چنین عملیات
حساسی شرکت داشته اند، گفتند که دوربین، به طور تصادفی در محل آن عملیات حضور
داشته است.
۳- "بسیج
دانشجویی". این تشکل، در برگزاری همایش "دلواپسیم" نقش اصلی را داشته است. برگزارکنندگان
همایش، به طور مشخص "کمیته صیانت از منافع ملت
ایران"، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق و بسیج دانشجویی دانشگاه امیر کبیر
بوده اند. از میان آنها، دو تشکل مستقیما زیرمجموعه بسیج هستند و سومی هم، مشخصا
از اعضای بسیج دانشجویی تشکیل شده است. "کمیته صیانت از منافع ایران"،
همان تشکلی است که اعضایش در مهر ماه گذشته، هنگام بازگشت حسن روحانی از نیویورک
راه خودروی حامل او را گرفتند و به سوی آن کفش پرت کردند و با پیگردی نیز مواجه
نشدند.
۴- "تالار بصیرت
لانه جاسوسی". این، نام محل برگزاری همایش "دلواپسیم" بوده که در
واقع، سالن اجتماعات سفارت اشغال شده آمریکا در ایران است. ساختمان سفارت آمریکا،
پس از پایان ماجرای گروگانگیری، در اختیار سپاه پاسداران قرار داشته است. البته،
سپاه مدتی است که این ساختمان را در اختیار تشکلی مرتبط، بسیج دانشجویی، قرار داده
است. گفته شده که همایش اخیر، ابتدا قرار
بوده در یک سالن متعلق به بنیاد شهید برگزار شود اما به دنبال ایجاد مشکلاتی در
این خصوص، بسیج دانشجویی ساختمان سابق سفارت آمریکا را در اختیار برگزارکنندگان
قرار داده است.
تصاویر منتشر
شده از گردهم‌آیی جنجالی ساختمان سفارت آمریکا، نشان دهنده وجود پلاکارهای در
انتقاد از اظهارات چند روز پیش حسن روحانی راجع به "شناسنامه دار نبودن"
منتقدان (سیاست خارجی) دولت است.
شاید این
انتقاد از زاویه ای قابل فهم باشد: نام هایی که تا کنون در ارتباط با همایش
"دلواپسیم" رسانه ای شده اند، نشان می دهند که حداقل برگزارکنندگان این
همایش، چندان هم "بی‌شناسنامه" نیستند.
بررسی روزنامه‌های صبح یکشنبه تهران - ۱۴ اردیبهشت
روزنامه های امروز صبح به اجتماع
هواداران احمدی نژاد که با نام دلواپسان از آن ها نام برده شده اهمیت داده و گزارش
هایی درباره آن در صفحات اول خود نقل کرده اند.
اعتماد در گزارش
اصلی خود نوشته: از جمع "دلواپسان هسته‌یی" سرشناس چیزی کمتر از نصف
آنها آمدند. بعضی هم که آمدند خیلی زود رفتند بعضی هم به همان والسلام آخر داستان
رسیدند. آمده بودند تا از دغدغه‌های هسته‌یی خودشان بگویند، اما نخستین حرفی که می‌زدند
این بود: ما احمدی‌نژادی نیستیم. می‌گفتند
دغدغه‌هایشان در راستای حمایت از تیم هسته‌یی دولت است.
به نوشته این گزارش: کاریکاتورهای نه
چندان کم تعداد وزیر خارجه در ورودی محل برگزاری مراسم خوب به نمایش گذاشته بود؛
کاریکاتورهایی از موقعیت‌های مختلف وزیر امور خارجه دربرابر دیپلمات‌های 5+ امریکا.
جالب اینکه در همه تصاویر هم ایرانی‌‌ها یا گول خورده بودند یا دچار اشتباه شده
بودند. "دلواپسان هسته‌یی" تا بعد از ساعت ۱۷ مشغول سر و
سامان دادن به وضعیت سالن بودند تا اینکه کم‌کم سران و بزرگان از راه رسیدند.
مهسا امرآبادی در شرق گزارش داده:
تعداد موتورسواران در خیابان طالقانی بیش از روزهای گذشته بود. چهره‌ها و نوع پوشش‌ها
نیز شبیه به همدیگر و اکثرا جوان. آمده بودند تا بگویند "دلواپسند"!
همایش دلواپسیم و نقد توافقنامه ژنو که قرار بود روزگذشته در تالار سیدالشهدا
برگزار شود، بنابه‌دلایلی به محل سابق سفارت آمریکا منتقل شد و البته این قضیه هم
باعث گلایه و ناراحتی برگزارکنندگان این مراسم شده بود.
به گزارش شرق: از رسانه‌ها گلایه داشتند که چرا آنان را منتسب به احمدی‌نژاد و سیاست‌های او
خوانده‌اند و می‌گفتند میهمانان و سخنران‌ها گرچه از "جبهه پایداری"
هستند اما ارتباطی به احمدی‌نژاد ندارند چراکه اساسا او را قبول ندارند و نمی‌خواهند
به وی منتسب شوند. شاید آنان هم دریافته‌اند انتساب به احمدی‌نژاد و تیم او با
توجه به وضعیت کنونی کشور، جای جذابیت، دافعه ایجاد می‌کند و شاید هم نگران تاثیر
دلواپسیشان بر افکار عمومی هستند.
در ادامه گزارش شرق آمده: حیاط سفارت
سابق آمریکا مالامال از پوستری‌هایی در نقد سیاست هسته‌ای دولت بود، "دی‌وی‌دی"ها
برای فروش آماده بود، جوانی دیگر با صدای بلند تبلیغ نشریه‌شان را می‌کرد: نشریه ۵۷؛ نشریه‌ای
که به گفته فروشنده آن "به‌زودی صدای روحانی را درمی‌آورد" حراج کرده
بودند و نشریه پنج‌هزارتومانی را دوهزارتومان می‌فروختند. جوان با صدای بلند تبلیغ
می‌کرد: "سرهنگ‌ها، چماق‌به‌دستان، حقوقدان‌ها بیایید و بخرید."
اصولگرایان
چه نوشتند
اما روزنامه های اصولگرا و منتقد دولت
هیچ اشاره به وابستگی سیاسی این عده به رییس جمهور سابق نکرده اند چنان که جوان روزنامه
نزدیک به سپاه پاسداران نوشته: همایش منتقدان توافقنامه ژنو با عنوان «دلواپسیم»
عصر امروز در محل لانه سابق جاسوسی آمریکا در تهران برگزار شد.
به نوشته این گزارش در قسمت‌هایی از
سالن، بنرهایی درباره عنوان «دلواپسیم» و بیان نگرانی‌های منتقدان درباره توافق
ژنو نصب شده بود که بر روی آن ها نوشته شده بود "دلواپسیم از اینکه انرژی
هسته‌ای را با فناوری هسته‌ای اشتباه گرفته‌اند"، "دلواپسیم از برباد
دادن حقوق ملت در ازای گرفتن حقی ناچیز"، "دلواپسیم از استراتژی غلط
دولت در سیاست خارجی" و "دلواپسیم از ترک برداشتن حقوق ملت به جای ترک
برداشتن ساختمان تحریم‌ها".
کیهان هم نوشته همایش
"دلواپسیم" با موضوع بررسی توافقنامه ژنو ، عصر دیروز با حضور اساتید
دانشگاه، برخی نمایندگان مجلس و شخصیت‌های سیاسی کشور و با حضور دانشجویان در محل
لانه جاسوسی سابق آمریکا در تهران برگزار شد و حجت الاسلام علیرضا پناهیان استاد
حوزه و دانشگاه طی سخنان کوتاهی در این همایش گفت: "برگزاری چنین جلساتی دو
قاعده اصلی دارد، یک قاعده آن به این معنی است که پشتیبانی نیروهای انقلابی است که
می‌تواند به مذاکره‌کنندگان قدرت دهد."
به نوشته کیهان پناهیان
گفته: "قاعده دیگر برگزاری چنین جلساتی این است که اگر چنین اقداماتی پشت سر
مذاکره‌کنندگان نباشد چرخ انرژی هسته‌ای که هیچ، چرخ کارخانجات نیز نمی‌چرخد."
برای تاخت
سیاسی
قانون در گزارشی
نوشته: وابستگی سیاسی و تشکیلاتی این مجموعه در ذیل مجموعه‌های دانشجویی که بدان
تعلق دارند، به وضوح روشن بود و از سوی دیگر عدم اقبال در فضای دانشگاهیان-قریب به
اتفاق اساتید و دانشجویان- کشور از این مجموعه‌ها گروه‌های فشاری برای جریان‌های
سیاسی تندروی چون جبهه پایداری ساخته است.
به نوشته این روزنامه: باید اشاره کرد
که وجود این گروه‌ها می‌تواند مزیتی رقابتی برای تیم دیپلماسی کشور در بر داشته
باشد. پرونده هسته ای ایران و پیشرفت توافقات ایران با ۱+۵ مخالفان
قدری در منطقه و آمریکا دارد. تیم دیپلماسی دولت یازدهم می‌تواند وجود این گروه‌ها
را با تندروهای مخالف به سرانجام رسیدن توافقات فی مابین، تاخت سیاسی بزند و به
عنوان برگ برنده‌ای در مذاکرات به عنوان "هشدار" در دست داشته باشد به شرطی که این گروه‌ها
در ایران نیز قواعد رقابت سالم سیاسی را بپذیرند و به جای آدرس غلط "منافع
ملی" و فراجناحی بودن، منویات سیاسی و
جناحی خود را به صورت روشن پیگیری کنند.
احمد شیرزاد در مقاله ای در آرمان نوشته
برگزاری همایش "دلواپسیم" برنامه‌ای برای ابراز نگرانی دسته‌ای درباره
روند مذاکرات هسته‌ای کشور بود؛ رفتاری که این دسته از نمایندگان و گروه‌های مخالف
پیش گرفته‌اند مسلما تاثیر چندانی بر روند امور ندارد بلکه این دسته کسانی هستند
که معمولا سروصدای فراوان ایجاد می‌کنند. برخی رفتارهای جبهه پایداری در مجلس و
همچنین در این برنامه بیشتر شبیه پاکوباندن دارد.
در ادامه مقاله آمده: اگر افرادی برای
مذاکرات احساس نگرانی می‌کنند بهترین راه برای نشان دادن نگرانی و اینکه بتوانند
حرف خود را بزنند، گفت‌وگوی منطقی است. همانطور که از طرف دولت بارها اعلام شده
است که ما با مخالفان خارج از کشور خود وارد گفت‌وگو و مذاکره می‌شویم همین رویکرد
نیز در برابر مخالفان داخلی مصداق دارد. این افراد باید آگاه باشند که با فضاسازی،
اتهام‌زنی و تردیدافکنی به نتیجه مطلوب دست پیدا نخواهند کرد.
به نظر این نماینده مجلس ششم زیر سوال
بردن کل آن نیاز به پاسخ قاطع از سوی مسئولان ذی‌ربط دارد. شواهد نشان می‌دهد
احتمال توافق نهایی در چند ماه آینده بسیار قوی است ولی اگر این مخالفان به دولت
فشار آورند می‌توانند در روند کلی مذاکرات تاثیر منفی بگذارند. خوشبختانه این افراد کمترین نفوذی در جامعه ندارند اما مخالفت‌هایشان از حد
معمول خود خارج شده است. آزادی بیان در هر صورت مثبت است اما به شرطی که یک طیف
خاص از آن بهره نبرند و مخالفان نظر آنها نیز دارای تریبون برای بیان گفته‌هایشان
باشند.
