داعش زاییده و پروده اسرائیل

داعش زاییده و پروده اسرائیل

(ابوبکران بغدادی: اصلی و جعلی!)

در گزارشها آمده است که ابوبکر بغدادی اسرائیلی است و عنوان شناسائی اش در موساد الیوت شیمون است. از آنجا که هرگاه به دروغ یا به واقع مجروح میشود به اسرائیل میرود تا درمان شود به نظر میرسد این موضوع صحت داشته باشد و در اصل وی برای گرفتن دستورهای تازه به آنجا میرود. اشخاص خبره و سیاسیون آمریکایی مانند ویبستر تاربلی نویسنده و تاریخدان آمریکایی او را دوست صمیمی جان مک کین سناتور مشهور ایالت آریزونا میدانند. بنا بر این داده ها میتوان متوجه شد که این ابوبکر بغدادی همان ابوبکر بغدادی یعنی ابراهیم بن عواد بن ابراهیم السامرائی نیست بلکه دو ابوبکر بغدادی متصور است یکی اصلی که عراقی است و دیگری جعلی که اسرائیلی است.

دولت عراق روز 19 آوریل 2010 اعلام کرد که ابوعمر بغدادی و معاونش ابوحمزه المهاجر (ابوایوب المصری) در حمله هوایی ارتش به منطقه الثرثار استان صلاح الدین به هلاکت رسیدند.

کمتر از یک ماه بعد ابوبکر بغدادی از سوی القاعده به عنوان جانشین ابوعمر بغدادی منصوب میشود و این بدان معنی است که اسرائیل القاعده را فریب داده و او مأمور خود ابوبکر بغدادی جعلی را که پیشتر و با برنامه ریزیهای کامل در آستین پروده و منتظر چنین روزی بوده به جای ابوبکر بغدادی اصلی جا زده است. به خبر زیر توجه کنید:

القاعده روز 16 مه 2010 ابوبکر بغدادی را به عنوان جانشین ابوعمر بغدادی سرکرده سابق شاخه خود در عراق منصوب کرده بود .

ابوبکر بغدادی اصلی یا عراقی اگر کشته نشده باشد در اختیار اسرائیل است. دلیل اینکه چرا اسرائیل او را رهبر گروه نکرده این است که هیچ مسلمانی نمیتواند آنقدر شقی باشد تا بتواند اعمالی را انجام دهد که تنها از یک صهیونیست دوآتشه برمی آید حتی اگر جانش را بر سر این راه بگذارد چه برسد به کسی که دکترای علوم اسلامی داشته باشد.

او در عمل نشان داده که با همه کشورها و با همه ادیان و آیینها مخالف است جز با دین و آیین یهود.

او با همه گروههای سیاسی و جهادی و همه نژادها از جمله کردها مخالف است جز با صیهونیزم نژادپرست. اگر او در ظاهر با سنیها مخاف نیست سیاسیکاری است زیرا میبینم که بسیاری از سنیهایی که مخالف او و گروهش هستند را نیز کشته و نابود کرده است.

او تمام آثار باستانی ارزشمند و مقبره های پیامبران را در ظاهر به عنوان مخالفت با بت پرستی نابود میکند و تنها برخی اشیاء با ارزش بسیار بالای تاریخی و اقتصادی را که از موزه ها و از زیر مقبره ها به دست میآورد و یکی از آمال و آرزوهای اسرائیلیان به دست آوردن آنها بوده به اسرائیل میفرستد.

اعمال او به هیچوجه با کارهای طالبان و القاعده قابل قیاس نیست. اگر طالبان نمادهای بودایی را خراب کرد، از روی عقیده خشک مذهبی و تندروانه بود؛ ولی از میان بردن آثار فرهنگی مربوط به چند هزار سال پیش یک ملت هیچ ربطی به بت پرستی ندارد و تنها هدف میتواند از میان بردن پیشینه فرهنگی و نابودی تاریخ کهن سرزمین عراق باشد که یکی از اهداف استراتژیک اسرائیل بوده و هست. بدین ترتیب او مأمور از میان بردن تاریخ و هویت فرهنگی دیگر تمدنها و فرهنگها و بویژه مسلمانان و از همه مهمتر دو کشور بسیار باستانی عراق و سوریه است!!

او با سلاخی و آتش زدن اسیران خود که وابسته به سازمانها و یا کشورهایی بوده اند که در پی نشان دادن حقایق و یا دفاع از حق هستند و یا از دیرباز مخالف اسرائیل بوده اند درنده خویی و وحشیگری را به اوج خود رسانده است که تاریخ تاکنون جز از سران صهیونیست از هیچ مکتب و مرام دیگری ثبت نکرده است.

کارهایی که او تاکنون انجام داده و موفقیتهایی که به دست آورده همگی نیازمند پشتیبانی همه جانبه از سوی سازمانی است که مجهز به همه گونه اطلاعات جغرافیایی- نظامی- ماهواره ای- اقتصادی- اجتماعی- روانی- فرهنگی باشد که این سازمان تنها میتواند موساد باشد. اصولاً او تنها نیست و حتماً کسانی از اسرائیل همواره با او هستند و او تنها به این دلیل رهبر گروه است که توسط موساد آموزشهای اسلامی دیده تا بتواند جوانان و نیز مبلغان و امامان جماعت سنی مذهب مساجد کشورهای اروپایی را فریب دهد و به گروه خود بکشاند. زیرا موساد به خوبی میداند که بدون رهبری جذاب از همه نظر نمیتوان جوانان را فریفت. وی که عمامه سیاه بر سرگذاشته و نسب خود را به پیامبر اکرم(ص) میرساند نشان دهنده این امر است که موساد برای فریب جوانان اروپایی به وسیله این شخص ظاهرالصلاحی که برای انتخاب وی سالها برنامه ریزی منسجمی صورت گرفته از هیچ حیله و ترفندی فروگذار نکرده است.

قیافه شناسی:‌ ابوبکر بغدادی اصلی صورتی کشیده دارد با چشمانی باز و ریشی نسبتاً مجعد که این علامتها را عکسهای دوران دبیرستان و دوره دکترا و دوران زندان او به خوبی نشان میدهند. ولی ابوبکر اسرائیلی صورتی تقریباً گرد دارد با گوشی کاملاً متفاوت و چشمانی که پلک بالایی افتادگی دارد و بدون عینک توانایی دیدن دارد با ریشی مصنوعی! و لابد برای جوانان فریب خورده این گونه توجیه شده که او مدام باید در سفر باشد و بایستی که شناخته نشود و به همین دلیل از ریش مصنوعی استفاده میکند. مضافاً اینکه سن و سالش کمتر از کسی است که یازده سال پیش در زندان بوده و به یک شخص پنجاه و چند ساله کاملاً بی شباهت است!! ولی چون ابروها و بینی او شبیه به ابوبکر اصلی بوده او را انتخاب کرده اند!

هیچ دور از نظر نیست اولین باری که ابوبکر بغدادی اصلی را دستگیرکرده اند بدان دلیل بوده که مأموران موساد در میان نیروهای آمریکایی مستقر در عراق در پی کسی بوده اند که شبیه الیوت شیمون باشد. یکی از دلایل این نظر آن است که تاکنون مشخص نشده چرا نیروهای آمریکایی در آن زمان ابوبکر بغدای اصلی را دستگیر کرده اند.

ولی اکنون به نظر میرسد که آمریکا از اسرائیل رو دست خورده باشد زیرا درست است که اسرائیل با همکاریهای مستقیم آمریکا و انگلیس این گروه را ایجادکرده ولی اسرائیل هدف خود از ساخت و پرداخت این گروه را برای همپیمانانش فاش نکرده بوده و آنان ندانسته در دام اسرائیل افتاده اند!! زیرا اسرائیل همواره به منافع خود میاندیشد و نشان داده است که هیچگاه به اهداف همپیمانان خود نیندیشیده بلکه روشهای ماکیاولیستی را به اجرا درمیآورد که با روشها و تاکتیکهای سیاسی مدرن همخوانی ندارند.

حتی ممکن است اختلاف اوباما با نتانیاهو نیز بیشتر به همین دلیل باشد تا برنامه هسته ای ایران!

دلیلی دیگر بر اینکه داعش گام به گام از اسرائیل دستور میگیرد این است که اسرائیل امسال پس از چندین سال از سنت مألوف خود یعنی ارسال پیام تبریک نوروزی به کسانی که این روز را گرامی میدارند و غالباً مسلمانند امتناع ورزید و این در حالی است که داعش نیز مخالفت خود را با هرگونه مراسم مربوط به نوروز آشکارا بیان داشته و برای برگزارکنندگان آیینهای نوروزی خط و نشان و جریمه قائل شده است!!

××××××××××××

مدارک- گواهیها و استنادها:

ابوبکر البغدادی از اعضای موساد است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الیوم السابع، سایت اینترنتی "وترانس تو دی" آمریکا، با انتشار گزارشی اعلام کر که "ابوبکر بغدادی"  سرکرده داعش و خلیفه خودخوانده این گروه ترورریستی در عراق، از اعضا و وابستگان شبکه جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) است و در موساد با نام مستعار الیوت شیمون شناخته می شود.

به موجب این گزارش بغدادی از پدر و مادری یهودی زاده شده و  برای اخذ آموزشهای لازم به خدمت موساد در آمده و مدتی را در این سازمان جاسوسی به آموزشهای ویژه گذرانده است تا سرکردگی گروهی تروریستی همچون داعش را که هدف آن افزایش فرصتهای رژیم صهیونیستی برای نفوذ در منطقه خاور میانه است، برعهده بگیرد.

در این گزارش به اظهارات "ادوارد اسنودن" افشاگر جاسوسی اطلاعتی آمریکا، که چندی پیش در یکی از رسانه ها منتشر شد استناد شده است. اسنودن ظهور پدیده داعش را نتیجه طرح مشترک رژیم صهیونیستی، آمریکا و انگلیس برای جمعآوری همه تروریستهای جهان در قالب یک گروه واحد  و ایجاد چالش  و ناامنی در منطقه خاورمیانه  دانست که هدف از آن اعطای فرصتی بزرگ به کشورهای غربی برای سوء استفاده از این امر و دستیابی به  ثروتهای این منطقه دانست.

خبرگزاری صدای افغان(آوا)

بغدادی کیست، داعش در افغانستان چه می کند؟

تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۲ حوت ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۰۵

محمد عمر صافی؛ والی قندوز گفته است ۷۰ تروریست داعش در دو ولسوالی این ولایت حضور دارند و در برابر نیروهای امنیتی میجنگند.آقای صافی هشدار داده که این گروه تلاش دارد از راه قندوز به آسیای میانه نفوذ کند. والی قندوز، ابوبکر بغدادی؛ رهبر داعش را هم هنرمند و هم جاسوس اسراییل خوانده است. او گفته است ابوبکر بغدادی در اصل یک یهود و جاسوس اسراییل است و جای تاسف است که اکنون به نام یک مسلمان فعالیت می‌کند.

به گفته‌ والی قندوز ۷۰ تروریست داعش در ولسوالی‌‎‌‎های دشت ارچی و چهاردره‌ این ولایت در برابر نیروهای دولتی می‌جنگند.او گفته است این افراد از چترال پاکستان وارد افغانستان شده و از راه بدخشان و تخار به قندوز رسیده‌اند.

محمد عمر صافی تاکید کرده که داعش قصد دارند از راه قندوز به دیگر کشورها برسند.
والی قندوز پیش از این هم گفته بود که ۲۴۰۰ جنگجوی طالبان در این ولایت حضور دارند.
اظهارات اخیر والی قندوز هم تکان دهنده است و هم از نظر اینکه اینگونه اظهارات کمتر در رسانه ها بازتاب پیدا می کند، حاوی حقایقی است که پرده از هویت و ماهیت ابوبکر بغدادی، داعش و اهداف این گروه تروریستی در افغانستان برمی دارد.

قندوز یکی از ناآرام ترین ولایت های افغانستان در سالهای اخیر بوده است و کارشناسان می گویند که شنیدن این حقایق از زبان کسی مانند والی ولایت ناآرام قندوز بیش از هر کس دیگری باورپذیرتر و به واقعیت نزدیک تر است؛ زیرا او از نزدیک، شاهد تحولات است و به خوبی می داند که با چه گروه هایی در جنگ است و هویت و هدف این گروه ها چیست.

از سوی دیگر، نباید از یاد برد که آنچه در بیانات آقای صافی آمده، پیش از این در رسانه های معتبر جهان نیز در خصوص هویت رهبر داعش و همچنین هدف این گروه از رخنه به افغانستان منتشر شده است؛ بنابراین، پیش از آنکه بتوان نسبت به این سخنان والی قندوز، تردید روا داشت و آن را غیر قابل قبول و اغراق آمیز، به حساب آورد، یقین و اطمینان در خصوص درست بودن آن افزایش مییابد.

بر اساس اسنادی که از سوی کشورهای مخالف پروژه داعش، مطرح و منتشر شده است، ابوبکر بغدادی با فراگرفتن آموزش های مستقیم از سوی رژیم اسراییل و دیگر حامیان این رژيم و با بر عهده گرفتن رهبری گروه تروریستی داعش که ساخته و پرداخته سازمان های استخباراتی قدرتهای غربی – عربی با همکاریهای وسیع و مستقیم اسراییل خوانده میشود، درست راهی را میرود که از سوی تشکیل دهندگان، حامیان مالی، تسلیحاتی و ایدئولوژیکی این گروه ترسیم و تدوین شده است.

با این حساب، اظهارات افشاگرانه والی قندوز، اگرچه با توجه به جو غالب سیاسی و امنیتی افغانستان که توأم با محافظه کاری مفرط و پرهیز متعمدانه از بیان بی پرده و آشکار حقایق است، اندکی غیر معمول به نظر میرسد؛ اما این به معنای آن نیست که ادعاهای بزرگ و مهم مطرح شده در بیانات آقای صافی، با حقایق پیدا و پنهان موجود در این زمینه، نسبتی نداشته باشد.

نکته مهم دیگر در اظهارات آقای صافی، هدفی است که رهبران و سازمان دهندگان داعش، از رخنه و نفوذ این گروه تروریستی در قندوز و سایر بخش های افغانستان، مد نظر دارند.

آقای صافی در این زمینه مدعی شده که آنها از پاکستان وارد خاک افغانستان شده و قصد دارند از اینجا به کشورهای آسیای مرکزی، نفوذ کنند. این همان چیزی است که پیش از این از سوی کریم خرم؛ رییس دفتر پیشین حامد کرزی نیز مطرح شده بود.

آقای خرم هم در اظهاراتی مشابه، مدعی شده بود که هدف کشورهای حامی تروریزم مانند امریکا و پاکستان از توسعه نفوذ این نیرو در افغانستان، کشاندن دامنه ناامنی ها و فعالیت های هراس افکنانه به مرزهای روسیه و چین است.

همچنین ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه نیز پیشتر هشدار مشابهی را مطرح کرده بود.
با این حساب، در صورتی که نبرد با تروریزم و داعش در افغانستان به مثابه یک رسالت مشترک منطقه ای، مورد توجه قدرت های بزرگ منطقه قرار نگیرد، این غده سرطانی، به سرعت، به سراسر منطقه آسیای مرکزی، گسترش خواهد یافت و این درست همان چیزی است که حامیان اصلی و کارگزاران اولیه آن، در صدد آن هستند.

مورخ آمریکایی: داعش ارتش سری واشنگتن است

تاریخ انتشار: ۰۳ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۴:۲۶

ویبستر تاربلی نویسنده و مورخ آمریکایی فاش کرد:

گروه تروریستی داعش ارتش سری واشنگتن است و ابوبکر بغدادی سرکرده این گروه دوست صمیمی جان مک کین سناتور مشهور ایالت آریزونا است.

به گزارش پایگاه اینترنتی خبری مستقل الوعی نیوز، تاربلی می گوید: آمریکا اگر میخواست میتوانست تمامی راههای ارتباطی داعش در اینترنت را قطع کند.

این مورخ آمریکایی که نویسنده مشهور کتاب 'یازدهم سپتامبر' است، معتقد است: تروریسم ساخته و پرداخته آمریکا است.

وی خاطرنشان می کند: شهر درنه لیبی که توسط جنگنده های مصر بمباران شد، پایتخت تروریسم جهانی به شمار میرود؛ این شهر علیرغم کم جمعیت بودن آن، تاکنون شمار زیادی تروریست به عراق و سوریه اعزام کرده است.

این تاریخدان آمریکایی به دلیل انتقاد از سیاست دولتهای بر سر کار آمده در ایالات متحده شهرت یافته است؛ وی عضو کنگره جهانی مبارزه با امپریالیسم نیز هست.

تصویر متفاوت خلیفه داعش در زندان عراق

یک شبکه آمریکایی تصویری متفاوت از ابوبکر بغدادی خلیفه خودخوانده داعش منتشر کرد.

به گزارش پايگاه خبري تحليلي «پارس»،این تصویر که در سال 2004 به ثبت رسیده، به دوره ای مربوط می شود که بغدادی در اردوگاه بوکای عراق زندانی بود.

شبکه سی.بی.اس امریکا تصویری از ابوبکر بغدادی با لباس زندانیان کمپ بوکا در عراق منتشر و اعلام کرد این تصویر در زمان تشکیل پرونده او در کمپ گرفته شده است.

در این تصویر بغدادی با عینک و یونی‌فرم زردرنگ زندانیان آن اردوگاه مشاهده می شود.

شبکه سی بی اس آمریکا با انتشار این تصویر چنین توضیح داد که بغدادی یکی از 12 سرکرده گروه های تندرو بود که پس از دستگیری به آن زندان منتقل شدند.

زندان بوکا در مقایسه با دیگر زندان های آمریکا در عراق، یکی از بدترین و دشوارترین آنها توصیف شده است.

بغدادی که در آن روزها و پیش از دستگیری، کارمند سادۀ یکی از دانشگاه های عراق بود، به همراه چند مظنون دیگر توسط آمریکایی ها بازداشت شد و به مدت ده ماه (از فوریه تا دسامبر 2004) در این زندان به سر برد.

 ابوبکر بغدادی که نام اصلی او بنا بر اعلام وزارت کشور عراق، "ابراهیم عواد ابراهیم السامرائی" است، نزدیک به سه سال در زندان های آمریکا در عراق محبوس بود و در 2006 آزاد شد.

بنا بر اسناد منتشر شده از سوی ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان جاسوسی آمریکا، بغدادی بخشی از دوره آموزش و توجیه خود را در "اسرائیل" گذرانده است.

 

داعشی ها در تل آویو !

(وبسایت موعود)

چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۴۲

تعدادی از جوانان صهیونیست ساکن تل آویو با پوشیدن لباس افراد داعشی و نمایش صحنه های اعدام، توجه رسانه های رژیم اشغالگر را به خود جلب کردند.

 به گزارش موعود به نقل از العالم روزنامه صهیونیستی یدیعوث آهارانوث نوشت که این جوانان در مراسم عید پریم به پوشیدن لباس سیاه داعشی ها ، به دست گرفتن پرچم آنان و نمایش صحنه سربریدن پرداختند.
حمایتهای گسترده رژیم صهیونیستی از گروههای تروریستی در سوریه تاکنون بارها از سوی مجامع منطقه ای و بین المللی افشا شده است.

صهیونیست ها تلاش می کنند با تکیه بر تبلیغات دروغین ، داعش و سایر گروههای تروریستی را به فعالیت های آزادی خواهانه مسلمانان ربط دهند.

بیزینس اینسایدر:

دولت عراق روز 19 آوریل 2010 اعلام کرد که ابوعمر بغدادی و معاونش ابوحمزه المهاجر(ابوایوب المصری) در حمله هوایی ارتش به منطقه الثرثار استان صلاح الدین به هلاکت رسیدند.

القاعده روز 16 مه 2010 ابوبکر بغدادی را به عنوان جانشین ابوعمر بغدادی سرکرده سابق شاخه خود در عراق منصوب کرده بود .

دستگاه اطلاعاتی آلمان فاش کرد، «ابوبکر بغدادی»، سرکرده داعش برای درمان به اسراییل منتقل شد. به گفته عوامل اطلاعاتی آلمان، بغدادی در جریان حمله هوایی جنگنده‌های عراقی به کاروان داعش در شهر «قائم» (واقع در استان الانبار و نزدیک مرزهای سوریه)، به شدت مجروح شده است.

تروریست‌ها بغدادی را به جولان اشغالی منتقل کرده‌اند تا به دور از جنگنده‌های عراقی و ائتلاف، تحت مداوا قرار گیرد. روزنامه فرانسوی «لوموند» دو روز قبل خبر داده بود در جریان حمله جنگنده‌ها به کاروان داعش در الانبار، بغدادی زخمی شده است.

پیش از این گزارش‌های زیادی از حمایت‌های رژیم صهیونیستی از تروریست‌های تکفیری منتشر شده است. بغدادی چند سالی را در سرزمین‌های اشغالی آموزش دیده است!

گزارش میترا فرهمند از اسرائیل

۱۳۹۴/۰۱/۰۲

برای نخستین بار در سال‌های گذشته، هیچیک از مقامات خرد یا کلان اسرائیلی پیامی برای نوروز ایرانیان نداده است. 

در سال‌های گذشته مقامات این کشور، بویژه روسای جمهوری اسرائیل، پیام‌های ویژه نوروزی منتشر می‌کردند. پیام‌های نوروزی خطاب به ایرانیان از سوی رهبران خارجی اصولا از زمان ریاست جمهوری حییم هرتسوگ، یکی از روسای جمهوری اسبق اسرائیلی، باب شد. تا پیش از پیام نوروزانه هرتسوگ در اوایل دهه نود میلادی، کمتر سابقه داشت که رهبرانی از جهان پیام نوروزی را به ایرانیان شادباش بگویند.

عزر وایزمن رئیس جمهوری بعدی اسرائیل چندان اهمیتی برای این سنت تازه ابداع شده از سوی هرتسوگ قائل نشد. اما زمانی که موشه کاتساو، یک یهودی‌زاده شده در شهر یزد در ایران به ریاست جمهوری اسرائیل رسید، او ارسال پیام نوروزی برای ایرانیان را از سرگرفت و در همه سال‌هایی که در این مقام بود، این رویه را ادامه داد. 

شیمون پرز، رئیس جمهوری بعدی اسرائیل نیز در همه سال‌های ریاست جمهوری خود، با شادباش نوروز، بر لزوم قائل شدن تفاوت میان رژیم جمهوری اسلامی ایران با مردم ایران، بر لزوم دوستی با ملت ایران تاکید می‌گذاشت. 

شیمون پرز در هفتمین سال ریاست جمهوری‌اش نوروز سال ۱۳۹۳ خورشیدی را شادباش گفته و در مصاحبه‌های ویژه نوروزانه با رادیو فردا و رادیو اسرائیل شرکت کرد. 

پیام و مصاحبه نوروزانه شیمون پرز در شب نوروز ۱۳۹۳ در رسانه‌های جهانی با پیام و مصاحبه باراک اوباما برای ایرانیان همزمان شد و اهمیتی دو چندان یافت. اما رئوبن ریبلین، که از چند ماه پیش به جای شیمون پرز، بر مسند ریاست جمهوری اسرائیل نشسته است، امسال اشاره‌ای به نوروز نکرده است.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، نیز که در روزهای گذشته برای چهارمین بار در انتخابات سراسری این کشور پیروز شد و به نظر می‌رسد که همچنان مقام نخست‌وزیری را در دست داشته باشد، امسال بر خلاف سال‌های گذشته هیچ اشاره‌ای به نوروز نکرده و پیامی برای ایرانیان نداشته است.

×××××

به گزارش عصر ایران به نقل از سی ان ان ترک داعش در منطقه موصل و همزمان با برگزاری آیین های نوروز از سوی کردهای ساکن موصل و مناطق اطراف آن با برگزارکنندگان آیین چهارشنبه سوری مقابله کرده و 65 نفر از آنها را دستگیر کرده است.

صدها نفر ار کردهای موصل به مناسبت چهارشنبه سوری آتش برپا کرده بودند که از میان آنها 65 نفر دستگیر شده اند. مجازات تعیین شده برای افراد دستگیر شده پرداخت 90 دلار جریمه بوده است.
همچنین دادگاه داعش حکم داده این 65 نفر علاوه بر پرداخت جریمه مالی باید از کار خود توبه کنند و برای آزادی خود 3 سوره از قرآن را حفظ کنند.

مجازات داعش برای برگزاری آیین نوروز در حالی است که در سده های گذشته بسیاری ازمسلمانان منطقه اعم از شیعه و سنی و کرد و... آیین نوروز را به عنوان یک سنت تاریخی ایرانی جشن گرفته و آن را پاس داشته اند.

عید نوروز علاوه بر ایران از سوی بسیاری از مردم خاورمیانه و آسیای مرکزی و قفقاز و ترکیه جشن گرفته میشود. این آیین مهمترین آیین سالانه بسیاری از مردم منطقه است که غالب آنها مسلمان هستند و در سده های گذشته هیچ احساس تناقضی میان این آیین زیبای تاریخی با دین اسلام نداشته اند.

جزئیات زندگی خصوصی "دکتر ابوبکر البغدادی" (اصلی)

روزنامه‌نگارانی از نشریه "زود دویچه تسایتونگ" آلمان و شبکه اول رادیو-تلویزیون این کشور زندگی رهبر داعش پیش از هدایت این گروه تروریستی را بازسازی کرده‌اند. این گروه با سفر به محل زندگی و تحصیل ابوبکر البغدادی در عراق، عکس‌ها و مدارک تاکنون ناشناخته‌ای را یافته‌اند که بررسی آن‌ها تصویری از زندگی خصوصی رهبر داعش به دست می‌دهد و اطلاعات موجود را تا حدودی تدقیق می‌کند. روزنامه‌نگاران همچنین با همسا‌یه‌ها وآشنایان پیشین البغدادی صحبت کرده‌اند.
 

سن، محل تولد و خانواده

در تحقیقات کپی اولین کارت شناسایی ابوبکر البغدادی مربوط به سال ۱۹۸۰ پیدا شد. بر این اساس، رهبر داعش اول ژوئیه ۱۹۷۱ در شهر سامره (عراق) به دنیا آمده و نام اصلی او ابراهیم عواد ابراهیم البدری است. همسایگان می‌گویند البغدادی پسر سوم (چهار پسر) خانواده‌ای کشاورز و بی سر و صدا بوده است.

به گزارش دویچه‌وله، او در دوران مدرسه یک بار رد شده و در سال ۱۹۹۱ با نمره ۴۸۱ از ۶۰۰ دیپلم خود را گرفته است. البغدادی در دوران تحصیل به عنوان "برادر شهید" از امتیاز ویژه‌ای برخوردار بوده است. برادر کوچکتر البغدادی سرباز ارتش صدام، دیکتاتور مخلوع عراق بود که کشته شد. البغدادی خود به دلیل مشکلات جسمی از خدمت در ارتش معاف شد. برگه معاینه پزشکی البغدادی در دوران دانشجویی نشان می‌دهد که وی نزدیک‌بین است. به گفته یکی از همبازی‌های البغدادی، او همواره علاقه داشته نقش رهبر را بر عهده بگیرد.

دیپلم و تحصیلات تکمیلی

ابوبکر البغدادی پس از دیپلم داوطلب تحصیل در دانشگاه بغداد می‌شود. او بر اساس مدارک موجود، رشته اول خود را حقوق انتخاب می‌کند؛ رشته دوم و سوم هم زبان‌های خارجی و علوم تربیتی.

اما معدل دیپلم "خلیفه" برای ورود به دانشگاه در این رشته‌ها مناسب نیست، پس برای تحصیل در رشته حقوق (اسلامی) به دانشگاه حقوق اسلامی بغداد می‌رود. او در ادامه رشته دانشگاهی خود را به "علوم قرآنی" تغییر می‌دهد.

البغدادی در سال ۱۹۹۹ کارشناسی ارشد می‌گیرد. موضوع پایان‌نامه او "تفسیر قرآن" بوده است؛ در ادامه هم وارد مقطع دکترا می‌شود. رهبر گروه تروریستی داعش در سال ۲۰۰۳ در استان الانبار عراق برای نخستین بار ازدواج می‌کند.

پس از حمله آمریکا به عراق (مارس ۲۰۰۳) البغدادی در فوریه ۲۰۰۴ به دلایلی که تا امروز مشخص نشده، دستگیر و ۱۰ ماه در اردوگاه "بوکا" در جنوب عراق نگهداری می‌شود. در تحقیقات روزنامه‌نگاران مدرکی مربوط به ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ مشاهده شد به قلم استاد راهنمای البغدادی. روی این برگه نوشته شده: «با من تماس نگرفت (دستگیر شده)».

در اردوگاه بوکا مظنونان امنیتی و تروریستی در کنار نیروهای سابق ارتش صدام نگهداری می‌شدند. البغدادی پس از آزادی از ارودگاه بوکا در دسامبر ۲۰۰۴ به دانشگاه بازمی‌گردد و همزمان مؤذن محله‌ی "توبجی" در غرب بغداد می‌شود. او در سال ۲۰۰۷ پایان‌نامه دکتری خود را ارائه می‌کند و در نهایت مقطع تحصیلی دکتری را با نمره ۸۲ از ۱۰۰ به پایان می‌رساند.

استاد راهنما با وجود گلایه از غلط‌های املایی بسیار، نمره "بسیار خوب" را برای البغدادی منظور می‌کند. دانشگاه بغداد به روزنامه‌نگاران آلمانی گفته که پایان‌نامه دکتری البغدادی در دسترس نیست. از قرار معلوم هر سه نسخه آن به سرقت رفته‌اند.

بر اساس شواهد موجود، ابوبکر البغدادی پس از پایان تحصیلات ناپدید می‌شود. با این حساب این مدعا که البغدادی با ابو مصعب زرقاوی، رئیس پیشین شاخه‌ عراق القاعده، شخصا آشنا شده، نمی‌تواند درست باشد. زرقاوی در سال ۲۰۰۶ در حمله هوایی ارتش آمریکا کشته شد.

البغدادی همچنین ادعا می‌کند که "سید" است و از نوادگان پیامبر اسلام (ص). روزنامه‌نگاران آلمانی در تحقیقات خود هیچ مدرکی دال بر درستی این مدعا پیدا نکردند.

بنا بر برآورد دولت عراق و سرویس‌های جاسوسی غربی، البغدادی در ابتدا در شهر خود – سامره – و در قالب القاعده عراق شروع به مبارزه کرد. مرجع / ایسنا

چگونه محمد اموازی به 'جان جهادی' تبدیل شد

او از سال 2009 برای ام 15 شناخته شده بود!

پل وود خبرنگار بی بی سی در خاورمیانه

یکی از اعضای سابق گروه دولت اسلامی (داعش) که محمد اموازی معروف به "جان جهادی" را در سوریه ملاقات کرده او را آدمی تنها، گوشه‌گیر و بی‌احساس توصیف کرده است.

ابو ایمن، عضو سابق داعش به بی‌بی‌سی گفته است که "جان جهادی" را دو سال پیش زمانی که برای اولین بار وارد سوریه شد، ملاقات کرده است.

به گفته ابو ایمن، برخلاف سایر بریتانیایی‌های پیوسته به داعش، محمد اموازی تمایل داشت که در ویدئوهای منتشره از سوی داعش حضور داشته باشد.

اموازی، شهروند بریتانیایی متولد کویت که گفته می‌شود هنوز به سی سالگی نرسیده، اولین بار در یکی از ویدئوهای داعش در حال بریدن سرجیمز فولی، خبرنگار آمریکایی دیده شد.

در فیلم‌های بعدی او در حال بریدن سر استیون ساتلوف، روزنامه‌نگار آمریکایی، دیوید هینز، امدادرسان بریتانیایی، آلن هنینگ، راننده تاکسی بریتانیایی و عبدالرحمان کاسیگ، امدادرسان آمریکایی دیده شده است.

ابو ایمن این سخنان را در مصاحبه با ما درباره ملاقاتش با محمد اموزای، که در فهرست افراد تحت تعقیب در جهان قرار دارد، گفت. او گفت: "زمانیکه همدیگر را در سوریه ملاقات کردیم، ما هر دو از پیکارجویان معمولی بودیم که در گروههای اسلامگرا علیه دولت سوریه می‌جنگیدیم."

پیکارجویان خارجی که اکثر آنها بریتانیایی بودند در شهری موسوم به اطمه در شمال سوریه ساکن بودند.

بریتانیایی‌ها این مکان را "جهاد پنج ستاره" می‌نامیدند و با انتشار تصاویری از این محل در توییتر و اینستاگرام قصد داشتند آن را به دیگران نشان دهند. ابو ایمن در زمانی که در سوریه بود چندین بار از "خانه بریتانیایی‌ها" در این محل دیدار کرد.

او عجیب بود

ابوایمن به ما گفت که محمد اموازی در اولین ملاقاتی که با او داشت به نظر عجیب آمد. ابو ایمن می‌گوید: "او زیاد صحبت نمی‌کرد. گرم برخورد نمی‌کرد. او برای نمازخواندن به ما نپیوست. او فقط با دوستانش نماز می خواند ... بقیه برادران بریتانیایی با ما نماز خواندند، اما او عجیب بود."

این عضو سابق داعش افزود: "سایر برادران بریتانیایی وقتی ما را در جاده می‌دیدند به ما سلام می‌کردند، اما محمد اموازی رویش را از ما بر می‌گرداند."

به گفته ابو ایمن "پیکارجویان بریتانیایی همیشه با هم صحبت می‌کردند، اما او به ما نمی‌پیوست."

چگونه محمد اموازی، یک پیکارجوی معمولی به "جان جهادی" سمبل وحشتناکی از بیرحمی و وحشیگری داعش تبدیل شد؟

ابو ایمن می‌گوید: "داعش روانشناسان حرفه‌ای دارد. آنها می دانند که چه کسانی را از میان پیکارجویان انتخاب و معروف کنند."

"هیچ چیزخاصی درباره جان جهادی وجود نداشت... هر کسی می‌توانست مثل او باشد."

ابوایمن در ادامه این گفتگو افزود: "خلیفه دستور می‌دهد و در مقابل شما ترفیع می‌گیرید."

به گفته ابو ایمن "بسیاری از برادران بخاطر تسلیحات جدید، توپ‌های مدرن، راندن اتومبیل‌های جیپ و نمایش دادن به داعش می‌پیوندند."

مکانی امن

این عضو سابق داعش به ما گفت که این گروه را به این دلیل ترک کرد که از او خواسته بودند زنها و کودکان را به قتل برساند.

از ابو ایمن پرسیدم همقطاران سابق او نظرشان درباره "جان جهادی" چه بود. او گفت: "بعضی عاشق او هستند."

"برخی پس از دیدن و تحسین او به داعش پیوستند. برای آنها او یک نمونه است."

ابو ایمن گفت: "داعش او را همانند یک پیانو می‌نوازد. او فرد سرشناسی است که به کمکش برادران مسلمان را در اروپا جذب می‌کنند."

اما این عضو سابق داعش اضافه می کند: "بعضی تصور می کنند که محمد اموازی در حال نمایش دادن است و داعش از او استفاده می‌کند."

"پیکارجویان به محض اینکه فرصتی پیدا کنند، این گروه را ترک می‌کنند."

البته ما مطمئن نیستیم که داعش محمد اموازی را به "جان جهادی" تبدیل کرده باشد.

شاید این جنگ بوده که آن بخش از شخصیت او را این چنین نمایان کرد.

ما از چندین منبع قابل اعتماد شنیده‌ایم که برای داعش بسیار مهم است که او در محل امنی نگهداری شود. محل زندگی او مخفی نگه داشته شده است.

"جان جهادی" برای داعش مهره تبلیغاتی با ارزشی است که مردان جوان خشمگین را از کشورهای اروپایی به آمدن به سوریه تشویق می کند تا به افرادی همانند او بدل شوند.

وبسایت صدای ایران

ابوبکر بغدادی چگونه پول در می آورد؟

نشریه پانوراما ایتالیا نوشت: هدایای کشورهای حاشیۀ خلیج [فارس]، نفت، آدم ربایی ها، مالیات ها، سرقت آثار هنری: گروه البغدادی این گونه پول پیدا می کند

از اواخر سال 2011 میلادی با آغاز جنگ داخلی در سوریه که در مراحل اولیه اش توسط سرویس های مخفی آمریکا نیز تأمین مالی و حمایت می شد، بنیادهای خیریۀ اسلامی خلیج فارس شروع به حمایت از گروه های اسلام گرای مخالف اسد، دشمن قسم خوردۀ کشورهای شبه جزیرۀ عرب نمودند. یک گردش عظیم مالی که صندوق های گروه ابوبکر البغدادی شیخ و رهبر دولت اسلامی عراق و شام را نیز پر کرد. چنانچه مبالغی که از طریق بانک های اسلامی اهدا شد (در اینجا فهرست کاملی از مؤسساتی که مظنون به اعطای کمک های مالی به تروریسم هستند، ارائه می گردد، یادداشت نویسنده) در مرحلۀ اولیه ظهور داعش حائز اهمیت بود، امروز گردش نقدینگی این گروه اسلامی همچنان (دستکم تا حدودی) به هدایا وابسته است که البته به اقتضای مسائل امنیتی، معمولاً به روش هایی صورت می گیرد که کمتر قابل ردیابی می باشد: پیک ها، اطلاعاتی که از طریق واتساپ رد و بدل می شوند و گوشی های همراه. اکنون به ویژه قطر از جمله کشورهایی ست که مظنون به دودوزه بازی است. این کشور با آنکه به طور رسمی عضو ائتلاف ضدداعش است هنوز در مورد هدایای فردی سرمایه گذاران ثروتمند نفتی و شاهزاده های کشور محدودیتی اعمال نکرده است. هفته نامه "نیوریپابلیک" می نویسد که دوحه اغلب حتی کمک های مالی فردی به گروه های تندروی اسلامی چون داعش را ترغیب کرد و اعضا و رهبران آن را به کشور خود دعوت کرد. یکی از گردآوردندگان پول در قطر مدت چندین سال عبدالرحمن النعیمی، یک تبعۀ قطری برجسته نزدیک به خاندان سلطنتی بود که در سال 2013 میلادی اقدام به جمع آوری بیش از 600 میلیون دلار برای داعش نمود. مؤسسه مطالعات خاور نزدیک واشنگتن این موضوع را تأیید می کند: «صدها میلیون دلار از سوی تجار ثروتمند در قطر و کویت به النصره و داعش واریز شده است».

قاچاق: نفت و آثار هنری

دومین منبع مالی داعش از نقدینگی تشکیل شده که از کنترل برخی از میادین مهم نفتی در عراق و شرق سوریه که تا حدودی هدف بمباران های آمریکاست، به دست می آید. تانکرهای نفتی که توسط افراد داعش از 10 چاه نفتی که در عراق تحت کنترل دارند، استخراج شده اند، به عقیدۀ وزارت اطلاعات آمریکا به قیمتی به فروش می رسند که از 25 تا 60 دلار در هر بشکه متغیر است (در برابر 100 دلاری که کشورهای عضو اوپک تعیین کرده اند). همین موضوع در مورد گاز هم صدق می کند: میادین گازی دیرالزور واقع در سوریه به تنهایی ده ها هزار یورو در هفته درآمد به همراه دارند. داعش بعد از فتح موصل که در آن بزرگترین سد عراق قرار دارد که برای این گروه تا 8 میلیون دلار در ماه درآمدزایی دارد، همچنین 430 میلیون دلار و چندین شمش طلا از بانک مرکزی دستبرد زده است.

سایر منابع مالی این گروه از قاچاق ثروت ها و عتیقه هایی به ویژه در ترکیه تأمین می گردد که در سوریه در خلال جنگ داخلی به سرقت رفتند. همۀ اینها به طور معمول از طریق مرز هلال ماه، یکی از پر رونق ترین مرزها برای قاچاقچیان تمام خاورمیانه انجام می شود. بر اساس آنچه در یک تحقیق دویچه وله آمده است، بزرگ ترین منبع مالی برای چریک های داعش امروز دیگر از هدایایی که در هر صورت قطع هم نشده است، به دست نمی آید بلکه از مالیات ها و سرقت هایی کسب می گردد که در سرزمین های تصرف شده در سوریه و شمال عراق به دست آمده اند. توانایی این جنبش برای تغییر روش حتی از نقطه نظر مالی، یکی از اسرار موفقیتش بوده است.

مالیات و اخاذی

داعش در سرزمین هایی که به تدریج فتح کرد مالیاتی به اصطلاح داوطلبانه بر مردم محلی و تجار تحمیل نمود و پول هایی که از اخاذی از کامیون داران در ایست های بازرسی دریافت می گردد نیز به آن اضافه می شود. یک منبع مالی که با توجه به مشکلاتی که عملیات هوایی آمریکا می رود برای این گروه ایجاد کند، اهمیت بیش تری پیدا می کند. به عقیدۀ اطلاعات آمریکا امروز داعش که از طریق آدم ربایی ها (به 180 جهادگرایی که به تازگی توسط ترکیه آزاد شدند، فکر کنیم) به تأمین مالی خود می پردازد، در مجموع می تواند روی یک دارایی حساب کند که 2 میلیارد دلار برآورد شده است و نیز روی فن آوری هایی که امکان پخش گسترده و مکرر ایدئولوژی اش را از طریق استفادۀ همزمان شبکه های اجتماعی و ابزارهای ارتباط جمعی برایش فراهم می آورند.

سرزمین ستارگان عظیم

کشف سرزمین ستارگان عظیم در حاشیه راه شیری

جاناتان آموس، خبرنگار علمی
بی بی سی

   این ستارگان در قلب سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ رصد شدند

تلسکوپ هابل خوشه ای از ستارگان عظیم را در فاصله ۱۷۰ هزار سال نوری در لبه کهکشان ما، راه شیری، رصد و تحلیل کرده است.

تاکنون حدود ۲۴ستاره عظیم الجثه که جرم آنها صد برابر خورشید یا بیشتر است شناسایی شده اند.

۴ تای آنها قبلا شناخته شده بودند از جمله ستاره R136a1 که ۲۵۰ برابر خورشید است.

اما بررسی تازه به کشف شمار خیلی بیشتری از این ابرستارگان در توده نسبتا کوچکی از "ابر ماژلانی بزرگ" در حاشیه راه شیری منجر شد.

پروفسور پال کروتر از دانشگاه شفیلد بریتانیا توضیح داد:‌ "در فقط تکه کوچکی از قمر کهکشان ما، شاهد شاید ۲۴ ستاره با جرم هایی بیش از ۱۰۰ برابر خورشید باشیم، که ۹ تای آنها در هسته کوچکی به قطر فقط چند سال نوری قرار دارند."

او به بی بی سی گفت:‌ "اما احتمالا این ۲۴ تا شمارشان از کل ستاره های مشابه در داخل کهکشان راه شیری بیشتر است."

نتایج این مطالعه در نشریه انجمن نجوم رویال چاپ شده است.

 

این ادامه مطالعه ای است که در سال ۲۰۱۰ چاپ شده بود و برای اولین بار R136a1 را شناسایی می کرد؛‌ بزرگترین و نورانی ترین ستاره ای که تاکنون کشف شده.

آن مطالعه عمدتا با داده هایی که توسط تلسکوپی زمینی در شیلی جمع آوری شده بود انجام شد.

مطالعات بعدی با کمک تلسکوپ تیزبین هابل که در طیف فرابنفش هم خوب می بیند انجام شد.

در سال ۲۰۱۰ اخترشناسان ۴ ستاره عظیم را در قلب ابر ماژلانی بزرگ رصد کرده بودند. با کمک هابل پنج ستاره دیگر کشف شد.

نه فقط این ستارگان بسیار عظیم هستند، بلکه فوق العاده درخشانند. به گفته پروفسور کروتر این ۹ ستاره در مجموع ۳۰ میلیون برابر خورشید می درخشند.

سوال اینجاست که چرا این گوشه کوچک از فضا، واقع در سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ، حاوی این همه ستارگان عظیم است.

پروفسور کروتر معتقد است که علت این پدیده، فشردگی توده گاز و غبار موجود در ابر ماژلانی است که با گردش آن دور راه شیری فشرده شده. یک چیز مسلم است:‌ هیچ کدام از این غول ها بیش از چند میلیون سال دیگر دوام نخواهد آورد.

ستارگان عظیم با درخشش زیاد زود می سوزند بنابراین عمرشان خیلی کمتر از ستارگانی مثل خورشید یا کوچکتر است.

"خیلی از این ستارگان سیستم دوتایی تشکیل خواهند داد (به اصطلاح دیگر جفت می شوند) و وقتی بمیرند تبدیل به سیاهچاله می شوند، که در آینده دور باعث ادغام آنها خواهد شد. و وقتی چنین کنند امواج گرانشی تولید خواهند کرد."

ردیابی امواج گرانشی به تازگی ممکن شد.

 

از چپ:‌ کوتوله قرمز، کوتوله زرد مثل خورشید، کوتوله آبی و در نهایت ستاره عظیم R136a1

زندگی و مرگ حسن ابطحی

مرگ حسن ابطحی در تبعید؛ پایان مردی که می‌گفت امام زمان را دیده است

مهرداد فرهمند بی بی سی، قاهره

• 19 مارس 2016 - 29 اسفند 1394

پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ حسن ابطحی نیز بازداشت و مجبور به اعترافات تلویزیونی شد

حسن ابطحی، چهره ای نام آور و در عین حال مناقشه برانگیز میان روحانیون و اهل عرفان، به ویژه علاقمندان به عنصر مهدویت در مذهب شیعه، سحرگاه دیروز پس از آنکه ده روز را در پی سکته قلبی در بیمارستانی در شهر چالوس در شمال ایران به حال اغما گذراند، درگذشت.

او پدر محمد علی ابطحی، یکی از معاونان و نزدیکان محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین ایران بود.

آقای ابطحی از نمایندگان نحله و مسلکی در عرفان شیعی بود که بر محور تلاش برای ارتباط با امام مهدی، آخرین پیشوای شیعیان بنا شده که به باور پیروان مذهب شیعه، بیش از هزار و دویست سال است از نظرها غایب است اما سرانجام روزی برای نجات جهانی که کفر و بیداد آن را گرفته است، قیام خواهد کرد و چهره خود را آشکار خواهد ساخت.

در تاریخ شیعه دو نحله و اندیشه عرفانی در برابر یکدیگر قد علم کرده و شیوه های جداگانه ای در سلوک و طی طریقت عرفانی پیشه کرده اند: یکی صوفیان و درویشان بوده اند که بر سنت پیر و مریدی رفته و همچون همگنان خود در اهل سنت، سلسله های طریقت برپا کرده، صاحب خانقاه و تکیه و مراتب و درجات و سازمان و تشکیلات شده اند. اینان راه وصول به کمال و حقیقت را در اطاعت بی چون و چرای مرید از مراد می دانند و پیران طریقتشان، زنجیروار خود را متصل به علی، امام نخست شیعیان می دانند.

عنصر مهدویت نزد صوفیان و دراویش شیعه کمرنگ تر از دیگر شیعیان حس می شود، اهمیت اصلی از آنِ پیر زنده و حاضر است، برخی قطب سلسله را جانشین امام زمان می دانند و برخی حتی به باورهای دگراندیشانه ای در خصوص امام زمان رسیده اند. مرید باید بکوشد ارتباط خود را با پیر قوی کند و اگر ارتباطی با امام زمان در کار باشد، متعلق به مراد است. پیران سلاسل صوفیه و دراویش شیعه هم کمتر دم از ارتباط با امام زمان زده اند.

گروه دیگر، تصوف و درویشی و مرید و مرادی را نفی کرده، سلوک و طی طریق در وادی عرفان را در زهد و عبادت و بویژه توسل به "معصومان (پیامبر و دخترش فاطمه و دوازده امام)" دیده اند که باید با راهنمایی "استاد" باشد و نه پیر و مرشد. این نحله عمدتا از دوره صفوی به بعد میان روحانیان شیعه، بویژه آنانی رواج داشته که به فلسفه و حکمت اشتغال داشته اند. طیفی از حکمای عارف مسلک شیعه از ملاصدرا گرفته تا علامه طباطبائی در این زمره جای می گیرند.

این دسته از عارف مسلکان شیعه در علاقه و ارادت به "چهارده معصوم" و قائل بودن به جایگاه و مرتبه ای برای آنان که می تواند فرابشری به نظر برسد، با صوفیان و دراویش وجه اشتراک دارند. آداب طی طریق آنان نیز یکسان است: گوشه گیری و ریاضت نفس و پرداختن به ذکر و دعا و نیایش و توسل تحت نظارت تعلیم کسی که صوفیان پیرش می نامند و اینان، استاد.

خارج از این تقسیم بندی می توان دسته ای دیگر از شیعیان علاقمند به معنویات را نیز جای داد که با اینکه هم تصوف و درویشی را نفی می کنند و هم اشتراکات بیشتری در تفکر و مسلک با حکمای اهل عرفان دارند اما گویی توسل به معصومان برای آنان به جای اینکه شیوه و وسیله باشد به آرمان و هدف تبدیل شده و کمال روحانی را در عشق و علاقه مفرط به چهارده معصوم و زاری و ندبه در فراغ تنها "معصوم زنده" و تلاش برای وصال او می بینند. بزرگان این جرگه، عمدتا از رده های پایین تر روحانیت شیعه یا حتی افرادی غیر معمم اند و هر اندازه که دسته دومی که ذکر آن در بالا رفت، خواص پسندتر بوده و خود را به دور از عامه مردم نگاه داشته، این گروه عامه گراترند.

در دوران معاصر دو گروه از این "مهدویت گرایان" شیعه خبرساز و جنجال آفرین شدند، یکی حسن ابطحی و یارانش، و دیگری، حلقه منسوب به محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور پیشین ایران. هر دو گروه نیز رو در روی یکدیگر ایستادند و گروه دوم با تکیه بر قدرت سیاسی، تلاش بر حذف گروه دیگر کرد.

ملا آقا جان

در باور رسمی شیعه، در طول غیبت امام مهدی، هر کس ادعای ارتباط با او را بکند، دروغگو و حتی مستحق مجازات است. اما در میان شیعیان در طول تاریخ کسانی بوده اند که مدعی شده اند در عالم خواب یا مکاشفه با امام مهدی ارتباط برقرار کرده اند یا اینکه به چشم خود او را دیده اند.حسن ابطحی نیز می گفت که چند بار امام زمان را دیده است و شرح این مشاهدات را در کتاب های خود نوشته است. این ادعای او از جانب شمار زیادی از روحانیان نفی و رد شد و از او شخصیتی مناقشه برانگیز ساخت.
وی در آغاز کتاب ملاقات با امام زمان در پاسخ به منتقدانش نوشته است: "من نمی دانم آنهایی که می گویند در زمان غیبت نمی توان خدمت امام زمان (علیه السلام) رسید یا او را دید چه دلیلی دارند. چرا باید کسی که در دنیا زنده است و در بدن مادی است و دارای گوشت و پوست و استخوان است و در میان مردم زندگی می کند دیده نشود؟ آیا این همه از شیعیان و علمای بزرگ و اولیای خدا که آن حضرت را دیده اند، همه دروغ گفته اند و همه را باید تکذیب کرد؟ آیا آنهایی که می گویند آن حضرت دیده نمی شود می دانند که وقتی این ادعای بدون دلیل را شایع کردند چه خدمتی به دشمنان آن حضرت نموده اند؟ آیا آنها می دانند که اگر مردم مسلمان در دیدن آن حضرت به تردید افتادند، یکی از دلائل بسیار محکم و قاطع در اثبات وجود مقدس آن حضرت را از دست داده اند؟"
او سپس در این کتاب ۷۹ مورد ملاقات افراد با امام زمان را گزارش کرده است که نه مورد از آنها به خودش مربوط می شود.
حسن ابطحی اهل مشهد و از خانواده ای روحانی بود، در مشهد و قم و نجف تحصیل کرد و بیشتر عمرش را در زادگاهش ساکن بود. به نوشته خودش در شانزده سالگی امام رضا در خواب پیرمردی را به او نشان می دهد و به او توصیه می کند که با این پیرمرد رفیق باشد. چند روز بعد در عالم بیداری همان پیرمرد را می بیند و با او آشنا می شود و او را به عنوان استاد خود بر می گزیند و چهار سال تحت تعلیمات روحانی او قرار می گیرد.
این پیرمرد ملا آقا جان نام داشته و حسن ابطحی تمام کتاب "پرواز روح" را به شرح حال او و ذکر حالات عرفانی اش و خاطراتی از دوران همراهی اش با وی اختصاص داده است. نام اصلی ملا آقا جان، شیخ محمود عتیق، حرفه اش روضه خوانی و اهل زنجان بوده و در همان جا هم در گذشته و مدفون است. به نوشته حسن ابطحی، ملا آقا جان از فقه و اصول و فلسفه و عرفان و علوم غریبه اطّلاع کافی داشته اما شهرت چندانی نداشته است، هرچند جمعی از علما و شخصیت ها با او تماس داشته و تجلیلش می کرده اند، از جمله علامه طباطبائی که "برای دیگران از برخورد خود با آن مرحوم در تهران سخن می گفت و از اخلاص و عرفان و صفا و معرفت و محبت او به اهل بیت عـصمت و طهارت (علیهم السلام) حرف می زد" (پرواز روح، صفحه دوازده.)
حسن ابطحی نوشته که مدت کوتاهی پس از آشنایی با ملا آقا جان، سیدی با عمامه سبز در کوچه ای تاریک از کنارش می گذرد و به او سلام می کند. همان شب ملا آقا جان به او می گوید که آن سید، امام زمان بوده است. این نخستین "دیدار" حسن ابطحی با امام زمان می شود. آقای ابطحی می نویسد هنگامی که ملا آقا جان در ایوان طلای حرم صحن نو می نشسته، پی در پی پیش می آمده که بوی عطری با نسیمی لطیف حرکت می کرده و ملا آقا جان می گفته این بو از ارواح و ملائکه ای است که به طرف حرم می روند.
ملا آقا جان به حسن ابطحی توصیه می کرده که از آموختن و مطالعه فلسفه قدیم، یعنی کتبی که تحت عنوان فلسفه و حکمت اسلامی در حوزه ها تدریس می شده پرهیز کند، فلسفه قدیم را آفت دین و دنیا می دانسته و می گفته اگر خواستی اطلاعاتی از فلسفه داشته باشی، بیشتر از فلسفه جدید استفاده کن.
حسن ابطحی دو پیش بینی به ملا آقا جان نسبت داده، یکی اینکه به گفته او همان گونه که غیبت امام زمان به دو بخش صغری و کبری تقسیم شده، ظهور او هم دو بخش صغری و کبری دارد که ظهور صغری از سال ۱۳۴۰ هجری قمری (۱۳۰۰ خورشیدی) آغاز شده است. پیش بینی دیگرش جلوه کردن وهابیت به اسم تشیع بوده که به گفته حسن ابطحی در آن زمان هیچ زمینه ای برای آن وجود نداشته و پس از انقلاب بوده که وهابیت به اسم تشیع جلوه می کند.

مخالف شاه و منتقد جمهوری اسلامی

هنگام مرگ ملا آقا جان در اسفند ۱۳۳۵ حسن ابطحی در حال تحصیل در نجف بود. او پس از چند سال تحصیل در نجف به مشهد بازگشت و چند سال بعد کانونی به نام بحث و انتقاد دینی پایه گذاشت و بتدریج علاقمندان به عرفان و ارتباط با امام زمان پیرامونش گردآمدند. در همان سالها در همین شهر انجمنی به نام حجتیه نیز پایه گذاشته شده و فعال بود که هدفش را مبارزه با بهائیت و فراهم آوردن ظهور امام زمان اعلام کرده بود اما خط مشی و فعالیتهای این انجمن هیچ ارتباطی با شیوه و مسلک حسن ابطحی نداشت و بلکه این انجمن و آقای ابطحی علیه یکدیگر موضع نیز داشتند.
حسن ابطحی با انتشار دهها جلد کتاب به نشر افکار و مسلک خود پرداخت. این کتابها بسیار پرفروش و برخی هایشان دهها بار تجدید چاپ و حتی به زبانهای خارجی نیز ترجمه شدند و شهرت او را از مرزهای ایران فراتر بردند.
آقای ابطحی پیش از انقلاب از منتقدان نظام حاکم بود و در کانونی که پایه گذاشته بود همراه با برادر همسرش عبدالکریم هاشمی نژاد (که پس از انقلاب به دست مجاهدین خلق ترور شد)، سخنرانیهایی در مخالفت با سیاست های دولت شاهنشاهی ایراد می کرد که بارها به احضار هردوی آنها به ساواک انجامید. شماری از روحانیون برجسته مخالف نظام نیز به این کانون رفت و آمد داشتند و در آن سخنرانی می کردند.
اما پس از انقلاب، حسن ابطحی چندان سر همکاری و همراهی با نظام جمهوری اسلامی هم نداشت. روحانیونی که از دیرباز مخالف او و اندیشه هایش بودند نیز قدرت گرفته بودند و فشار بر او همچون پیش از انقلاب، تداوم یافت.
یکی از دلائل مرزبندی او با جمهوری اسلامی، نزدیکی اش به آیت الله شریعتمداری، از مراجع بزرگ شیعه پیش از انقلاب بود که پس از انقلاب محاکمه و از مرجعیت خلق شد و در حصر درگذشت.
پس از انقلاب شمار علاقمندان حسن ابطحی افزایش یافت و تشکیلات او گسترش یافت تا اینکه حتی در قم هم که مرکز مخالفانش بود دفتری تاسیس کرد، کتابهایی تازه از او به بازار آمد که پشت سر هم تجدید چاپ می شدند به حدی که دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم اعلامیه ای منتشر و نسبت به انتشار "بی رویه" این کتابها ابراز نگرانی کرد.
با این حال، حکومت در عین فشارهای گهگاه، با حسن ابطحی مماشات می کرد تا اینکه با ظهور محمود احمدی نژاد و رواج گفتمان مهدویت در عرصه سیاسی کشور، حسن ابطحی به صورت جدی تحت تعقیب و فشار قرار گرفت. گویی مدعیان تازه ای برای امام زمان پیدا شدند که دیگر مدعیان را برنمی تابیدند.
حسن ابطحی همراه با پسرش بازداشت و محاکمه شد و پس از رهایی از زندان او را مجبور به اقامت در قم کردند. در پی حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ که محمد علی ابطحی نیز بازداشت و مجبور به اعترافات تلویزیونی شد، پدرش حسن ابطحی را نیز بار دیگر بازداشت و او را هم مجبور به اعترافات تلویزیونی کردند. در این اعترافات که در بیست و سوم مهر ۱۳۸۹ از شبکه دوم سیمای جمهوری اسلامی پخش شد، آقای ابطحی در این اعترافات از گذشته اش ابراز ندامت کرد و گفت که دچار جاه طلبی و نفس اماره بوده است.
پس از آن وی را به استان مازندران تبعید کردند و در همین استان هم چشم از جهان فرو بست.

Shams: Narges Shiraz-بانو شمس : ترانه قدیمی" نرگس شیراز" , حبیب الله بدی...

گًل اومد بهار اومد

گل اومد، بهار اومد

بخشش یا خونبهای تحمیلی؟!!

اولیای دمی که 750 میلیون تومان گرفته اند تا این مرد زحمتکش را پس از تحمل شش سال زندان رها سازند، آیا میدانند که این نان گلوگیر است و هیچگاه به خوشی از گلویشان پایین نمیرود؟ اگر هم ظاهراً برود ولی بعدها مشکلاتی را برایشان به وجود میآورد؛ من که یقین دارم و آینده آن را ثابت خواهد کرد. نانی که با بگیر و ببند به دست آمده باشد خوردنی نیست. ولی معمّایی در میان است، و نمیدانم چرا مینویسند با گذشت اولیای دم. اگر گذشت بود که نباید پولی میگرفتند. این هم خود گونه ای ستم است که پول خون در درگیری کشته شده را بگیری و منت هم بر سر متهم بگذاری!!

از سوی دیگر آن هنگام که قاضی نمیتواند چیزی را با دلیل و برهان به آن برسد میگویند با علم قاضی!! آقای قاضی شما چگونه چنین علمی را یافتی؟ فکر نمیکنم علمت واقعی بوده و نیز دادگاه تجدید نظر به درستی و به حق تأیید کرده باشد؛ زیرا:

- متهم به وظیفه عمل میکرده و اصلاً کارش همین است که مانع کار شکارچیان غیرمجاز شود. 

- مقتول در در درگیری مسلحانه کشته شده. معنایش این است که مقتول نیز تیراندازی کرده  و ربطی به کشتن عمد و مستقیم کسی که نمیتواند از خود دفاع کند ندارد.
اگر موضوع برعکس شده بود و محیط بان کشته شده بود چه؟

- جنگلبان، نگهبان و... کارشان همچون پلیس است. آیا اگر پلیسی در درگیری مسلحانه کسی را بکشد، او را به دادگاهی اینچنینی میسپارند؟

- باورکردنش خیلی مشکل است که مقتول وابستگی به نظام نداشه باشد و شخص با نفوذی نبوده باشد. این ستمها معمولا در شرایطی صورت میگیرد که مقتول به گونه ای وابستگی به نظام داشته باشد. البته اهالی محل بهتر میتوانند قضاوت کنند. من گمانه زنی کردم. انشاءالله که چنین نباشد.

احمد شماع زاده

‎Close‎

خبرگزاری هرانا

خبرگزاری هرانا - غلامحسین خالدی محیط بان دنا، با گذشت اولیای دم از قصاص، پس از شش سال، از زندان مرکزی یاسوج آزاد شد. وی در بدو آزادی مورد استقبال خانواده، خیرین و فعالان محیط زیست قرار گرفت.

غلام حسین خالدی محیط بان پارک ملی دنا که بر اساس "علم قاضی" به اتهام قتل یک شکارچی غیرمجاز در درگیری مسلحانه در دادگاه بدوی و تجدید نظر یاسوج به اعدام محکوم شده بود، سرانجام با مشارکت خیرین با خانواده اولیای دم برای پرداخت مبلغ 750 میلیون تومان به مصالحه رسید که این مبلغ با مشارکت جمع کثیری از شهروندان ایرانی تهیه و امروز این محیط بان از زندان آزاد گشت.

•  تاریخ : ۱۳۹۴/۱۲/۲۸
•  دسته : اعدام,زندانیان
•   لینک کوتاه :
•  کد خبر : ۹۴۱۲۲۸۱۱۰

چاپ خبر

گذشت از قصاص؛ محیط بان دنا از زندان مرکزی یاسوج آزاد شد

خبرگزاری هرانا ـ غلامحسین خالدی محیط بان دنا، با گذشت اولیای دم از قصاص، پس از شش سال، از زندان مرکزی یاسوج آزاد شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از مهر، غلام حسین خالدی محیط بان پارک ملی دنا که در دادگاه بدوی و تجدید نظر یاسوج به اعدام محکوم شده بود، با بخشش اولیای دم از چوبه دار رهایی یافت و دقایقی پیش از زندان آزاد شد.
آیین بخشش این محیط بان دنا امروز جمعه باحضور آیت الله ملک حسینی و بزرگان ایلات و طوایف، ریش سفیدان منطقه، مسئولین قضایی و … در دفتر نماینده ولی فقیه در استان برگزار شد و خانواده مرحوم “پایه گذاران” با حضور در این مراسم به بخشش خود رسمیت بخشیدند و “غلامحسین خالدی” پس از شش سال از زندان مرکزی یاسوج آزاد شد.

بیا که میرود این شهر ایرانی، به ویرانی

 

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست؟
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبز تر است از هزار بار بهار
کسی شگفت کسی آنچنان که میدانی
کسی که نقطه آغاز هر چه پرواز است
تویی که در سفر عشق خط پایانی
تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی
تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد
بیا که میرود این شهر رو به ویرانی
کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق
بیا که نام تو آرامشی است طوفانی
.
قیصر امین پور

محمدنوری زاد: من غریبم

من غریبم تو غریب

یک: نوشته ی تابلو را از این رو به آن رو تغییردادم. جوری که  تا دیروزش سخن از دزدان سپاه بود، این بار اما پای دوستان سپاه را پیش آودم. که یعنی اگر اموال و گذرنامه ی مرا دزدان سپاه برده اند، دوستانِ سپاه بازم گردانند. این سخنِ همیشگیِ من است که در هرکجای آلوده به مفسده، دوستان و خوبانی هستند که به ناگزیر در آنجایند اما پاکدست و نیکو سیرت اند و کاری به بصیرت و اینجور چیزها ندارند. جوانی که یک تیک عصبی داشت و گاه به گاه  فک پایینش را به چپ می چرخاند و در هر کلامش، لعنت می فرستاد به این و آن، از من در باره ی واژه ی "بصیرت" پرسید. گفتمش: پسرم، هیچگاه به کسی و کسانی لعنت مگو. فرستادنِ لعنت، بیش از آنکه بر جانِ طرف اثر کند، دستِ تهی ما را از عقل و انصاف و درستی آشکار رو می کند.

گفتم: آدمهای سست اندیش اند که به این و آن لعنت می فرستند و خود را از فشارهای عصبی و درونی تخلیه می کنند. به وی گفتم: من خودم پیشترها شیدای زیارت عاشورا بودم. یک روز اما بخود گفتم: برای چه این همه لعنت در این زیارت انبار شده؟ لعنت به این و آن، هیچ مفری برای نیک نگری باقی نمی گذارد. شاید در میانِ آن جماعتی که ما لعنت بارانش می کنیم، باشند خوبانی که به هر دلیل آنجایند. و اما داستان بصیرت. کل داستانِ بصیرتی که این روزها لقلقه ی زبان جماعتی از ولایتمداران شده این است: ایهالناس، همین که شما عقربه های خود را با بلندایِ همینجوریِ ما تنظیم کنید، من خودم جبرانتان می کنم و شما را از پهنه ی پخمگی بر می کشم و بر اریکه ی پهلوانی می نشانم و به جمعِ بابصیرتان راهتان می دهم جمیعاً. پرسید: عاقبت سوریه چه می شود؟ گفتم: بپرس عاقبت خودِ ما چه می شود؟ گفت: خب. گفتم: این جنگ به زودی پایان می گیرد. اما مردمان آواره و زخمی سوریه و یمن و لبنان و فلسطین در مجامع جهانی ما را سخت به محاکمه خواهند کشید و از نسل به نسل ما غرامت خواهند گرفت. گفتم: آقای خامنه ای امسال نه چند سال دیگر می رود. مثل  یار دیرینش واعظ طبسی. و برایش کل کشور را به عزا می نشانند. او می رود اما یک بدهی بزرگ برای نسل های به دنیا نیامده ی ما بجای می نهد. همین حالا اسرائیلی ها دارند سال به سال خسارت سالهای هیتلری را از آلمانی ها می گیرند. و گفتم: آقای خامنه ای تلخ ترین راه را برای شیعه گستری برگزید. راهی که جز ویرانی عایداتی نداشته است. شاید چند نسل دیگر، کودکان تنگدست ما سرودی بخوانند با این ترجیع بند: من غریبم تو غریب!

دو: شیبِ راه را بالا می رفتم تا بر سکویِ همیشگیِ خویش بساط بگسترانم. به بانویی برخوردم که مرا می شناخت. در همان چند قدمی که با هم همقدم شدیم، دانستم وی مادرِ "یاشار دارالشفاء" است.  یاشار از خوبانِ هشتاد و هشت است که یکسره از سال نود و یک در اوین زندانی است. با همان جرم های کلیشه ای و تکراری. مثل؟ اقدام علیه امنیت ملی و توهین به فلانی و نشر اکاذیب. می گویم: هیاهویِ هیمنه ی نظام مقدس و معرکه گردانی های منطقه ای اش را در همین ترس و لرزش از فعالیت های بدیهیِ جوانان می شود رصد کرد. تو اگر آنقدر قدَر قدرتی که چپ و راست برای آمریکا و اسرائیل و نابودی شان رجز می خوانی و آیه و حدیث می آوری، چرا باید از یک سخن و یک نوشته ی معترضانه ی یک جوان برآشوبی؟ هم آن هیاهوهایِ "شهاب" گونه ات دروغ است و هم این که مثل چی می ترسی و ترست را در پسِ زندانی کردنِ همینجوریِ مردان و زنانِ ما مخفی کرده ای. 

سه: مأموران یکی از کلانتری ها، هشت جوانِ ژولیده را دستبند به دست آوردند و به دادسرا بردند. این هشت جوان، انگار کارگران یک ذغال فروشی بودند. سرو روی و لباس شان کثیف و دودی و آشفته بود. یکی شان از گرسنگی تکه نانی بدندان می کشید و می رفت. پشتِ سرِ اینها نعمتی را دیدم که نرم نرم و عصا بدست از شیب راه بالا می آید.

چهار: خانم معصومه دهقان از ملاقات با همسرش جناب عبدالفتاح سلطانی می آمد. گفت: این بار قول می دهم که با نیت دیدار شما به اینجا بیایم نه این که بروم ملاقات و بعدش راهم را به اینسوی کج کنم. به وی گفتم: شما از ملاقات که می آیید، تازه ترین خبرها را از استادمان جناب سلطانی برای ما می آورید. این بانو، ملاقات حضوری داشت با شویش. و وقتی داستان نعمتی را از زبان خودش شنید که می گفت: من با پوستر شاه و فرح رفتم داخل دادسرا پیش قاضی، به وی گفت: آقای نعمتی، شما وقتی در پی خواسته ی شخصی و قانونی ات هستی، همه از شما حمایت می کنند. اما وقتی دست بکارهای حاشیه ای می زنید، به همان نسبت از دادخواهیِ خود فاصله می گیرید.

پنج: امروز سه شنبه هشت مارس است. سالروز جهانیِ بزرگداشت زن. این تک بیت را همینجوری زمزمه کردم. تقدیم به همه ی بانوان سرزمینم ایران:
من زمینم من زمانم من زنم
تا زلالِ مادری پر می زنم

Mohammad Nourizad, [08.03.16 10:20]
شش: جوانی آمد که زود پیر شده بود. دلم سوخت از تماشای رگه های سفید موی سرش. چند سال داشت مگر؟ پرسید: چرا این همه اعتیاد هست در این مملکت؟ آنهم بی مزاحم. تلفن می زنی فی الفور می آورند درِ خانه. گفتم: پسرم، ای من فدای جوانیِ از دست رفته ات، علتِ این که مملکتِ ما در آمارهای جهانی رتبه ی نخست در مصرف مواد مخدر را داراست، این است که دستِ برادران سپاه و اطلاعات در ترانزیت مواد مخدر دخیل است و سالانه میلیاردها دلار از همین راه عایدشان می شود. و اساساً مبارزه ای هم در کار نیست. این تیر و ترقه ها و تعقیب و گریزها و کشف ها و آتش زدنِ مواد مخدرِ کشف شده  برای نمایش و آراستنِ آمارها برای مجامع داخلی و جهانی است.

هفت: دوجوان بیست و چند ساله که یکی شان پولدار به نظر می رسید و دیگری فقیر و در فیسبوک با هم دوست شده بودند، آمدند و درست وسطِ صحبت هایشان به حکم اعدام بابک زنجانی متمرکز شدند. حتی یکی شان گفت: من قلباً به بابک احترام می گذارم بخاطر هوش زیادش. اینجور آدمها باید مورد تقدیر قرار گیرند نه این که زرتی بگیرند و اعدامشان کنند. گفتم: بابک زنجانی و سعید مرتضوی آدمک های مجتبی خامنه ای اند. اینها هرکدام تاریخ مصرف دارند. چه نامه ها که شیخ حیدر مصلحی به دستگاهها و وزارتخانه ها ننوشت برای پس راندن موانع و راه گشودن برای بابک زنجانی. این شیخ حیدر مصلحی وزیر اطلاعات بود و کیست که در برابر توصیه ی وزیر اطلاعات سربگرداند و بگوید: طبق قانون نمی شود!؟ و گفتم: بابک زنجانی، مستقیم از طرف مجتبی خامنه ای بقصد دور زدنِ تحریمها  بکار گرفته شد و نه که خبرها و رازهای پنهانی با اوست و تاریخ مصرفش هم سر آمده، باید سرش به زیر آب رود و رازها با خود به گور ببرد.

هشت:  مرد جوانی آمد از خطه ی کردستان. در رشته ی جامعه شناسی و در مقطع دکتری درس می خواند. شما در جمال مبارک این جوان، قشنگیِ ایرانی بودن را می توانید بچشید. لبخند، ادب، روشنایی، امید، خردمندی، آزادگی، شوق به فردا، نهراسیدن از تنگناها. من درسفری به کردستان، یک ناهاری مهمان وی و همسرش بودم. این زن و شوهر، از آن جنس هموطنانی هستند که شما درکنارشان هرگز احساس غریبگی نمی کنید. مگر معنای هموطن بودن این نیست؟ مگر می شود به هموطنی برخورد و با وی غریبگی کرد؟ این ماییم که با نفرت پراکنی و تقسیم بندی شهروندان به درجه ی یک و دو و چند، و با خودی و غیر خودی خواندن مردم، و با تلقی های مسخره ای چون خواص و عوام و اکثریت و اقلیت، مستقیماً مردم را به چند شقگی سوق داده ایم و می دهیم. 

نه: دوست خوبم جناب حسین زمان آمد. که صدای زلالی با اوست و پیشتر صدای نازنینش از رادیو و تلویزیون پخش می شد اما از روزی که جانب انصاف و درستی را گرفت و به بعضی ها گفت: نه، از پخش ترانه هایش جلوگیری کردند و درهای تمامی سالن ها را به روی وی بستند تا مبادا کنسرتی بپای دارد و صدایی بگرداند و دلهایی را بلرزاند. و اکنون سالهاست که همه ی درها را به روی وی بسته اند و هیچ منفذی برای فعالیت های هنری اش وا نمی کنند. او آمد و مرا در آغوش گرفت و برگه ای را از جیبش در آورد و گفت: این یک ترانه است که هیچ آهنگسازی حاضر نمی شود برایش آهنگی بسازد. این ترانه را آورده ام تا تقدیمش کنم به شما. و خودش نشست بر بساط من و چند بیتی از ترانه را برای من و نعمتی خواند. صدای حسین زمان، صدای آزادی است. او تا کنون با هزار مشقت دو سه تصنیف در حمایت از زندانیان سیاسی و غربتِ آزادی خوانده و در فضای مجازی منتشر کرده است. و اما چند بیتی از ترانه ای که تقدیمِ من کرد:

در این بهارِ مرده ی بی عشقِ بی انسان/ سر را مقیمِ شانه ی من کن برادر جان
ما گریه کردیم و قفس هامان قفس تر شد/ تو گریه کن شاید دری واشد برادر جان
چاووش خوان سفره ی بی نان مان کردند/ با نام آبادی چنین ویران مان کردند
با لفظ آزادی صدامان را وجب کردند/ ما را دچار رعشه های نیمه شب کردند
در این بهار مرده ی بی برگ بی باران/ ما را رفیق هق هق خود کن برادرجان
سر را به خشم شانه ام بسپار و ایمن باش/ دنیا پر از تاریکی است اما تو روشن باش
من هم دلم خون است از کاشانه ی ویران/ حالاتو دوشِ هق هق من شو برادر جان

Mohammad Nourizad, [08.03.16 10:20]
ده: هوا تاریک شد. خانم علیشناس با بانویی دیگر به دیدنم آمدند. بانوی همراه، شیشه ای زیتون برایم آورده بود. به وی گفتم: من که نوشته ام چیزی برایم نیاورید. که اگر بیاورید، من می بخشمشان به دیگران! اصرار کرد که نه، این را خودتان میل کنید برای قلب تان خوب است. خانم علیشناس از دو زندانی سخن گفت و خود از یادآوریِ وضعِ این دو زندانی متآثر شد. یکی سعید حسین زاده که جوانی است بیست و سه ساله و ورزشکار و همین اکنون در اوین زندانی است. این جوان با همان جرم های متداوِ زندانیان سیاسی به هفت سال زندان محکوم شده. بیمار است. رماتیسم قلبی دارد. مشکلات مفصلی دارد. این روزها در اعتصاب غذاست و بیستمین روزش را می گذراند و ده کیلو وزن کم کرده.

دیگری؟ دیگری جوانی است از خطه ی کردستان که برایش اعدام بریده بودند و بعداً به حبس ابد تقلیل یافت. او را از زندان اوین به زندان میناب در استان هرمزگان تبعید کرده اند. او هم سخت بیمار است و به سرطان روده مبتلاست و بشدت به مراقبت های پزشکی محتاج است که در آن سامان از این خبرها نیست و دستش هم بشدت خالی است.  خانم علیشناس که فرزند خودش تا مدتی پیش زندانی بود و اکنون به مرخصی آمده، سری به تأسف تکان داد که: تمامی ندارد این غصه های ما.

یازده: خانم و آقای احمدپور از قم آمده بودند تهران. ابتدا رفته بودند دیدن خانم کروبی و از آنجا یکراست آمده بودند اوین تا مرا ببینند. تا کمی صحبت کردیم، آقا و بانویی آمدند که من نمی شناختمشان. بانو گالری دار بود. مبل های عتیقه و فرسوده را از فرانسه به ایران می آورد و بازسازی شان می کرد و بفروش می رساند. در باره ی آقای احمدپور به خانم گالری دار گفتم: من همیشه درنوشته هایم از مراجعه و ملاهای حاکم بر ایران سخت انتقاد کرده ام اما همیشه نیز خوبانِ این جماعت را قدر دانسته ام. این آقای احمدپور یکی ازملایان نیک اندیش و سالم و خردمند است. او را با وحشیگری از میان جمع خانه بیرون می کشند و زندانی اش می کنند و بعدش به شهرستان ایذه تبعدش می کنند. آقای احمدپور ادامه داد: من دوستان زیادی داشتم اما در زمان تبعید هیچیک سراغی از من نگرفتند. تنها کسی که راه افتاد و در ایذه به دیدنم آمد همین آقای نوری زاد بود. بعد از آمدن ایشان بود که دیگران نیز به صرافتِ دیدار با من افتادند.

دوازده: همه بودیم که دوستی با بساط شام آمد و با چهره ی خندانش همه را به لوبیا دعوت کرد. چه شام گوارایی. این دوست خنده روی من هرگز به خواهش های من – که چیزی نیاورید – توجه نکرده است و نمی کند. باید تمهیدی دیگر بیندیشم.

سیزده:  همه بودیم که بانو راحمی پور با پسر جوانش آمد. شیب راه نفسش را به شماره انداخته بود. با خوشحالی به من گفت: خبردارید شکایت نامه ای به سازمان ملل فرستاده شده؟ این بانو، با در جوارِ دفترمرکزی کارخانه ی لاستیک دنا با ما  به اعتراض می ایستاد و عکسی از برادر اعدام شده اش بالا می گرفت و عکس از یک کودک خردسال. و این نوشته: برادرم را کشتید، با کودکش چه کرده اید؟ برادرش و زنِ برادرش از هواداران مجاهدین بودند. در همان سال های تلخ دهه ی شصت، این زن و شوهر را دستگیر و به زندان اوین می برند. زن حامله است. درهمان زندان دختری به دنیا می آورد. به بهانه ای نوزاد را از مادر می گیرند. مادر را آزاد می کنند و مرد را به جوخه ی مرگ می سپرند. حالا خانم راحمی پور در بدر در پیِ فرزند برادرِ خویش است که اکنون باید سی و دو ساله باشد.

چهارده: همه که رفتند، جوانی قد بلند آمد. هوا سرد بود و جوان  لباسِ نازکی به تن داشت. پتوی خود را وا کردم و به وی دادم تا دور خود بپیچد. گفت: قدم بزنیم؟ همانجا کمی قدم زدیم. پرسید: قصد شما از اصرار برای پس گرفتنِ اموال شخصی تان چیست؟ ارزشِ ریالی این اموال مگر چقدر است؟  به وی گفتم: من شش ماه جلوی وزارت اطلاعات ایستادگی کردم تا توانستم اموال برده شده ام را از آنها پس بگیرم. وقتی گرفتم، همه را ریختم دور. چون فرسوده و کهنه شده بودند. اینها را هم که از سپاه پس بگیرم ای بسا دورشان بریزم. مهم اما همین واخواهیِ حق است. من می گویم: اگر هرکدامِ ما بر حقِ قانونیِ خود اصرار ورزیم و در این راه آسیب نیز ببینیم، این پایداریِ فزاینده نرم نرم به تربیت جامعه می انجامد و نهادی مثل سپاه نمی تواند همینجوری کل مملکت را بزند زیر بغلش و هیچ نظارتی را بر نتابد و به هیچ خدایی بندگی نکند و احدی را نیز به رسمیت نشناسد. 

سایت: nurizad.info
اینستاگرام: mohammadnourizad
تلگرام: telegram.me/MohammadNoorizad
ایمیل: mnourizaad@gmail.com

محمد نوری زاد
هجدهم اسفند نود و چهار - تهران

بی عنوان...!؟

You are subscribed to Image of the Day for NASA. This information has recently been updated, and is now available. Ahuna Mons on Ceres Seen From Low-Altitude Mapping Orbit 03/07/2016 07:24 AM EST The mysterious mountain Ahuna Mons is seen in this mosaic of images from NASA's Dawn spacecraft.

Celebrating International Women's Day

03/08/2016

You are subscribed to Image of the Day for NASA. This information has recently been updated, and is now available. Celebrating International Women's Day 03/08/2016 09:48 AM EST On April 8, 2010, STS-131 mission specialists Stephanie Wilson of NASA, Naoko Yamazaki of JAXA, Dorothy Metcalf-Lindenburger of NASA, and Expedition 23 flight engineer Tracy Caldwell Dyson (top left) work at the robotics workstation on the International Space Station, in support of transfer operations using the station's Canadarm2 robotic arm .

با بستن لب هرگز، آواز نمی میرد

آدم به زمین آمد، این واقعه رؤیا نیست
این فرصت بی تکرار، عشق است معمّا نیست

تا خواب حقیقت را، صد گونه روایت کرد،
هم قوس نزولش را، تعبیر عنایت کرد

ما ساده ترین تفسیر، از پیچ و خم عشقیم
با لذت حیرانی، همراه غم عشقیم

آنان که در آیینه، از هیچ نترسیدند
نا دیده ترینها را، در آیینه ها دیدند

میشد سفر دنیا، آسان تر از این باشد
آدم به هوس خوکرد، تا خسته ترین باشد

در آتش پروانه، پرواز نمی میرد
با بستن لب هرگز، آواز نمی میرد

تاوان یقین را دوست، بی مرگ نمی گیرد
مشتاق فنا اما، با مرگ نمی میرد

دکتر افشین یداللهی
 

رضوان، آرامش معنوی

دخالت عاطفه در شناخت و عمل سیاسی

امین بزرگیان نویسنده و پژوهشگر 

بی بی- سی

 

وجودی‌ترین و درونی‌ترین دانش‌ها شناخت‌مان از خودمان است. در واقع ما بهتر از هر چیزی از چیستی خودمان مطلع هستیم. بقیه شناخت‌ها و علوم در مقایسه با این شناختِ ذاتی، اجمالی است.

فیلسوف برجسته فرانسوی، هانری برگسون را می‌توان فیلسوف حواسّ نامید. او در کتاب تحول خلاقانه می‌نویسد: "بیش از هر چیزی آن منم که می‌فهمم از حالی به حالی دیگر می‌روم. سردم هست یا گرمم. خوشحالم یا غمگینم. فعال یا منفعلم. احساسات، عواطف، اراده‌ها و اندیشه‌ها تحولات گوناگونی هستند که وجود (Existence) من را می‌سازند. هر یک از این قسمت‌ها جلوه‌ای خاص به آن می‌دهند. بنابراین من همواره در یک حرکتِ بی توقف هستم".

آنچه در این حرکت بدوش کشیده می‌شود تمامی عواطف و امیالی است که از گذشته تا به امروز با انسان همراه است. این حرکت، بی توقف است. هرچند که ما هر لحظه زندگی را مجزا از گذشته می‌بینیم، اما آنچه مهم است که یادآوری کنیم این است که باورهای ما اکنون در پیوند با این حرکت و در واقع در ارتباط با عمیق‌ترین و شدیدترین امیال، حواس و عواطف ماست؛ به‌گونه‌ای که حتی دیدگاه‌های ما همسو و در پاسخ به این عناصر وجودی ساخته یا انتخاب می‌شوند. در واقع خودآگاه که محل ساختن دیدگاه‌های ماست در ارتباطی تنگاتنگ با ناخودآگاه است که انباشته از حافظه و امیال ما از کودکی تا به امروز است.

درک این نکتهٔ به ظاهر ساده در شناخت ما از پدیده‌ها، به‌غایت کلیدی است. ما هر روزه و بالاخص در مواقعی ویژه از زندگی‌مان در معرض انتخاب باورهایی هستیم که جایگاه فکری و عملی ما را تعیین می‌کند. این باورها و انتخاب‌ها از کجا می‌آیند؟ آیا می‌توانیم انتخاب‌های نظری و عملی‌مان را محدود و منوط به قوت استدلالی یا هرآن چیزی بدانیم که در خودآگاهمان رخ می‌دهد؟

یک:

در سال ۱۳۸۴ و در جریان دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، در گفت‌وگوهایی طولانی مدت با پدرم نمی‌توانستم او را برای رأی دادن به هاشمی رفسنجانی متقاعد کنم. هرچند که با امتناع او همدل بودم، اما به اعتراف خودش، قوّت مستندات و استدلال‌های عقلی‌ام درباره مخاطرات رأی آوردن احمدی‌نژاد در او کارگر نبود. او استدلالم را می‌پذیرفت، اما عملاً حاضر نبود به هاشمی رفسنجانی رأی بدهد. در اواخر یک بحث طولانی به من گفت که هاشمی رفسنجانی با جوانی‌اش بازی کرده‌است. او حامل خاطرات بدی از دوران جنگ به مدیریت هاشمی رفسنجانی بود و آن خاطرات برایش مانعی بزرگ برای کنش معقول سیاسی بودند. هرچند در نهایت رأی داد، اما آنچه که او را به رأی دادن واداشت، نه استدلال‌های من که عاطفه‌ای دیگر بود؛ عاطفه پدری‌اش در مواجهه با خواست من. در نهایت هرچند هر دویمان با دل‌چرکینی به هاشمی رفسنجانی رأی دادیم، اما آن روزها آموزه مهمی برایم داشت. ما حتی در عقلانی‌ترین موقعیت‌ها به تعبیر برگسون در درون حواسّ خویش هستیم. علوم، مثلاً علوم سیاسی و اجتماعی همواره در مقایسه با این عواطف، چیزهایی ثانوی و جانبی‌اند. ما شاید از آنها برای پیش بردن افکار و بیانمان بهره بگیریم، اما این حواس، حافظه و امیال ماست که در بین نظریات دست به گزینش و انتخاب می‌زند.

با این صورت‌بندی، می‌توانیم شناخت‌های دیگری را نیز پیش کشیم. مثلاً بپرسیم اصلاح‌طلبان کیستند؟ چرا آنها به اصلاح معتقدند و نه فروپاشی؟ اپوزیسیون خارج از ایران چه می‌خواهد؟ یا حتی نیروی مؤثر برای شرکت مردم در شبه انتخابات گذشته چه چیزی بود؟ بی شک حواسّ، پراکنده و عواطف متعددند. نمی‌توان از یک نیروی مشخص سخن گفت، اما شاید نشان دادن یکی از این حواس هم در فهم اهمیت موضوع به ما کمک کند.

اصلاح طلبانی مثل اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی یا حزب مشارکت، با وجود حذف علنی از بازی سیاسی و مجازات‌های طویل‌المدت زندان، همچنان حامی حفظ جمهوری اسلامی و اصلاح وضعیت‌اند. آنها حتی در تاریک‌ترین چشم‌اندازها مایل به تغییر نظام نیستند. استدلالاتی را هم برای توجیه مشی خود پیش می‌کشند که از قوّت و ضعف آنها آگاهیم. آن چیزی که مهم است یادآوری کنیم، حواسّ اصلاح‌طلبان است. آنها غالباً از انقلابیون سابق‌اند که شور پیروزی و تغییر یک نظام سیاسی را در حافظه دارند. بسیاری از آنها در استقرار ساختار جدید نقش‌آفرینی کرده‌اند. همچنین در سال‌های جنگ در جبهه‌ها بوده‌اند و دوستان و آشنایانشان را از دست داده‌اند. در کل، عواطف و حافظه آنها با اصل این نظام در پیوند است. آنها نمی‌توانند گذشته و دوستانشان را فراموش کنند. این عاطفه قدرتمند وجودی با ترکیب با آرمان‌های محقق نشده‌شان و وضعیت به واقع ناگوار است که از آنها اصلاح‌طلب ساخته‌است. آنها دنبال ترکیبی هستند که عواطف و عقلشان به هماهنگی برسد. ازاینجا به بعد است که راه برای نظریه‌ها و استدلال‌های اصلاح‌طلبانه‌شان گشوده می‌شود.

نکته مهمی که باید بدان توجه کرد رابطه عاطفه و خون در بیانِ سیاسی است. فرد وقتی کشته می‌دهد، عواطفش چنان با موضوع پیوند می‌خورد که عقل تاوان تحمل ندارد. بسیاری از افراد نسل ما به هیچ عنوان حاضر نیستیم بپذیریم که جنبش سبز بی‌حاصل بود و باید فراموش شود. فارغ از استدلالات و شواهد بسیار، کشته‌ها و عواطفی که حول‌وحوش اجساد آنها شکل گرفته‌است، هر نوع مسامحه فراموش‌کارانه را در ذهن ما پس می‌زنند. درک عقلی‌مان را از سیاست به‌گونه‌ای سامان می‌دهیم که عواطفمان یا زخم‌هایمان سرباز نکند. اصلاح‌طلبان هم با دوستان و همرزمان زمان انقلاب و جنگشان چنین رابطه‌ای دارند. و نیز بازماندگان اعدام‌های دهه شصت. این خون‌ها سازنده عواطفِ ما و در واقع موضع‌گیری‌های سیاسی‌مان هستند، هرچند که در نگاه اول پنهان و پوشیده به نظر می‌رسند. تفاهم جمعی، از مسیر در نظر گرفتن عواطف یکدیگر ممکن است. بیراه نیست اگر بگوییم مردگان، زنده‌ترین آشنایان مایند.

در انتخابات گذشته هم حواسّ جایگاهی مهم در استدلال‌ها و موضع‌گیری‌های ما در شرکت یا عدم شرکت در انتخابات داشت. اهمیت آینده کشور و نابود نشدن ایران، دست‌داشتن برخی کاندیداها در وقایع سال شصت و غیره، دالان‌های ما برای انتخاب نوع کنش سیاسی بودند. در این میان هم همواره افرادی بوده‌اند که خیر جمعی یا عاطفه نسبت به دیگران را به زخم‌ها و عواطف شخصی‌شان، مقدم ساخته‌اند. طلایه‌دار این نوع مواجهه، خانواده‌های اعدامیان دهه شصت‌اند. بسیاری از آنها با وجود رنج‌های عمیقی که داشتند، حاضر نشدند که با هیچ بمب و خمپاره‌ای در دهه شصت بر ضد همشهری‌هایشان همراه شوند.

دو:

سیاست و انتخابات قطعاً بخشی از حیات ما و ساحت عاطفیِ زندگی است. انسان همواره راه‌هایی را در ذهنش می‌گشاید که بر رنج‌ها و تنهایی‌ها و اضطراب‌هایش فائق شود. لحظه‌ای که خرید می‌رود، کار می‌کند، رابطه جنسی برقرار می‌کند، نارو می‌زند و غیره؛ اینها همگی عناصری هستند برای فراخواندن زندگی، که همواره از سوی غریزه مرگ در ناخودآگاه، تهدید می‌شود. ما اینها را برای زیستنمان تدارک می‌بینیم تا «زندگی» در زیر چکمه‌های واقعیتِ مرگ خرد نشود. به عنوان مثالی دیگر، اپوزیسیون طرفدار تحریم و جنگ هم در چنبره حواس و امیال خود است. هر انسانی می‌خواهد راه برگشت به سرزمین مادری‌اش بسته نباشد. غریزه مرگ، مدام او را به سمت خانه می‌کشاند، اما راه بسته است. مرزها و سیاست واقعی‌اند. راه زیادی پیش روی او گشوده نیست. نیروی قاهری که بتواند مرز را برای او باز کند و او را به دامان مادرش یا شهرش برساند و غریزه مرگش را تسکین دهد، و در عین حال او را همچنان ضد حکومت نگه‌دارد، طلب می‌شود. در واقع نظریه سقوط رژیم نیز تا حد زیادی در ارتباط با عاطفه‌ای ملموس و کاملاً شخصی همچون "دلتنگی" است.

آدمی نیاز به امید دارد. نیاز به نیرویی که غریزه مرگش را بتواند با آن عقب براند و رنج‌ها را تحمل کند. اگر انتخابات را در این مجموعه حیاتی ببینیم، برای ایرانیان این مشارکت هنوز در پیوند با «امید» و خود اصل حیات است. فارغ از تحلیل‌ها و مجادلات کسل‌کننده‌ای که بیشتر با چشم‌انداز علم و حقوق بشر و روابط خارجی و غیره از انتخابات و سیاست می‌شود، بازگرداندن سیاست به سرمنشأهای دولت-شهر یونانی‌اش که تنیده با حیات یونانیان بود به آنچه اشاره شد نزدیک است. هر چند در غرب هم گاهی هنوز انتخابات به این معنای وجودی از حیات نزدیک می‌شود، اما چیز زیادی از این معنایِ سیاست در غرب باقی نمانده‌است. در یونان باستان، سیاست، نفی مرگِ خود بود به‌گونه‌ای که با حواس تک‌تک افراد پیوند داشت.

ما از طریق انتخابات نیز می‌خواهیم بر ترسمان از آینده غلبه پیدا کنیم. احساس کنیم که رنج‌هایمان کمتر می‌شود. هرچند می‌دانیم که آینده مبهم و همواره خراب‌کننده رؤیای ماست، اما این نیرو، این کشش به زندگی و امید به آینده است که اکنون، برای آدم‌های معمولی جامعه بسیار مهم است. آن چیزهایی که در علوم سیاسی درباره انتخابات و مشروعیت و کیفیاتش مطرح می‌شود همواره معارفی هستند برای خواص، دانشجویان و برگزیدگان. انسان از آن حیث که انسان است و مرگش را نمی‌خواهد طبیعتاً این رویداد سیاسی را در افق حیات عادی خود می‌بیند. در فقدان بسیاری چیزها می‌خواهد با آن، احساس زنده بودن کند. در واقع انتخابات هم برای او چیزی است مثل بقیه اجزای عادی زندگی‌اش.

مشکل نظام سیاسی حاکم بر ایران در واقع همینجا است که با غریزه زندگی شهروندانش در حال رقابت است. نمی‌داند که نیروهای سیاسی تنها حاملان بیان این میلند. می‌توان آنها را حذف، حصر، اعدام و رد صلاحیت کرد اما میل، راهِ خود را می‌گشاید؛ با انقلاب یا جنبش یا رأی یا رقص یا خنده یا...