جنگ سردی طولانی میان امت دوپاره اسلام

جنگ سردی طولانی میان امت دوپاره اسلام

احمد شماع زاده

پس از قیام امام حسین(ع) و به تبع آن قیام مختار، شاید اولین جنگ سرد در جهان، میان دو جبهه از جامعه مسلمانان به وقوع پیوست با فراز و نشیبهایی بدین قرار:

در برخی دورانها این جنگ سرد یک سویه، به زیان شیعیان گرم میشد. مانند آنچه که در عصر امویان و عباسیان به وقوع پیوست و امام کشی و سادات کشی و شیعه کشی  صورت گرفت.

دورانی فرارسید که هر دو جبهه به قدرت و حکومت رسیدند مانند حکومت عثمانی و صفویه.

دورانی فرارسید که برخی بزرگان میدانداری کردند تا کینه توزیها رفع شود ولی راه به جایی نبردند. مانند سیاستی که نادرشاه افشار در پیش گرفت و یا فتوایی که شیخ الازهر محمد شلتوت صادر کرد.

زمانی فرارسید که این دو جبهه با بحثها و کتابها به مصاف یکدیگر رفتند مانند آنچه که علامه امینی نوشت و نیز مباحثات و نامه نگاریهای سید عبدالحسین شرف الدین با شیخ سلیم شیخ الازهر که کاری از پیش نبردند.

در دورانی هم انگلیسیها بیکار ننشستند و برای هر دو جبهه دین سازی کردند. برای شیعیان، بابیّت و بهائیّت درست کردند؛ و برای عربستان وهابیّت و سلفیّت.

دردوران ما با وقوع انقلاب اسلامی حکومتگران ایران میگفتند ام القرای اسلام ماییم که اکنون در جهان شهره شده ایم، ولی عربستانیها مدعی بودند که ما در منزل وحی هستیم و ام القرای اسلام مکه مکرمه است که در دست ماست. این دیدگاه و مسائل دیگری که به تبع این دو دیدگاه به وجود آمد، به تنش سختی میان این دو مدعی اسلام انجامید و منجر به ایجاد و یا تقویت گروههایی همچون طالبان، القاعده و سپاه صحابه شد که به شیعه کشی افتخارمیکردند و با تحریک کودکان و بزرگتران جاهل و حشک مغزی که حاضر به انتحار میشدند، موضوع به گونه ای جاانداخته شد که با کشتن تنها یک شیعه، مستقیم به بهشت خداوندی درخواهید آمد و در این روند برای چندمین بار این جنگ سرد، یکسویه بسیار گرم شد. بیشترین کشتار شیعیان توسط گروههای افراطی، تاکنون در شهرهای کربلا و نجف به وقوع پیوسه است.

و آنگاه که جمهوری اسلامی خواست تا در سرزمین وحی ولی فارغ از  رعایت قوانین کشور میزبان، راهپیمایی برائت از مشرکین را به اجرا گذارد، جمعه خونینی صورت گرفت که این جنگ سرد، با ریخته شدن خون صدها شیعه بیگناه یک بار دیگر گرم شد.

با پیش آمدن درگیریهای سوریه جنگی داخلی صورت گرفت که در آغاز سیاسی بود ولی با پیوستن دو جبهه به نیابت از سوی عربستان و ایران به آن، این جنگ، صورت جنگی میان  شیعه و سنی به خود گرفت و  جنگ سرد شیعه و سنی برای اولین بار با خونهایی از هر دو طرف گرم شد و به صورت گرمترین جنگ میان این دو جبهه درامد؛ سپس  همین جنگ، با راه افتادن جنگ داخلی در ییمن، گسترش یافت و تقویت شد.

اکنون با گسترش نبردهای سوریه و یورش بخشی از سنیهای تندرو و رادیکال درگیر در سوریه زیر عنوان داعش (دولت اسلامی عراق و شام) به سوی عراق و اعلام دولت اسلامی، و کشتن بیرحمانه و جلّادمنشانه صدها تن از شیعیان، این جنگ سرد از سویی کاملا گرم شده و از سوی دیگر همچون "جنگ سرد جهانی میان دو ابرقدرت شرق و غرب، که تنها رسانه ای بود،" رسانه ای شده، و رسانه های وهابی و جمهوری اسلامی با شبکه های ماهواره ای خود به مصاف یکدیگر رفته اند که در آغاز جنگ سوریه چنین روندی را شاهد نبودیم.

خداوند به جامعه دوگانه و نا همگون مسلمانان رحم کند!!

Mohsen Sazegara Tuesday 25 Aban 1395 Nov 15, 2016

Upozit 161 - Nov 12 - آپوزیت ۱۶۱

آهنگ جنجالی خدا را میشناسم از شما بهتر شما را از خدا بهتر.. با صدای پر...

Mohsen Sazegara Monday 24 Aban 1395 Nov 14, 2016

Full Moon over Temple of Poseidon at Sounio

Full Moon over Temple of Poseidon at Sounio, Greece, 2012

Posted by Elias Chasiotis

on Sunday, July 31, 2016

Another colorful moonrise from the ancient Greek temple of Poseidon at Sounio, Greece. Capture was done about a mile away from the temple, so that the moon would appear very large in comparison

توران، فرزند ايران

توران، فرزند ايران 

غلامرضا امانی 

خاموشي «توران ميرهادي» خاموشي نور و راه، شور و شوق نبود؛ او هميشه در راه بود و در رفتن، دلي به گستردگي دريا داشت و عزمي به پايداري كوه. غم‌هاي بزرگ، راه‌هاي بزرگي براي او گشود؛ غم ازدست‌دادن همسر و همدل، برادر و فرزند اندكي از وي نكاست، بلكه بر او افزود. 

بسيار سال‌ها او را از نزديك مي‌شناختم، هميشه در كار بود، در كاري خشن...؛ دلبسته كودكان اين خاك پاك بود. مدرسه «فرهاد» را بنيان گذاشت و شوراي كتاب كودك را پي نهاد. به آرامي سخن مي‌گفت و پس آن ديرگان مهربان، دنيايي زيبا مي‌ساخت و مي‌خواست. هرگز از كوشش و كاوش بازنماند، از سختي‌ها «فرصت» ساخت، به ياري ياران پاك‌نهادش، فرهنگ‌نامه كودكان را نشر داد كه كاري است ماندگار. آنچه در او رخ مي‌نمود، اميد بود كه تا دم آخر در دل داشت. نسل ما بخت بزرگي داشت كه تجربه‌هايش را با ما در ميان نهاد. 

هرگز وي را غمگين نديدم؛ اما هميشه غمگسار بود و پناهي بود براي همه بي‌پناهان و صدايي بود براي همه بي‌صدايان. در سفري به تهران، مهربانو نوش‌آفرين انصاري -كه عمرش دراز باد- به شورا دعوتم كرد؛ سفره پرمهر گشوده بود، سفره دلش را باز كرد، هرگز شكوه و شكايتي نكرد و آينده‌اي روشن را برايم بازگو كرد؛ در آن سفره يارانش هريك خوراكي فراهم آورده و در آن مهماني حضور يافته بودند و او چون مادري مهربان، همه را راه مي‌نمود. 

بانوي داناي ما، ز هرچه رنگ تعلق پذيرد، آزاد بود، علاقه و تعلقش بچه‌ها بودند و خواندن...؛ به بچه‌هاي محروم مي‌انديشيد و مي‌خواست با كتاب، شعله آگاهي و دانايي را در جانشان برافروزد و در اين راه سرزنش‌هاي خار مغيلان از رفتن و راه‌نمودن بازش نمي‌داشت. با دستي خالي اما با همتي عالي كارها كرد كارستان. با همه كهن‌سالي، جان جوينده هميشه جوانش در جست‌وجو بود، از آخرين كتاب‌ها، ‌از آخرين نوشته‌هاي نويسندگان و تصويرهاي نويسندگان و تصويرگران جهان آگاه بود. بانوي ما از نسلي بود برآمده از آرمان‌هاي بشري كه زندگي خوب و خوش، شادي و زيبايي زندگي را براي همه مي‌خواستند. ديواري در دل نداشت، هميشه پلي در ديده داشت، پلي براي پيوستن. 

اكنون ماييم و يادگار بلند او؛ «شوراي كتاب كودك و فرهنگ‌نامه»، از دوردست‌ها، همچنان او را مي‌بينم كه خشت ادب به ساروج هنر برهم مي‌نهد و با ماست و در كنار ماست براي ساختن دنيايي آباد و آزاد. از او بياموزيم، بسيار بياموزيم.

روزنامه شرق، شنبه 22 آبان 1395

الرد على ملحد يدعي أن اللحم يُخلق قبل العظام في الجنين مع عبد الدائم الكحيل

انتقاد یک روزنامه ایتالیایی از مردم ایران

روزنامه‌نگار ایتالیایى، نیتن اناکاندا هم‌زمان با سفر حسن روحانی به ایتالیا، این مقاله را در روزنامه پرتیراژ کوریره دلّا سرا منتشر کرده است. 

 

انتقاد دوستانه‌ (خیرخواهانه) ای از مردم ایران

ایرانیان نمونه بارز داشتن الگوهای ذهنی مخرب هستند.
 

آن‌ها در درازای تاریخ ویژگی جالبی از خود نشان داده‌اند.
 

زمانی که کشورشان در مسیر رشد و ثروت قرارمی‌گیرد، گویا نمی‌توانند بپذیرند که این پیشرفت از آن آن‌هاست. به هر شکلی دست به تخریب ناخودآگاه آن می‌زنند.
تقریباً بسیاری از دودمان‌های پادشاهی ایران به همین شکل ازمیان‌رفته‌اند. ایرانیان یا خود شورش کرده‌اند و یا در برابر دشمن بیگانه به مبارزه جانانه دست نزده‌اند. حتی پس از رشد اجتماعی و اطلاعاتی معاصر بازهم این ویژگی حفظ‌شده است.
در سال ۱۹۷۹ ایرانیان در حالی شورش کردند که کشورشان در مسیر رشدی بسیار سریع از هر نظر قرار داشت.
رفاه جامعه ایرانی بسیار بالا رفته بود، رشد اقتصادی ایران رکورد جهانی را شکسته بود، رشد هنر و فرهنگ و ورزش ایران در مسابقات جهانی نمایان شده بود، ایران محلی برای گردهمایی توریست‌ها شده بود و این کشور همیشه در صدر اخبار جهان به‌عنوان یک کشور کهن اما متمدن بود. به‌طوری‌که رسانه‌های مهم جهان هرروز مصاحبه‌هایی با مقامات ایرانی پخش می‌کردند.
متخصصین این کشور در سازمان‌های جهانی دارای پست‌های مهمی بودند و سازمان‌هایی نیز به دست ایران راه‌اندازی شده بود ازجمله گات (تجارت جهانی امروزی)، اوپک و یا سازمان حمایت از گردشگری که مقر همه این سازمان‌ها قرار بود در ایران باشد که به دلیل انقلاب اتفاق نیفتاد.
طرح‌های اقتصادی ایران آن‌چنان بود که اکنون پس از نزدیک چهل سال هنوز از آن‌ها استفاده می‌شود. برای نمونه متروی تهران و یا برج مخابراتی میلاد تاور و خیلی از طرح‌های دیگر برجای‌مانده از دوران پیش از ۱۹۷۹ می‌باشد.
استادیوم ورزشی صدهزارنفری که قرار بود میزبان المپیک ۱۹۸۴ باشد به دلیل تجملی دانستن این بازی‌ها از سوی روحانیون، برای همیشه از برگزاری المپیک محروم شد.
تقریباً می‌توان گفت رشد چشمگیر در همه زمینه‌ها وجود داشت. درزمینهٔ سیاست نیز شاه ایران از سال ۱۹۷۷ فضای سیاسی ایران را با آزادی همراه کرد که به شورش مذهبیان انجامید.
آنچه از این اتفاقات برمی‌آید نشانگر خودکشی دسته‌جمعی ملتی است که نمی‌تواند رفاه خود را ببیند. ایرانیان در میان خودشان معتقدند که انگلستان می‌گوید برای تسلط بر اعراب آن‌ها را سیر نگهدار و برای تسلط بر ایرانیان آن‌ها را گرسنه.
اگر این درست باشد ایرانیان باید بدانند که حکومت فعلی هیچ‌گاه برای آنان رفاهی فراهم نخواهد کرد. چراکه ادامه حاکمیتش به ادامه روند فعلی بستگی دارد
بررسی شرایط ایران در ۳۷ سال گذشته نیز نشان می‌دهد حکومت هیچ تلاشی برای افزایش سطح رفاه مردم نکرده است. ممکن است فرازهایی در این دوره وجود داشته باشد اما به‌طورکلی هیچ‌گاه مردم ایران از مشکلات اقتصادی‌‌‌‌ رها نخواهند شد.
اما آنان هنوز امیدوارند با برداشتن تحریم‌های اخیر کشورشان متحول شود.
چیزی که آنان درک نمی‌کنند این است که حاکمیت نمی‌خواهد مردمش روی رفاه و خوشبختی را ببینند.
خاتمی اگر ده درصد اوضاع را درست کرد احمدی‌نژاد ۴۰ درصد خراب کرد.
این سیاست حکومتی ست که کشورش را هرروز به شرایط صدر اسلام نزدیک‌تر کند. فساد در ایران به حدی در حال فوران است که به نظر می‌رسد واقعاً هیچ‌یک از مسئولان نمی‌خواهند جلوی آن را بگیرند. اگر در اروپای ما چنین اتفاقاتی می‌افتاد حکومت به‌طور دسته‌جمعی استعفا می‌داد و به‌گونه‌ای گم می‌شد که اثری از هیچ‌یک از آن‌ها پیدا نباشد اما مردم ایران برای فسادهای مسئولان کشورشان جوک می‌سازند و می‌خندند.
به نظر می‌رسد مردم ایران پس از چهار دهه هنوز به روحانیون امید دارند.
با این اوصاف به نظر نمی‌رسد تا دو نسل آینده شرایط جامعه ایرانی به‌ویژه ازنظر اقتصادی تغییری کند. باید دید نسل کنونی برای آیندگان چه پاسخی در قبال انفعال خود خواهند داشت.
روزنامه دلاسرا.

نيما، هست شب ،با صدای شاملو و فروغ فرخ زاد

صحبت های شجاعانه علی مطهری درباره خامنه ای و حصر