شگفتى ‏هاى شب پرگان

شگفتى ‏هاى شب پرگان

از زبان امام علی

احمد شمّاع زاده

اشاره:

در دهه چهل (1340) مطلبی را در مورد شب پرگان (برخی به آنها شب کوره هم میگویند.) در یکی از مجله های آن روز خواندم که هنوز در خاطرم نقش بسته است؛ و آن اینکه:

زیست شناسان چند شب پره را در یک لوله ای نه چندان فراخ (مثلاً با قطر 30 سانتیمتر) ولی نسبتاً دراز (مثلاً 20 متر) که درونش دود اندود شده بود، رها ساختند تا از آن بگذرند و اینکه بیازمایند آیا بالهای این شب پرگان به دیواره های لوله برخورد میکند یا نه؟

آزمایش را در روز انجام دادند که چشمان شب پرگان بسته است. زیست شناسان مشاهده کردند که بی آنکه بالهای شب پرگان دودی شود، از لوله گذشتند. آنان نتیجه گرفتند که شب پرگان دارای راداری هستند که میتوانند مسیر خود را بی آنکه به مانعی برخورد کنند بیابند.

شب پره تنها پستاناری است که بال دارد و پرواز میکند. شب پرگان گونه های بسیار متنوعی دارند. گونه‌ای از آن‌ها خون آشامند؛ که خون دیگر پستانداران مانند اسب و استر را میآشامند. نمایی از یک شب پره خون آشام:

اکنون کلام مولا علی:

از زيبايى‏هاى صنعت پروردگارى، و شگفتى‏هاى آفرينش او، همان اسرار پيچيده حكيمانه در آفريدن خفّاشان (شب پرگان) است.

در روشنى روز كه همه چيز را میگشايد، چشمانشان را مى‏بندد و تاريكى شب كه هر چيز را به خواب فرو میبرد، چشمان آنها را باز مى‏كند... و بالهايى از گوشت براى پرواز، آنها آفريد تا به هنگام نياز به پرواز، از آن بهره برگیرند. اين بال‏ها چونان لاله‏ هاى گوشند بى‏ پی و رگ‏هاى اصلى، اما جاى رگ‏ها و نشانه‏ هاى آنها را به خوبى مشاهده خواهى كرد. این بالها نه آنقدر نازكند كه در هم بشكنند، و نه چندان محكم كه بر آنها سنگينى كند. پرواز مى‏كنند در حالى كه فرزندانشان به آنها چسبيده و به مادر پناه برده ‏اند. اگر فرود آيند با مادر فرود میآيند و اگر بالا روند با مادر اوج مى‏گيرند. جوجه‌ها از مادر جدا نمى‏شوند تا آن هنگام كه اندام جوجه نيرومند و بالها قدرت پروازكردن پيدا كند و بداند كه راه زندگى كردن كدام است و مصالح خويش را بشناسد.

چشمان شب پره در روز چنان كمسوست كه نتواند از نور آفتاب درخشنده روشنى گيرد؛ نورى كه با آن راه‏هاى زندگى خود را بيابد. روشنى آفتاب خفّاش را از رفتن در تراكم نورهاى تابنده‏ باز مىدارد.

روشنگری: به نظر میرسد این همان دلیلی است که زیست شناسان دریافتند که خفاش رادار دارد. در نتیجه شب پره نه تنها نیازی به نور ندارد، بلکه امواج نوری در تزاحم و تداخل با امواج رادار او قرار میگیرند و شب پره را از رفتن در روز بازمیدارد. به همین دلیل شبها به کار خود میپردازد.

پاك و منزّه است خدايى كه شب را براى خفّاشان چونان روز روشن و مايه به دست آوردن روزى، و روز را چونان شب تار مايه آرامش و استراحت آنها قرار داد.

منبع: نهج البلاغه / فراز هایی از خطبه ی ۱۵۴