بزرگترین
معمّای
رویدادهای هوایی
(دگراندیشی
در بررسی یک رویداد)
احمد
شمّاع زاده
عنوان
این نوشته آخرین عبارتی است که گزارشگر
بی بی سی پیرامون هواپیمای
بوئنگ بسیار پیشرفته 777
هواپیمایی
مالزی بر زبان آورد.
این
روزها شگفتی از معمای
ناپدیدشدن این
هواپیما بر سرزبانهاست
و گزارشهای فراوانی
پیرامون آن نگاشته شده
است.
گزارشی
نیز همه احتمالهای
علمی و فنی را که
ممکن بود به ناپدیدشدن این هواپیما منجر
شود، مورد بررسی
قرارداده، و نتیجه
گرفته بود
که این ناپیدایی در چارچوب هیچیک
از احتمالات علمی و تکنیکی نمیگنجد.
به
همین دلیل معتقدان به
یوفو حق دارند اظهارکنند که
برای فرازمینیهای قدرتمند،
کارا و کوشنده،
این کار،
کاری بسیار
ساده و در راستای پژوهشهای آنان است.
آنان
تا کنون انسانهای زیادی را ربوده و پس از
آزمایشهای بسیار روی آنها،
آنان را در مناطق دیگری از
زمین، دور از جایی که ربوده شده بودند
رها کرده اند؛ و ممکن است
برخی را هم هرگز باز نگردانده باشند.
این
بار شاید دیگر تک تک انسانها برایشان کارا
و بسنده نبوده و برای پژهشهایشان
نیازمند دسته ای از انسانها از گروههای
نژادی مختلف بوده اند که
دست به چنین کاری زده اند،
و نیز ممکن است این شویه در آینده تکرار
شود.
بنابراین
اگر مبنا را بر این نظر
بگذاریم، یا باید پس از
مدتی این هواپیما و مسافران آن را در جای
دیگری از کره زمین بیابیم و یا هرگز از
آنان خبری قطعی دریافت نکنیم.
اگر
مسافران را یافتیم،
خودشان به ما خواهند گفت که در سیّاره
ای دیگر،
چگونه مدتی را سپری کرده اند.
دلایلی
بر این نظر:
پرواز
شماره MH370
مالزی
توسط هواپیمای بوئینگ 777
مدل
200ER
انجام
شد.
این
هواپیما چهارصدوچهارمین بوئینگ 777
ساخته
شده در این شرکت آمریکایی محسوب می‌شود
و از ابتدای ژوئن 2002
فعالیت
خود را در خطوط هواپیمایی مالزی آغاز
کرده است و کارشناسان از آن با عنوان یکی
از مجهزترین و ایمن‌ترین هواپیماهای
جهان یاد میکنند.
این
هواپیما به کمک دستگاه‌های الکترونیکی
و موبایلی پیشرفته ارتباط خود را با زمین
حفظ می‌کند و در شرایطی که هر یک از
سیستم‌های کنترلی و ارتباطی آن از کار
بیفتد، به صورت خودکار به اینترنت متصل
می‌شود و دیگر روش‌های ارتباطی را مورد
استفاده قرارمی‌دهد و بر اساس
سیستم
Wi-Fi
با
مراکز کنترل زمینی ارتباط برقرار می‌کند.
اما
بررسی کارشناسان حاکی از آن است که
هواپیمای
یادشده
هیچ تلاشی برای استفاده از سیستم‌های
ارتباطی جایگزین،
انجام نداده؛
به عبارت دیگر میتوان گفت که سیستم‌های
کنترلی هوشمند آن از کار نیفتاده‌اند.
(بلکه
مورد استفاده قرار نگرفته اند!!)
باید
افزود ماجرا با
این ابهامات ختم نمیشود.
بر
اساس استانداردهای بین‌المللی تعریف
شده، همه
مراکز کنترل ترافیک هوایی از سال 2010
به
بعد، خود را به نسل جدید
سیستم‌های ماهواره‌ای ردیاب مجهز
کرده‌اند؛ تا تمامی
هواپیماهای در حال پرواز حتا
برای یک لحظه هم از دسترس آنها خارج
نشوند.
این
فناوری جدید Next
Gen نام
دارد و ماهواره‌ها که فعالیت خود را
بسیار دقیق‌تر از انواع رادارها انجام
می‌دهند، بر اساس این فناوری در هر لحظه
تمام اشیای آسمانی را
ردیابی میکنند.
این
فناوری که نخستین نمونه از آن در
جنگ جهانی دوم ساخته شد، در هر لحظه
مناطقی گسترده از جمله
اقیانوس‌ها را زیر نظر می‌گیرد و تمامی
اطلاعات مربوط به آن مناطق
را با جزییات کامل تحلیل می‌کند.
فناوری
Next
Gen در
کنار ابزار دیگری موسوم به "سیستم
خودکار و مستقل نظارت-پخش"(ADS-B)
فعالیت
می‌کند و هواپیما با استفاده از این دو
فناوری هوشمند به صورت دایم با تمامی
ماهواره‌های محدوده خود ارتباط برقرار
می‌کند و اطلاعات دریافتی از آنها را
در اختیار مراکز کنترلی زمینی می‌گذارد
و در این شرایط کوچک‌ترین اختلال، تغییر
مسیر، مشکل یا ...
به
صورت خودکار به مسؤولان پرواز روی زمین
گزارش داده می‌شود.
در
توضیح کارشناسان برای استفاده از این
فناوری آمده است که تقریبا همه هواپیماهای
روی زمین از فناوری Next
Gen استفاده
میکنند و بر این اساس در پرواز MH370
هم
باید هر گونه اختلال به صورت خودکار به
زمین مخابره می‌شده که البته این سیستم
هوشمند هیچ گزارشی در این باره مخابره
نکرده است!!
پرواز
۳۷۰ هواپیمایی مالزی در ۸
مارس ۲۰۱۴
از کوالالامپور،
پایتخت مالزی،
با ۲۳۹ مسافر با
تابعیت
۱۴ کشور گوناگون عازم پکن
بود.
(۱۲
خدمه مالزیایی و
۲۲۷
مسافر،
که
از میان آنها۱۵۲ نفر چینی، ۵۰ نفر
مالزیایی، ۲۰ نفر از کشورهای غربی و نیز
۲ نفر ایرانی با پاسپورت‌های مسروقه
بوده‌اند.)
اما
به دلیل نامعلومی پس از تغییر مسیر تماس
آن با رادار قطع و ناپدید شد.(اصلاً
چرا تغییرمسیر؟!!
معما
اینجاست!)
عملیاتی
بین‌المللی
برای پیدا کردن این هواپیما توسط بیش از
۲۶ کشور به جریان افتاد و گفته شد بزرگترین
عملیات جستجو در تاریخ بوده‌است.
این
عملیات از خلیج
تایلند
و دریای
جنوبی چین
آغاز شد و پس از آن به تنگه
مالاکا
و دریای
آندامان
رسید؛
و
پس از آنکه بازرسان
متوجه شدند هواپیما پس از ناپدید شدن،
به سمت غرب و شبه‌جزیره
مالایا
حرکت کرده،
و سپس در یک مسیر به سمت
شمال یا جنوب!!
به
مدت چند
ساعت پرواز کرده‌است،!!
جست‌و‌جوی
آنان تا
اقیانوس
هند
گسترش یافت.
بر
اساس سیگنالهایی که از موتورهای هواپیما
به روی زمین ارسال شده است، این هواپیما
دستکم 4
ساعت
و حداکثر 5
ساعت
پس از آخرین مکانی که موقعیت هواپیما در
آن تأیید شده، پرواز کرده است!!
(لابد
آن هنگام که یوفوی ویژه آن
را پوشش داده.
به
نظر پایان مقاله توجه شود.)
این
اطلاعات بر اساس برنامه نظارتی شرکت
رولز رویس به دست آمده است.
در
این سامانه، اطلاعات ارسالی موتورهای
Trent
800 بوئینگ
777،
ارتفاع و سرعت هواپیما را به صورت لحظه
ای ثبت شده است.
محققان
همچنین معتقدند شخصی در هواپیما که
میتواند خلبان یا هر کس دیگری باشد قبل
از تغییر مسیر، فرستنده های راداری
هواپیما را خاموش کرده تا هواپیما در
نظارت رادار غیرنظامی قرار نگیرد، سپس
مسیر هواپیما را تغییر داده است!!
(اگر
توسط یوفو دزدیده نشده بود، یک درصد هم
امکان نداشت
انسانی چنین کاری را کرده باشد؟!!)
بحثی
پیرامون نسل جدید یوفوها
گفتنی
است یوفویی که بتواند
چنین هواپیمایی را با خود ببرد
باید از نظر ساختار و
شکل ظاهری همانند یوفویی
باشد که هیلکوپتر شنوک آمریکایی را ربود
و با خود برد؛
که همچون تکه‌ای ابر
است؛
و فناوری Next
Gen و
هیچ ماهواره یا کنترل
زمینی نمیتواند تشخیص دهد که این یک
یوفوست.
ولی
از نظر قدرت، باید قوی‌تر از آن باشد،
زیرا این هواپیما نسبت به یک هلیکوپتر
غول پیکر شینوک باز هم بسیار بزرگ‌تر
است.
به
احتمال زیاد سازندگان یوفوها به توانایی
زمینیها در تشخیص دادن یوفوها آگاه
شده‌اند که نسل جدیدی از یوفوهای ابری
را ساخته‌اند.
در
این زمینه به لینک زیر بازگشت کنید:
•
یوفو
هلیکوپتر شینوک را با خود برد!!:
https://www.academia.edu/22349865
در
گزارش دیگری که ویدئوی آن در فیسبوک هم
پخش شد، یک تکه ابر، از آسمان بر زمین
میافتد!!
مرد
عربی که در نزدیکی محل
رویداد است، می‌رود
تا ببیند این چگونه ابری
است که بر زمین میافتد!
و
راست میایستد!
و
آب نمیشود!؟
دستش را در آن فرومیبرد
و بیرون میآورد.
در
این لحظه در
حالی که شکلی در توده ابر در حال نمایان
شدن است، ویدئو قطع
می‌شود.
اما
از آن نظر که دستگاهها نشان داده‌اند
که هواپیما 4
تا
5 ساعت
در فضای زمین حرکت داشته، این گمانه زنی
به ذهن انسان کاوشگر میرسد که این یوفوی
ابری، یوفوی اصلی نبوده؛ بلکه این‌ها
مانند قایقهای یدکی یا قایقهای نجاب به
همراه کشیتها عمل میکنند و یوفوی اصلی
در جای دیگری از زمین مستقر بوده است.
یعنی
این یوفوهای ابری شکل، وظیفه شان دادن
پوشش به یوفوی اصلی است، و تنها در چارچوب
وظیفه‌ای که به آنها محول شده عمل
میکنند که همانا رساندن هلیکوپتر یا
هواپیمای ربوده شده به یوفوی اصلی باشد.
با
پذیرفتن این نظر، میتوان گفت آن تکه ابری
که بر زمین افتاد و مرد عرب آن را بررسی
کرد نیز یا گونه کوچکی از این یوفوهای
یدکی بوده و یا یک بخش از یک یوفوی یدکی
بوده که دچار حادثه شده و به صورت تکه‌تکه
بر زمین سقوط کرده است.
منابع:
آنچه
که در اینترنت موجود است، از جمله:
نگارش
و ویرایش اول:
دوازدهم
مارس 2014
(تنها
چهار روز پس از این رویداد)
نگارش
و ویرایش دوم:
اردی‌بهشت
نودوهشت
احمد
شمّاع زاده
No comments:
Post a Comment