Monday, March 7, 2016

Saudi backed Mujahedin-e Khalq Organization (MKO) cooperate with ISIS

Saudi backed Mujahedin-e Khalq Organization (MKO) cooperate with ISIS

Saudi backed Mujahedin-e Khalq Organization (MKO) cooperate with ISIS
Al Mastar News, Baghdad, March 07 2016:… Iraqi Federal Police foiled a suicide attack by a group of MKO terrorists who attempt to target a gathering of prominent Sunni clerics. Although Iraqi Police spokesman was reluctant to go into further details, but the previous confessions made by arrested ISIS members show the great degree to which MKO is cooperating with the so-called Islamic State. Maryam Rajavi, the self-styled president of People’s Mujahedin of Iran … 
The Godfather of terror: anti-Iran terrorist Mujahedin-e Khalq Organization (MKO) cooperate with ISIS
Iraqi media disclosed MKO’s role in Saudi-led campaign in tarnishing Mobilization Forces’ image.
(Baghdad, Iraq)— According to well-informed security sources, today morning Iraqi Federal Police foiled a suicide attack by a group of MKO terrorists who attempt to target a gathering of prominent Sunni clerics. Although Iraqi Police spokesman was reluctant to go into further details, but the previous confessions made by arrested ISIS members show the great degree to which MKO is cooperating with the so-called Islamic State. Maryam Rajavi, the self-styled president of People’s Mujahedin of Iran, has ordered her clique to develop close relation with ISIS field commanders. Observers believe due to MKO’s military acumen in guerrilla wars and committing myriad of terror operations against civilians, the remnants of this terrorist group serve as valuable tools for ISIS in murdering key Iraqi figures.
Qatari and Saudi-funded media stepped up their vicious attack against Iraqi Army and Popular Forces amid increasing speculations of a major terror attack by MKO. Frustrated with recent military setbacks, Riyadh seeks to stoke ethnic fire in Iraq by carrying out terror attacks –By using ISIS and MKO–liquidating the leading Sunni leaders and then pointing fingers at Army and Iraqi resistance.
*** 
Using Mojahedin Khalq (Rajavi cult) made the Americans look extremely hypocritical 
Sharmine Narwani, Habilian Association, January 22 2016:… I can’t imagine this bothered them much – though it did make the Americans look extremely hypocritical on their “War on Terror.” After all, the MEK had killed US citizens in Iran in the 1970s, attacked US soil in 1992, and continues to abuse its own members. This was the State Department’s very language …
‘US needs help to disentangle from Syrian misadventures’
Iran nuclear talks drew to a close and a historic agreement was reached between Iran and P5+1 and the deal was implemented, but the opponents, from the Israeli Prime Minister and Saudi Arabia to Iran hawks in US congress to the Iranian terrorist groups functioning unhindered in the West, went out of their ways to sabotage the agreement from the very beginning.
A Beirut-based commentator and analyst covering Middle East geopolitics says Saudi Arabia and Israel were desperate to strike a blow at Iran’s further international ‘rehabilitation’. Holding a master’s degree in International Relations from Columbia University, Sharmin Narwani says the deal was also struck as the US and its allies “desperately needed the support of rational, capable parties within the Middle East to help disentangle from their Syrian misadventures.”
In the following interview with Habilian Association, Narwani speaks about those who’ve failed to influence the deal. Having a great knowledge of Iranian society, she also touches upon the Mujahedin-e Khalq (MEK, a.k.a. MKO) and describes them as “useful to the deal spoilers” who lacks any kind of support in Iran.
1. What is your take on the opponents of Iran nuclear deal before the agreement was reached between Iran and P5+1?
The primary opponents of the P5+1-Iran negotiations were Saudi Arabia and Israel – these two states were on the forefront of a large-scale propaganda campaign intended to derail the talks and prevent a deal from being struck. Their motivations were entirely political as both states actively seek to undermine Iranian influence in the Middle East and beyond. Both states view growing Iranian clout as a direct and existential threat to their nations, and to their ability to manipulate the region to advantage. During the one and a half years of negotiations, the Islamic Republic was in ascendency in the region, while Saudi Arabia and Israel were hemorrhaging credibility – even with their western allies. Their desperation to therefore strike a blow at Iran’s further international ‘rehabilitation’ was even more urgent than usual, and they were successful, on the surface at least, of gaining public support from at least one P5 member state, France. The French took some very hardline public postures – they managed to secure some large weapons sales to Saudi Arabia and Qatar during this period – but behind the scenes and at the actual negotiating table, I am told they barely made a peep.
2. How do you assess such activities after the agreement was reached? What are their post-Iran-deal plans?
Of course the French came into line immediately post-deal, mainly to try to gain a piece of the Iranian post-sanctions-relief economic pie. I believe France’s Foreign Minister Laurent Fabius may have even been the first P5+1 official to visit Iran. You can see from the slew of western officials and business delegations making pilgrimages to Tehran in the immediate aftermath of the Vienna deal, that commerce is of paramount importance to these states suffering from stagnant economies.
Economic considerations aside, this deal was also struck because the US and its allies desperately needed the support of rational, capable parties within the Middle East to help disentangle from their Syrian misadventures. By mid-2012, the US and its western allies suddenly realized that Syria would not be a quick ‘regime-change’ operation and were starting to grow concerned about the proliferation of jihadis and other extremists outside of their control, most of them armed, funded and supported by western allies in the Persian Gulf and Turkey. That’s when the US reached out to Iran in a secret meeting in Oman. So I think another consideration for the P5+1 is definitely to gain Iran’s assistance in helping to put out some of these fires. Iran will help, in the sense that eradicating political violence, re-stabilizing states and halting extremism is high on its priority list, but it is important to understand that western goals are not the same. The west is perfectly happy with weakened Mideast states – it just doesn’t want the extremism it has spawned to breach its own borders. At the present moment, the nuclear deal has been helpful in that the US can openly work in the same military theaters (Syria, Iraq) with Iran without a confrontation breaking out between the two. This is a direct result of Vienna.
3. Please tell me what do you think of Netanyahu’s March 2015 address to the US Congress over Iran accord?
I didn’t watch the speech – Netanyahu never has anything interesting or truthful to say. I did, however, watch the circus around it, and I have to say that if I was an American I would be seriously appalled at the pandering of my elected officials to a foreign official. I do think Netanyahu was a net loser by giving that speech. He created a contentious split in the American body politic and gained acrimony instead of galvanizing support. Clearly he lost, as the Iran nuclear agreement is a reality today. But it would be a mistake to write off Netanyahu. He – and his allies in the US and elsewhere – intend to exploit every opportunity, at every turn of this agreement, to put a wrench in the works. One way to do this is to undermine the ‘spirit’ of this deal, which we are seeing at the moment with further sanctions talk, threats about Iran’s missile program, and the ridiculous visa restriction measure that was signed into law by Obama a few weeks ago…
4. What is your opinion about the activities of Iranian groups such as the Mujahedin-e Khalq (MEK, aka MKO) against this agreement?
I was in Vienna covering the final round of talks and there were some MEK people around with their usual stunts. I don’t really see this group as significant in any way. They are useful to the deal spoilers only insofar as they provide them with token ‘Iranians’ to parrot more anti-Iran propaganda. The MEK’s main interest is in constant demonization of the Iranian government because it enhances their funding opportunities and gives them access to some rather shifty ‘policymaking’ rooms in the west. So Vienna was a valuable platform for them – it probably earned them a few extra dollars. They make good parrots, but nothing more.
5. What is your take on the MEK which was until recently listed as a foreign terrorist organization in the US and is now functioning unhindered in the US and European countries?
Look, the MEK doesn’t really figure into any serious analyst’s calculations on anything to do with Iran. They are an extremely marginalized group within Iran – in all my visits to the country over the years, I have never heard a supportive word for the MEK from a single Iranian. On the contrary, Iranians tend to view them as traitors for fighting alongside Saddam Hussein’s military in an aggressive 8-year war that saw hundreds of thousands of Iranians die. So there is no love lost for the MEK inside Iran. Furthermore, the group’s support comes almost exclusively from foreign adversaries of Iran, which adds to the perception of MEK treachery.
Even when the organization was listed as a terrorist group in the west, it continued to function under different aliases, with the tacit approval of its western hosts. It has only ever been used as a tool by the west, to be pulled out when these states want a ‘lever’ against Iran. Look at the delisting in the US…it took place in late 2012, a few months after Washington had initiated quiet meetings in Oman with Ahmadinejad’s government which ultimately was the ‘opening’ that led to this nuclear deal. The Americans delisted MEK so they could have a pressure ‘card’ in their hand – to show the Iranians the US was willing to escalate if the Iranians didn’t fall into line. But Iran is well-versed in US tactics. I can’t imagine this bothered them much – though it did make the Americans look extremely hypocritical on their “War on Terror.” After all, the MEK had killed US citizens in Iran in the 1970s, attacked US soil in 1992, and continues to abuse its own members. This was the State Department’s very language when they delisted the group.
Listed or delisted, the MEK remains exactly the same. It always enjoyed western cover of sorts. Like many other western-groomed ‘opposition’ groups based outside the Middle East, it will be employed opportunistically by its hosts, and cut off when it is no longer of use.

Follow on tweeter:
Sharmine Narwani

***
Mojahedin Khalq (MKO, MEK, Rajavi cult) and Al-Qaida affiliated groups are alike
Habilian Association, Tehran, June 09 2015:…  Dr. Jang Ji-Hyang, policy advisor on Middle East issues to South Korean foreign minister and director of the Center for Regional Studies at the Asan Institute for Policy Studies, pointed out the similarity between Mujahedin-e Khalq organization (MKO, MEK, NCRI,) and Al-Qaida affiliated groups …
In Habilian Association:
Link to the source
Also in “International Congress on 17000 Iranian Terror Victims”:
link to the source
‘Mojahedin Khalq (MKO, MEK, Rajavi cult) and Al-Qaida affiliated groups are alike’
Dr. Jang Ji-Hyang, policy advisor on Middle East issues to South Korean foreign minister and director of the Center for Regional Studies at the Asan Institute for Policy Studies, pointed out the similarity between Mujahedin-e Khalq organization (MKO, MEK, NCRI,) and Al-Qaida affiliated groups like ISIS in an interview with the 2nd International Congress of 17000 Iranian Terror Victims’ correspondent.
Regarding the fact that thousands of people in the Middle East have fallen victim to terrorist operations mainly conducted by terrorist groups such as MKO and Al-Qaida affiliated groups like ISIS, Dr. Jang Ji-Hyang said: “Mujahedin-e Khalq organization and Al-Qaida affiliated groups are similar in the sense that they try to gain publicity and international attention trying to maximize the demonstrative effects.” She also pointed out that both Shia and Sunni Muslims are victims of such terrorist incidents.
Referring to ISIS’s killing of both Shia and Sunni Muslims in the region and that the whole Muslim community in general is the victim of the so called “Islamic terrorist groups”, she went on to say that ordinary people in Eastern communities such as South Korea are not keenly aware of the fact that Muslims in general are also the very victims of those terrorist groups.
She continued: “The public sentiment [among South Korean people] might be that the radical terrorists are Muslims, and their main targets are foreigners, non-Muslims, or Westerners. The reason behind this partial knowledge is that 1) ordinary people do not follow the international politics 2) the Middle East is far away from the North East Asia 3) we are so busy dealing with a trouble maker in North Korea that it is a luxury to catch up the international politics of terrorism.”
About the role that International organization such as the United Nations can play in the fight against terrorism, Dr. Ji-Hyang reiterated: “UN by nature does not implement a decisive unitary action toward many urgent international issues.”
At the end, referring to the role popular movements and non-governmental organizations can play in the combat against terrorism and extremism, she added: “The 2nd International Congress of 17000 Iranian terror victims can play a significant role in raising public awareness targeting the global community. It brings about a definitely significant impact given that the movement is initiated in the Islamic Republic of Iran.
***
Training Syrian rebels in Saudi Arabia reminder of training Mojahedin Khalq (Rajavi cult) terror group in Saddam’s Iraq
خبرگزاری چینXinhuanet, September 22 2014: …  drew a comparison between the current hosting of the armed rebels by Saudi Arabia and what happened at the times of the late Iraqi President Saddam Hussain, who had hosted on Iraq soil the Mojahedin-e-Khalq movement (MEK), an Iranian opposition movement in exile that advocated the overthrow of the Islamic Republic of Iran …
News Analysis: Providing arms, training to rebels will exacerbate Syria crisis
DAMASCUS, Sept. 19 (Xinhua) — Washington’s recent decision to arm and train the Syrian rebels, who will supposedly fight the Islamic State (IS) terror group, will only exacerbate and prolong the Syrian crisis in what analysts said would be like “casting oil on a smoldering fire.”
Unlike the situation in Iraq, where the administration of President Barack Obama is coordinating and cooperating with the Iraqi forces in their battle against the IS militants, Washington has turned a deaf ear to the calls of the Syrian government for cooperation on battling the IS in Syria, seeking instead to cooperate and deal with the so-called “moderate” Syrian rebels by agreeing to arm and coach them to be able to confront the IS in Syria.
Obama, who is leading an international coalition of reportedly 50 countries to fight the IS, said that the Syrian opposition forces were fighting both the brutality of Islamic State terrorists and the “tyranny” of the administration of President Bashar al-Assad.
“We will provide training and equipment to help them (moderate rebels) grow stronger and take on IS terrorists inside Syria,” said Obama, who is a staunch critic of Assad that repeatedly called for his departure and questioned his legitimacy.
The Congress on Thursday backed Obama, authorizing the military to arm and train moderate Syrian rebels. The U.S. move, while failing to surprise the Syrian politicians given the fact that the U.S. has always been in favor of the opposition, was seen as a policy toward prolonging the crisis in Syria by attempting to replace the IS fighters with others who will remain loyal to their Western patrons and would keep fighting against the Syrian government.
Maher Murhej, a Syrian politician and head of the Youth Party, told Xinhua he wasn’t surprised by the recent U.S. move, pointing out that the training of the Syrian rebels has already started.
“My information is that the new Congress decision has sanctioned the financing of the rebels, and regarding the training, I have information that training camps have already been opened in Saudi Arabia two weeks ago, namely in the city of Ha’il in northwestern Saudi Arabia, to train Syrian rebels of the Islamic Front and Islam Army groups,” Murhej said, noting that there is no such a thing as “moderate” rebels as the vast majority of the armed militant groups are radicalized.
Saudi Arabia overtly agreed last week to host training camps for “moderate” Syrian rebels, agreeing thus on Obama’s broad strategy to combat the IS group, which has captured large chunks of territories in Syria and Iraq over the past few months.
Meanwhile, Murhej pointed out that the American strategy aims at keeping the Syrian government busy with fighting the rebels for years to come as it is seeking to replace the IS fighters with other rebel groups that would continue fighting the Syrian government troops.
Obama has recently sanctioned to strike the IS positions in Syria, akin to what his air force is doing in Iraq. However, the conundrum for Obama was that he didn’t want to make a move against the IS that could play in the hands of the Syrian regime, meaning that he wouldn’t want to weaken the IS so that the Assad troops can fill in the void.
Instead, the U.S. president decided to arm the “moderate” rebels so that they could be able to fill in the void that the IS may leave after the U.S. strikes on their positions in Syria, analysts said.
Still, the new approach may take at least a year to train the rebels and weaken the IS fighters, which means that the Syrian crisis is likely not going to see an exit or an end in the near future.
“After getting done with the IS, the West wants to leave other rebels to keep fighting the Syrian government… they want an armed insurgency that could last for years in Syria,” Murhej said, adding that “the superpowers are not only working on prolonging the crisis in Syria, actually they are drawing a new strategy for the future in the region. They are talking about camps that would be permanent so we are looking at 10 to 15 years of insurgency in Syria.”
Murhej drew a comparison between the current hosting of the armed rebels by Saudi Arabia and what happened at the times of the late Iraqi President Saddam Hussain, who had hosted on Iraq soil the Mojahedin-e-Khalq movement (MEK), an Iranian opposition movement in exile that advocated the overthrow of the Islamic Republic of Iran. During the Iran-Iraq War in the 1980s, the group was given refuge by Saddam Hussein and mounted attacks on Iran from within Iraqi territory.
“They (superpowers) are attempting to create a similar group to the Islamic State but this time under the commandership of the West,” Murhej said.
Also read:
Habilian Association, Tehran, October 28 2015:… “Iran has the right to demand members of MKO from other countries and international organizations as they have committed crimes in Iran.” MKO’s extradition to Iran is an inevitable task and the group’s betrayals and crimes are to such a level that Iran must take all necessary measures to deal with the group …
Anne Khodabandeh, Iranian.com, September 19 2014: … This, however, is not a description of ISIS, it is a description of the Mojahedin-e Khalq (MEK), the exiled Iranian terrorist group. While ISIS claims to be Sunni, and the MEK claims to be Shiite, there are such significant similarities they can both be defined as destructive cults. The major distinguishing difference …
Ariane Tabatabai, The National Interest, August 24 2014: …The voices supporting the MEK are ignoring the lessons of some of the most catastrophic U.S. foreign-policy mistakes in the past few decades, urging Washington to repeat history. Overhyping the threat of an adversary and blindly supporting groups opposing it led to the creation of Al Qaeda in Afghanistan …
مریم رجوی صدامیان داعش تروریسمMazda Parsi, Nejat Bloggers, August 13 2014: …  Regarding heavy expenses and large amounts of money, energy and time the Mujahedin Khalq Organization (the MKO) spends to portrait itself as a pro-democracy movement, its so-called Great Gathering in Villepinte Paris, was expected to be addressed by at least a few Iranian political and intellectual figures, as it is …

سقف حرم و مسجد و ميخانه يکي است

باران که شدى مپرس اين خانه کيست
سقف حرم و مسجد و ميخانه يکي است
باران که شدى، پياله ها را مشمار
جام و قدح و کاسه و پيمانه يکي است
باران! تو که از پيش خدا مىآیی
توضيح بده عاقل و دیوانه يکي است 
بر درگه او چونکه بيفتند به خاک
شير و شتر و پلنگ و پروانه يکي است
با سوره دل ، اگر خدا را خواندى
حمد و فلق و نعره مستانه يکي است
اين بیخردان، خويش خدا میدانند
اينجا سند و قصه و افسانه يکي است
از قدرت حق هرچه گرفتند به کار
در خلقت حق، رستم و مورانه يکي است
گر درک کنى، تو خود خدا را بينى
درکش بکنى، کعبه و بتخانه يکي است

Sunday, March 6, 2016

دکتر سحابی و سفره هفت چینش

 










داستانی از مهندس ایرج حسابی پیرامون پدرش، انیشتین، و سفره هفت سین یا هفت چین

در زمان تدریس در دانشگاه پرینستون،دکتر حسابی تصمیم می گیرد سفره هفت سینی برای انیشتین و جمعی از بزرگترین دانشمندان دنیا از جمله"بور"، "فرمی"، شوریندگر" و "دیراگ"و اساتید دیگر دانشگاه بچیند و ایشان را برای سال نو دعوت کند....
آقای دکتر خودشان کارت های دعوت را طراحی می کنند و حاشیه آن را با گلهای نیلوفر (لوتوس) که زیر ستون های تخت جمشید هست تزئین می کنند و منشا و مفهوم این گلها را هم توضیح می دهند،چون می دانستند وقتی اصل و ریشه مشخص شود برای طرف مقابل دلدادگی ایجاد می کند.
دکتر می گفت: "برای همه کارت دعوت فرستادم و چون می دانستم انیشتین بدون ویالونش جایی نمی رود،تاکید کردم که سازش را هم با خود بیاورد.
همه سر وقت آمدند اما انیشتین 20 دقیقه دیرتر آمد و گفت: چون خواهرم را خیلی دوست دارم خواستم او هم جشن سال نو ایرانیان را ببیند. من فورا یک شمع به شمع های روشن اضافه کردم و برای او توضیح دادم که ما در آغاز سال نو به تعداد اعضای خانواده شمع روشن میکنیم و این شمع را هم برای خواهر شما اضافه کردم. بعد از یک سری صحبت های عمومی، انیشتین از من خواست که با دَمیدن و خاموش کردن شمع ها، جشن را شروع کنیم. من در پاسخ او گفتم: ایرانی ها در طول تمدن ده هزار ساله شان حرمت نور و روشنایی را نگه داشته و از آن پاسداری کرده اند. برای ما ایرانیان شمع نماد زندگیست و ما معتقدیم که زندگی در دست خداست و تنها او میتواند این شعله را خاموش کند و یا روشن نگه دارد."
بعدها انیشتین به من گفت: "وقتی بر گشتیم به خواهرم گفتم حالا میفهمم معنای یک تمدن ده هزار ساله چیست. ما برای کریسمس به جنگل میرویم و درخت قطع میکنیم و بعد با گلهای مصنوعی آن را زینت می دهیم؛ اما وقتی از جشن سال نو ایرانیان بر میگردیم همه درخت ها سبزند و در کنار خیابان گل و سبزه روئیده است."
بالاخره دکتر حسابی جشن نوروز را با خواندن دعای تحویل سال آغاز می کنند و معنای آن را برای مهمانان تحلیل و تفسیر می نمایند؛ که همه از معانی آن شگفتزده شده بودند.
بعد با شیرینیهای محلی از مهمانان پذیرایی می کنند و کوک ویالون انیشتین را عوض کرده و یک آهنگ ایرانی مینوازند. تمامی مهمانان از آوای ایرانی متعجب میشوند و اقای دکتر در توضیح آن میگویند موسیقی ایرانی یک فلسفه، یک طرز تفکر و بیان امید و آرزوست. پس از آن انیشتین بلند شد تا سفره هفت سین را ببیند. آقای دکتر تمام وسائل آزمایشگاه را که با حرف سین شروع می شد را توی سفره چیده بود و یک تکه چمن(سبزه) هم از باغبان دانشگاه گرفته بود، و گفت که در واقع اینها هفت چین و یا هفت انتخاب بوده است، و تنها سبزه با حرف سین شروع میشود که به نشانه رویش است.
ماهی با "م"نشانه جنبش
آیینه با "آ" نشانه یکرنگی
شمع با "ش"نشانه فروغ زندگی و...
همه متعجب شده و انیشتین میگوید آداب و سنن شما چه چیزهایی را از دوستی، احترام و حقوق بشر و حفظ محیط زیست به شما یاد می دهد. در رابطه با کاسه آب که یک نارنج داخل آن بوده آقای دکتر توضیح میدهند که این کاسه فلسفه ده هزار ساله دارد، که آب نشانه فضا و نارنج نشانه کره زمین و بیانگر تعلیق زمین در فضاست. رنگ انیشتین پریده و روی صندلی می نشیند و حالش دگرگون میشود و در پاسخ اینکه چه اتفاقی افتاده می گوید "ما در مملکت خودمان 200 سال پیش دانشمندی داشتیم که وقتی این حرف را زد کلیسا او را به مرگ محکوم کرد، اما شما از ده هزار سال پیش این مطلب را به زیبایی به فرزندانتان آموزش می دهید.
علم شما کجا و علم ما کجا؟"
خیلی جالب است که آدم به بهانه نوروز یا هر بهانه دیگری، فرهنگ و اعتبار ملی خودش را به جهانیان معرفی کند

تولید برق از آب لوله کشی!!

من از آب لوله‌کشی برق تولید کردم


امیرحسین اشتیاقی، مهندس جوان و نوآور ایرانی توربینی ابداع کرده که می‌تواند از اتلاف انرژی در لوله‌های آب جلوگیری کند و آن را به صورت انرژی الکتریسیته ذخیره کند.
توربین او می‌تواند تا سی درصد از هزینه برق یک ساختمان مسکونی بکاهد.
"شما در برج‌های مسکونی ناچارید فشار لوله اصلی آب را با نصب شیرهای مختلف کنترل کنید. شیرها موظفند فشار آب را به دلخواه شما تنظیم کنند. در جریان این کنترل فشار، مقدار قابل توجهی انرژی هدر می‌رود. من و همکارم که البته پیش‌تر رئیسم بود، با پرورش یک ایده دیگر، دستگاهی را بهینه سازی کردیم که با نصب بروی مسیر لوله‌های اصلی آب ساختمان، این انرژی‌های مازاد را ذخیره می‌کند و یا از آن برای گرم کردن آب همان ساختمان استفاده می‌کند. البته این توربین در مسیر لوله‌های گاز و نفت هم می‌تواند نصب شود."
امیر حسین و شریک تجاری‌اش، در چند سال گذشته توانسته‌اند با جذب سرمایه یک استارت آپ (شرکت نوپای دانش بنیان) تاسیس کنند و دستگاه مورد نظرشان را بسازند. به طوری که اکنون خط تولید این توربین به راه افتاده است.
"استارت آپ، یک شرکت نوپا است که ایده اصلی تاسیس آن از راهی که برای حل یک مشکل پیشنهاد شده سرچشمه می‌گیرد. برای مثال، قبض برق یک آسمانخراش در شیکاگو، نیویورک یا تهران را تجسم کنید، ماهانه میلیون‌ها تومان است. ما فکر کردیم اگر بشود با نصب توربینی که ساخته‌ایم ده تا بیست درصد در مصرف برق این برج‌ها صرفه‌جویی کنیم، آن وقت علاوه بر کاهش آلودگی هوا هزاران دلار در سال برای ساکنان این ساختمان‌ها صرفه جویی کرده‌ایم."
گفتگو با امیرحسین اشتیاقی را که در دو قسمت تهیه شده اینجا کلیک کنید و بشنوید
بعد از تهیه طرح اولیه این ایده، سرمایه‌گذاران آمریکایی اعلام کردند از امیرحسین و همکارش تا سقف یک میلیون دلار حمایت می‎کنند و به این ترتیب توربین '۱۰ایکس هایدرو' (۱۰xHydro) متولد شد.
اگر نتایج نصب این توربین خوب از آب در بیاید، باید منتظر بود در آینده نزدیک بیشتر آسمانخراش‌های آمریکا و بلکه جهان خریدار آن شوند و این به معنی آنست که یک شرکت جدید بزرگ در آمریکا در حال متولد شدن است. شرکتی که امیرحسین یکی از بنیان‌گذاران اصلی آن است.
"هشت سال پیش که برای ادامه تحصیل به آمریکا آمدم یک آرزو در سر داشتم و آن این بود که فرصتی پیدا کنم تا از دانش مهندسی‌ام استفاده کنم."
 
امیرحسین اشتیاقی اکنون با پسرش آرنیک و همسرش در شهر وست‌فیلد ماساچوست زندگی می‌کند
"به نظرم آمریکا، فارغ از سیاست و نظامی‌گری، برای کسانی چون من یک اتمسفر تازه ایجاد می‌کند. اتمسفری که می‌توان با هر نوع مشخصه‌ای که داری وارد آن شوی و در آن رشد کنی. اگر چه از آن تصور رویایی‌ که نسبت به آمریکا داشتم طی هشت سال گذشته خیلی کاسته شده اما همچنان معتقدم اینجا می‌توان کار کرد. به ویژه اگر شرایط تحقیق، محیط کار و فضای کارگری را بین آمریکا و ایران مقایسه کنیم، آن وقت مزیات آمریکا بیشتر هم به چشم می‌آید."
امیر حسین لیسانس خود را از دانشکده فنی دانشگاه تهران گرفته و فوق لیسانسش را هم در رشته مکانیک از دانشگاه شیراز دریافت کرده است. خودش می‌گوید از همان روز اول ورود به دانشگاه آستین بالا زده و اصلاحا دست‌هایش را روغنی کرده تا کار را از پایه یاد بگیرد. با وجود این می‌گوید هر چه جلوتر رفته، کمتر احساس کرده کسی مایل به شنیدن طرح‌هایش است.
"در ایران وقتی از دانشگاه وارد محیط کار می‌شوی گویی همه با هم متحد می‌شوند تا به تو بفهمانند اصلا کار مهمی نکردی که رفتی دانشگاه. تازه اول راه است. باید زحمت بکشی تا ثابت کنی ارزشمندی. برای اثبات این مدعی هم گاه باید تی به دست بگیری و زمین را تمیز کنی. اما در آمریکا، روز اول که سر کار رفتم، مدیر کارخانه مرا برد و به یک‌یک مدیران میانی و مهندس‌ها معرفی کرد. در اولین جلسه هم رو به من کرد و گفت لطفا شما که تازه از دانشگاه آمده‌اید به ما بگویید دانش روز چه پاسخی برای این مشکل دارد. آن روز احساس کردم بالاخره این همه درس خواندن ارزشمند بوده."
قسمت اول این گفتگو را اینجا کلیک کنید و بشنوید
"در آمریکا، شما نمی‌توانید با کارگر و یا کارمند زیردست‌تان تحقیرآمیز برخورد کنید. کارگرها اینجا ارجمندند. شاید به این علت که در نگاه مدیران نیروی انسانی و کارگر ماهر ارزشمندتر از ابزار است. در ایران برای گرفتن یک کامپیوتر یا یک دستگاه باید کلی منت می‌کشیدیم و تحقیر می‌شدیم. شاید هم برای همین است که اینجا ایده من و همکارم را یک میلیون دلار ارزش‌گذاری کردند اما هنوز که هنوز است هر چه تلاش می‌کنم دست کم گوش شنوایی برای این ایده در ایران پیدا کنم، موفق نمی‌شوم. همه می‌گویند 'زنگ می‌زنیم' اما شش ماهی است که کسی زنگ نزده. گویی همه مدیران و سرمایه‌گذاران ایرانی فقط چشم به چین دوخته‌اند و کپی کردن یک محصول. کسی به فکر تولید نیست."
امیرحسین اشتیاقی در چمدانش اعتماد بنفس می‌گذارد. اعتماد بنفسی که خودش می‌گوید در مهاجرت آن را پیدا کرده و علتش هم همین 'ارزشمند شمردن' آدم‌ها است.
"من فکر می‌کنم این بهایی که اینجا به آدم‌ها می‌دهند باعث شده جوانان آمریکایی با اعتماد بنفس زیاد به دنبال ایده‌های خودشان بروند. بارها در هنگام مصاحبه شغلی دیده‌ام رقیب آمریکایی من با افتخار از تجربه کار کردنش در یک قهوه فروشی یا رستوران صحبت می‌کند اما من حتی از سابقه مهندس ارشد بودن در کارخانه هم جرات نمی‎کنم حرف بزنم. بارها استادانم گفته‌اند چرا در رزومه خودت این را و آن را ننوشتی. و من پاسخ داده‌ام 'گفتم شاید حمل بر خودستایی شود.'"

مشکلات روابط زن و مرد در جوامع مسلمان

عشق (و سکس) حلال

مشکلات روابط زن و مرد در جوامع مسلمان

  • 5 مارس 2016 - 15 اسفند 1394
"عشق (و سکس) حلال" عنوان فیلم تازه ای است از اسد فولادکار، فیلمساز ایرانی تبار که در لبنان زندگی می کند. این فیلم که در چندین جشنواره جهانی از جمله دبی، ساندنس و روتردام نمایش داشت، مشکلات روابط زن و مرد را در جوامع مسلمان می کاود.
در فیلم چند قصه درباره چند زوج به طور همزمان روایت می شود:
زن و شوهری که با هم اختلاف دارند، طلاق می گیرند، اما بعد که مایلند دوباره ازدواج کنند، نیاز به محلل پیدا می کنند؛ یک زن تنها با یک مرد متاهل ازدواج موقت کرده، اما رابطه آنها دچار مشکل است؛ یک زن سنتی که از پس تقاضاهای جنسی زیاد شوهرش برنمی آید، برای او همسر دومی دست و پا می کند، اما مشکلات بیشتر می شود...
اسد فولادکار درباره جامعه مسلمانی که تصویر می کند، به بی بی سی فارسی می گوید:
"زنان در جهان اسلام حداقل دو شخصیت دارند؛ یکی برای خارج از خانه و برای جامعه (بسیار رسمی، غیر فعال، خجالتی، ضعیف و شکننده) و دیگری که کاملاً متضاد آن است و به داخل خانه، رو در رو با اهل خانواده و میان زنان اختصاص دارد. این دایره بسته زنانه، به روی مردان بسته است اما کودکان در آن جای دارند. بسیاری از داستان هایی که روایت می شود داستان هایی است که از کودکی از زنان قوی اطرافم به خاطر دارم. برایم جذاب بود که چقدر آزاد و قدرتمند هستند و درست برخلاف تصویری که از خود ارائه می کنند. این داستان ها هنوز هم اتفاق می افتند."

با آن که فیلم فضای تلخی دارد، اما فیلمساز زبان کمدی را برای آن برگزیده است:
"بزرگ ترین کمدی ها از درون تاریک ترین لحظات بیرون می آیند، به شرطی که شخص به طور احساسی درگیر آن موقعیت نباشد. یک کسی که یک تشییع جنازه را تماشا می کند بی آن که در آن دخیل باشد، می تواند بخندد. در فیلم شخصیت ها همه بدترین موقعیت زندگی شان را می گذرانند، اما برای تماشاگر می تواند یک کمدی باشد. من این را می خواستم. می خواستم کمی از کلیشه درام های سنگین درباره مسلمانان که غربی ها به آن عادت دارند، فاصله بگیرم. بگذار یک کمدی درباره مسلمانان تماشا کنند."
فیلم به جهت موضوع فیلم های کمدی ایتالیایی دهه شصت به ویژه آثار پیترو جرمی را به یاد می آرود که با موضوعاتی نظیر طلاق شوخی می کرد. اما آقای فولاد کار می گوید:
"مردم مدیترانه خیلی شبیه هم هستند. در بچگی آمارکورد فلینی حیرت زده ام کرد. فکر کردم چقدر شبیه ما هستند، اما با لباس های کمتر. موضوعش هم خیلی جدی بود و هم حیلی بامزه، درست مثل خود زندگی."
فولادکار درباره تبار ایرانی اش می گوید: "پدربزرگم از اصفهان به لبنان آمد و با یک زن لبنانی ازدواج کرد، اما او که در کار فرش بود تمام این مدت به ایران رفت و آمد داشت. جامعه ایرانی ها در لبنان خیلی کوچک است برای همین معمولاً با هم می مانند و دو عمه من در لبنان با ایرانی هایی که آنجا زندگی می کنند ازدواج کردند. من نسل سوم هستم اما هنوز از جهاتی لبنانی به حساب نمی آِیم، چون لبنانی ها نام فامیل عربی آشنایی دارند و نام فامیل من آشکارا عربی نیست. همیشه بعد از شنیدن نام فامیل من می پرسند اهل کجایی و من می گویم ایران، با این که یک کلمه فارسی هم نمی توانم حرف بزنم. بقیه اعضای خانواده بزرگ من فارسی بلدند."


فیلم بیشتر بر نمایش شرایط جامعه تاکید دارد تا شخصیت پردازی، اما فولادکار معتقد است:"در این فیلم و فیلم قبلی ام، هر دو درباره شرایط جدی ای که زنان مسلمان دارند حرف می زنم. فکر می کنم شخصیت ها را از جامعه شان نمی توانیم جدا کنیم. حال و هوای عمومی جامعه دیوانگی ها و رفتارهای مردمش را دیکته می کند. حرف زدن درباره جامعه می تواند روشن کند که درباره چه شخصیت هایی حرف می زنیم."
اما برخی شخصیت های فیلم به ویژه عروس تازه، بر اساس الگوهای از پیش تعیین شده شکل گرفته اند و بُعد ندارند:
"بله. این سوال اساسی ای بود که موقع نوشتن فیلمنامه با آن مواجه بودم. بعد اما باید بر شخصیت های اصلی ام تمرکز می کردم و سوالاتی از این دست را در ذهن تماشاگر باقی می گذاشتم. او یکی از مالیخولیایی ترین شخصیت هاست. ما چون زیاد به درون او وارد نشدیم، با او زیاد هم نخندیدیم و ما را غمگین باقی می گذارد. این به ما یادآوری می کند که همه چیز فقط کمدی نیست و مسائل جدی ای هم هست."
نمایش فیلم در کشورهای اسلامی ممکن است با مشکلاتی روبرو شود.
آقای فولادکار در این مورد می گوید: " فکر می کنم فیلم در لبه قرار دارد. از ماه آوریل در خاورمیانه اکران می شود و باید دید چه اتفاقی می افتد. پخش کننده فیلم آن را خیلی دوست دارد و معتقد است که موفقیت بزرگی خواهد داشت. من هم امیدوارم. "

بحران دست‌فروشی

بحران دست‌فروشی
خانه‌ام آتش گرفته است

داستان غم‌انگیز واژگونی بساط لبوفروش در خیابان آزادی، ماجرای خودسوزی روسری‌فروش پاساژ شانزه‌لیزه خیابان جمهوری و یا مرگ دلخراش یونس عساکره در خرمشهر، نمونه‌ و نشانه‌هایی از یک بحران جدی در جامعه معاصر ایران است.
به فاصله کمتر از یک سال، مساله‌ای ساده که جزو مناسبات –یا حتی تناقضات- عادی یک شهر است، چند فاجعه را رقم می‌زند. کسی که روی خود بنزین می‌ریزد و فندک را آتش می‌کند به آخر خط رسیده؛ انگار که دنیایش را از او گرفته‌اند؛ دنیایی که حتما بزرگ‌تر از بساطی است که از مقابلش برچیده‌اند.
صورت مساله برخلاف تصور عمومی، چندان پیچیده نیست. دست‌فروشی فی‌نفسه جرم محسوب نمی‌شود، اما با توجه به ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها، جزو مظاهر سد معبر قرار می‌گیرد که شهرداری‌ها طبق قانون موظف به جمع‌آوری آن هستند، کمااینکه از سال ۱۲۸۶ شمسی که قانون شهرداری‌ها به تصویب مجلس شورای ملی رسیده تا به امروز مامور و مسئول چنین کاری بوده‌اند.
ماموران اجرای احکام شهرداری ظاهرا به قانون عمل می‌کنند، اگرچه در نحوه اجرای قانون توسط ایشان حرف و حدیث زیادی وارد است. حتی اعتراض کسبه و اهالی محل به حضور دستفروشان هم که گاهی پای ماموران پلیس را وسط می‌کشد، چندان بی‌مبنا نیست و خارج از چارچوب‌های عرفی و اخلاقی قرار نمی‌گیرد.
اصرار دست‌فروشان بر کارشان و قایم‌ موشک بازی با ماموران معذور هم اتفاق عجیب و غریبی نیست، به هر حال آنها وقتی از مجاری رسمی راهی برای ورود به بازار کسب و کار پیدا نکرده‌اند، ناگزیر از آنند که موقعیت غیررسمی خود را تحکیم کنند و به آن رسمیت ببخشند. آنها چاره‌ای جز آن ندارند که با همه ابزارهای ممکن، جانانه از حقوق‌شان که فراتر از ماده ۵۵ قانون شهرداری است، دفاع کنند. اما حد و مرز این دفاع جانانه تا کجا است؟
۳۵سال پیش واژه "دست‌فروشی" در ادبیات رسمی ایران باری مثبت داشت. نهادهای حکومتی مفتخر بودند که الگوهای رسمی از لایه‌های محروم و تهی‌دست جامعه برخاسته‌اند.
نمونه اعلای این الگوها محمدعلی رجایی بود که از دست‌فروشی به ریاست جمهوری اسلامی ایران رسیده بود. هنوز هم وقتی در مراجع رسمی صحبت از سادگی، فقر و محرومیت مسئولان جمهوری اسلامی است، مثال دست‌فروشی موقتی رجایی، موثق‌ترین مثال ممکن است.
حتی حالا هم که دست‌فروشی شان و ارزش و اعتبارش را از دست داده است. بعضی خبرگزاری‌های داخلی در ایران به سراغ همکاران سابق رئیس جمهوری پیشین ایران می‌روند و از آنها درباره دست‌فروشی‌شان پیش از انقلاب می‌پرسند: "سال ۱۳۴۲ آمدم تهران. به اتفاق برادرم رفتیم سراغ دست‌فروشی در بازار. شهید رجایی هم با ما دستفروشی می‌کرد. بیشتر روسری می فروخت". محمد غضنفری که خبرگزاری فارس او را پیرمردی‌ انقلابی، بسیجی، رزمنده و جانباز توصیف می‌کند، می‌گوید:"رجایی معلم بود. و همیشه ناچار بود دیرتر بیاید. یک روز به او گفتم: اگر اجازه بدهی، تا شما بیایی، وسایل تو را هم کنار وسایل خودم پهن کنم. از خدا خواسته، سریع قبول کرد."
کافی است پای‌مان را از پله تریبون‌های رسمی پایین بگذاریم و این اوصاف ستایش‌آمیز را با وصف حال دست‌فروشان امروزی مقایسه کنیم که نه‌تنها هیچ نهادی رسمی محرومیت‌شان را ستایش نمی‌کند، بلکه شان انسانی آنها را به اندازه موانعی فیزیکی تقلیل می‌دهد که باید از معابرشان حذف کرد؛ دست‌فروشانی که زندگی‌شان را به بساطی که جلوی پای‌شان پهن است گره زده و می‌زنند.
خیلی از آنها شغل اول و آخرشان همین است. کار دیگری ندارند و مثلا مثل محمدعلی رجایی در عین دست‌فروشی معلم یا کارمند نیستند. تقریبا هیچکدام‌شان فعالیت سیاسی هم ندارند و زیر بساط‌شان علیه حکومت اطلاعیه و اعلامیه قایم نمی‌کنند.
نهایت فعالیت سیاسی‌شان تحلیل‌های کوچه و خیابانی و غرولند است که بیش از آنکه منشا سیاسی داشته باشد، ناشی از فشارهای اقتصادی و اجتماعی است؛ فشارهایی که آنها را از متن به حاشیه رانده و سهم‌شان را از جریان توسعه شتابان شهرهای بزرگ به حداقل رسانده است؛ آن قدر که در رده‌بندی‌های مشاغل، در زمره مشاغل کاذب، در رده‌بندی شهرنشینی در دسته حاشیه‌نشینان و در طبقه‌بندی اجتماعی، به قول حسین راغفردر مطلبی در ماهنامه نمایه تهران در "ورطه مادون طبقه" قرار می‌گیرند: "وقتی نیروی کار متعلق به طبقه کارگر شغل خود را از دست می‌دهد و به آنچه از آن به عنوان مادون طبقه (under-class) نام برده می‌شود سقوط می‌کند."
"در بعضی کشور‌ها به دلیل حاکمیت حقوق فردی، قوانین و نهادهایی برای حمایت از حقوق فردی وجود دارد و لذا در صورت بیکاری غیرارادی تور ایمنی اجتماعی به یاری آسیب‌دیده‌ها می‌آید. این تور ایمنی فرصت‌هایی را برای آسیب‌دیده‌ها فراهم می‌آورد. به عنوان مثال بسیاری از کشور‌های اروپایی در صورت از دست دادن مسکن و یا ناتوانی از تامین اجاره، مسکن رایگان یا مسکن با اجاره‌ نازل در اختیار افراد نیازمند قرار می‌دهند".
Image copyright MEHR
در ایران اما نه‌تنها این چتر حمایتی به صورت گسترده وجود –یا چه بسا امکان وجود- ندارد، بلکه به دلیل وضعیت خاص اقتصادی و اجتماعی، این طبقه "مادون طبقه" رشد چشمگیری هم پیدا کرده است. آمارها نشان می‌دهند که عدد رشد حاشیه‌نشینی در شهرهای بزرگ، بسیار بزرگ‌تر از حد و اندازه‌های عادی است.یکی از مقام‌های مسئول در وزارت راه و شهرسازی دو سال پیش در مقاله‌ای در یک مجله تخصصی می‌نویسد در یک دوره هفت‌ساله از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۱، جمعیت شهر تهران ۱۰ درصد کمتر، اما همزمان جمعیت حومه تهران دو برابر شده است.
این جابجایی جمعیتی در حالی اتفاق افتاده که طی این سال‌ها بیش از هر زمان دیگری در تهران و شهرهای حومه اطراف ساختمان ساخته شده است؛ ساختمان‌هایی که از یک سو ظرفیت شهرنشینی را افزایش داده، اما از سوی دیگر ظرفیت‌های دیگر اقتصادی و اجتماعی را از بین برده‌اند.
از اواخر دهه ۸۰، عملا همه توان اقتصادی کشور که قاعدتا باید در حوزه‌های متنوع صنعت و خدمات توزیع می‌شد، در صنعت ساختمان هزینه شد. کارخانه‌های زیادی تعطیل شدند. شرکت‌های بزرگ و کوچک خدماتی ورشکست شدند، اما در عوض بعضی بنگاه‌های اقتصادی چنان رونقی را تجربه کردند که تصورش هم سخت بود.
نه فقط بنگاه‌ها، حتی بعضی مردم عادی، بی‌آنکه کار خاصی کرده باشند خانه‌های دو، سه طبقه‌شان ۱۰، ۱۲ طبقه شد و ناگهان به ثروت‌های آن‌چنانی رسیدند، اما در عوض بخش بزرگ‌تر جامعه ناگزیر به پرداخت هزینه‌های گزاف این تغییر و تحولات شدند. از یکسو ارزش دارایی‌های طبقه فرودست و متوسط جامعه کاهشی چشمگیر پیدا کرد و از سوی دیگر، به سبب تعطیلی کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی و بنگاه‌ها و شرکت‌های خدماتی بزرگ و کوچک، فرصت‌های شغلی برای ایشان از دست رفت.
این وضعیت منجر به شکل‌گیری شکاف طبقاتی عمیق و کم‌سابقه در جامعه ایران شد که می‌توان نشانه‌های آن در مظاهر گوناگون تماشا کرد. صورت ساده این مظاهر همان تصویر آشنای تضادی است که تقریبا در همه چهارراه‌های بالای شهر تهران می‌توان دید. جایی که کودکان‌کار و دست‌فروشان دوره‌گرد، با پورشه‌سواران کم‌سن و سال در یک قاب قرار می‌گیرند و تصویری بدیع از تضاد طبقاتی را به وجود می‌آورند.
اما نشانه‌های تضاد را نباید صرفا در این تصاویر آشنا و دم‌دستی دید. نمادهای این وضعیت صورت‌های گوناگونی دارند. صورت‌هایی که می‌توان حتی در تعریف متناقض و متضاد مفهومی ساده مثل "سد معبر" مشاهده کرد؛ مفهومی که یک جا منجر به توهین و تحقیر و تهدید جان یک بیچاره می‌شود و یک جا صدای تحسین و تشویق ناظران را برمی‌انگیزد. بی‌شک بسیاری از کارگاه‌های ساختمانی، به خصوص کارگاه‌های بزرگ در معابر اصلی شهرکه در این سال‌ها با مجوز و حتی حمایت نهادهای رسمی بر پا شده‌اند، مصادیق بارزتری از سد معبر بوده‌اند.
تضادها و تناقضات وقتی از مقیاس معمول خارج می‌شوند، آدم را حتی در مقام ناظر، دچار سرگیجه می‌کنند؛ چه‌برسد به کسانی که خود در متن قرار گرفته‌اند؛ کسانی که این سرگیجه را به فشارهای روانی، مشکلات اقتصادی، بحران‌های شدید مالی، فقر، گرسنگی گره زده و می‌زنند؛ کسانی که یک بهانه کوچک هم برای فروپاشی‌شان کافی است، چه برسد به اینکه ماموران معذور، با کمترین ملاحظه اخلاقی و انسانی بساط محقرشان برچینند و آتش به دار و ندارشان بکشنند.

اگر کسی چیزی از سفارت برداشته...

اگر کسی چیزی از سفارت برداشته برود پس بدهد

وی می افزاید: «چون شما میدان را خالی کردید و به جای جهت‌دهی، خالی کردند و به توصیه‌های فانتزی عمل می‌کنند که اثر ندارد...‌ من حتی اگر مخالف آتش کشیدن سفارت باشم، امروز می‌گویم که حمله بچه‌ها به سفارت فواید خوبی داشته است که بسیار زیاد بوده است.»
در حالی که قریب به اتفاق مقامات ارشد کشور حمله به سفارتخانه و کنسولگری عربستان در تهران و مشهد را محکوم کردند و ائمه جمعه سراسر کشور نیز آن را کار نفوذی‌ها دانستند، در روزهای اخیر سخنرانی یک فعال فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی منتشرشده که به توجیه تئوریک حمله به سفارت سعودی پرداخته و قاطعانه از آن دفاع می‌کند.

به گزارش خبرگزاری آنا، شیخ حسن کردمیهن که مدیریت مؤسسه فرهنگی دینی بهشت را برعهده دارد، در سخنانی در جمع جوانان مذهبی، با اشاره به اینکه «ما مخالف حمله به سفارت انگلیس بودیم. اما سفارت عربستان متفاوت است»، می‌گوید: «چون عربستان رأس‌الفتنه است. این نیست که سفارت با سفارت یکی باشد. ما با سنگ زدن و مهر کوبیدن به کله لاریجانی مخالف بودیم، ما با به‌هم ریختن مجلس سید حسن خمینی مخالف بودیم، با به‌هم ریختن مجلس احمدی‌نژاد مخالف بودیم، ما با حمله به خانه فلان مرجع مخالف بودیم، همه سیره ما را دیده‌اند. برای همه تعجب‌آور است، حق هم دارند که بگویند آقای کردمیهن از شما بعیده که حمایت کنید از این جریان. می‌گویند آقای کردمیهن آدم با استدلالیه، مطابق با منویات آقا حرکت کرده است، همیشه حرف آقا را زودتر متوجه می‌شدند. من هم می‌پذیرم تعجب شما را. من به عنوان کسی که همیشه با تندروی‌ها مخالفت کرده‌ام، دارم حمایت می‌کنم. عربستان که فسق علنی دارد مثل انگلیس و آلمان و آمریکای امروز نیست که آرام سر می‌برند مثل معاویه برخورد می‌کنند با این نمی‌توانید درگیر بشوید... اهل بیت هم این‌گونه رفتار می‌کردند. فاسقی که مثل معاویه نیست مثل یزید است برخورد دیگری را می‌طلبد. مگر سیدالشهدا با یزید کنار آمد؟»

کردمیهن:‌ حمله به سفارت عربستان لازم بود/ اگر کسی چیزی از سفارت برداشته ببرد پس بدهد (+صوت)
این فعال سیاسی و فرهنگی همچنین با بی‌عزتی و کارهای گوگول فانتزی خواندن اقدامات دیپلماتیک، می‌گوید: «ما در مقابل تمام بی‌عزتی دیپلماسی صبر کردیم. در موضوع نوجوان‌ها و منا صبوری کردیم. خشم بالا آمده... حمایت ما از خشم و غیرت بود نه غارت. که اگر در برابر چنین موجودی غیرت به خرج ندهند هیچ کس امنیت ندارد تمام علما را خونشان را می‌ریزند. سفارت چیه؟ یک مشت آدمی اینجا هستند که به عزت ما می‌خندند. با بی‌احترامی باید بیرونشون کنند. دولت که کاری نمی‌کند. یک مشت جوون، غیرت به خرج می‌دهند. این شور انقلابی را که نمی‌توانید جلوش را بگیرید.»

وی می افزاید: «چون شما میدان را خالی کردید و به جای جهت‌دهی، خالی کردند و به توصیه‌های فانتزی عمل می‌کنند که اثر ندارد...‌ من حتی اگر مخالف آتش کشیدن سفارت باشم، امروز می‌گویم که حمله بچه‌ها به سفارت فواید خوبی داشته است که بسیار زیاد بوده است.»

وی همچنین از عوامل حمله به سفارت عربستان درخواستی دارد و می‌گوید: «هرکسی هم ما را می‌شناسد اگر چیزی برداشته است پس بدهد به مراجع ذی‌صلاح بدهد به پلیس ضد جاسوسی بدهد.»

کردمیهن درباره فواید حمله به سفارت عربستان می‌گوید: «نور امید در دل مستضعفان عالم تابیده است. همه دیدند که سفارت عربستان آتش کشیده شد و کسی نمی‌گوید این‌ها شعبان بی‌مخ هستند. ما داریم در دنیا با مردم حرف می‌زنیم، تماس می‌گیرند، اس ام اس می‌دهند، می‌گویند پس انقلاب اسلامی نمرده است، پس آقا تنها نیست. در جایی دیروز می‌گفتند، از مجموعه‌های سنی و شیعه اس ام اس داده‌اند که دولت جمهوری اسلامی می‌گوید برید اینها را بگیرید، برای مصلحت خارجی این کار را انجام می‌دهد. ما این برداشت را کنند، خوشحالیم. علاقه مردم داخل کشور به حزب‌الله بالا رفته است، هفتاد میلیون نفر عزتش خرد شده است، فحش دارند به حج عمره می‌دهند. میگن باز هم دم جوون‌های هیئتی گرم که دماغ بی‌همه چیز را به خاک مالیدن. دولت ما باز شل می‌گیرد باز هم عیب نداره، الحمدلله دیپلمات‌های ما برگشتن. جیبوتی را می‌خواهیم چه‌کار؟ جیبوتی تو کجایی؟ اصلا چه موج فرحی ایجاد شده است و مردم عزتمند دارند به جیبوتی و عربستان فحش می‌دهند. نطق آقای نوبخت باز شده و می‌گوید عربستان ضرر خواهد کرد؛ اگرچه کشور بزرگی مثل جیبوتی پشت آن باشد، بارک‌الله نوبخت بارک الله حسن روحانی. عربستان خریت کرد که بعد از سفارتش، قطع رابطه را شروع کرد. این کار را کرد و بحث شروع شد، اینها فواید آن شب است. شورای امنیت ما را محکوم کرد الان 37 سال است ما را محکوم کرده است. به درک که محکوم کرده است. چرا می‌گویید که بهانه دست دنیا ندهیم؟ می‌خواهید که موشکی‌مان را هم بگذاریم کنار تا بهانه دست دنیا ندهیم.»

وی در ادامه می‌گوید: «اینها فواید غارت نیست، فواید غیرت است. ... اگر روزی بدانیم که اشتباه بوده است پس می‌گیریم. من استدلال مناسب برای مخالفت پیدا نکردم والله العظیم. مردم دارند به ما بدبین می‌شوند، می‌گویند شاه در دهن اینها می‌زد. شاه عربستان دست شاه ما را می‌بوسید، الان می‌گویند که هر روز دارند توهین می‌کنند و هیچ‌کسی هیچی نمی‌گوید. »

وی مدعی شد: «پلیس ریختند سیر زدند، کله‌ها، فک‌ها شکسته است. آنها هم وظیفه امنیتی دارند، دمشون گرم نوش جون بچه‌ها که از جمهوری اسلامی کتک خوردند. شعار می‌دادند می‌خواستند برن جلو نمی‌ذاشتند. یک دفعه راه را بازگذاشتند. نمی‌گویم نفوذی بوده است، شاید یک دفعه غیرت آن نیروی انتظامی اجازه نداده است، اگر از سر غیرت بوده است بارک الله خدا پدرتان را بیامرزد.... اگر امروز دولت بیدار شده و جهان در حال گفت‌وگو در مورد عربستان است اثر غیرت بچه‌ها و خون شهید است.»

کردمیهن به سخنرانی رهبر انقلاب درباره شهادت شیخ نمر اشاره می‌کند و می‌گوید: «آقا هم فقط به موضوع عربستان و پلیدی‌های آن پرداختند. انتظار نداریم که آقا در این فضای بین‌المللی این کار را تأیید کنند ولی تقبیح نکردند. شاید آقا این استثنا بوده است، شاید هم نبوده است؛ اما غیرت و شور انقلابی، مورد اقبال آقاست. نمی‌شود که به سر رفتن غیرت اجتماعی یک جوان توهین کرد، پس تربیت نکنید این جوری جوان را و اگر در همه چیز صبر کرد در جای دیگر سر می‌رفت. در اینجا سر نمی‌رفت در کشتن زکزاکی سر می‌رفت، چون او را خواهند کشت.»

حسن کردمیهن مهندس مکانیک از دانشگاه گیلان و طلبه درس خارج فقه و اصول است. او مدیریت حوزه علمیه امام محمد باقر(ع) تهران و مؤسسه فرهنگی دینی بهشت تهران را در کارنامه خود دارد. او که سابقه حضور و فعالیت در انجمن اسلامی دانشجویان و بسیج دانشجویی را دارد، در سال‌های 1380 تا 1384 به عنوان مسئول دفتر، در دفتر آیت‌الله رضا رمضانی گیلانی امام جمعه وقت کرج فعالیت داشته است. در این مدت، کردمیهن به کسوت روحانیت درآمد و لباس روحانیت به تن کرد.

کردمیهن که مشهور به حرف‌های تند سیاسی در میان هیئتی‌هاست، هیئتی به نام سیده زینب دارد و به محمدباقر قالیباف شهردار تهران نیز نزدیک است.

اظهارات او که در این فایل صوتی، قابل شنیدن است، در حالی است که شاید تنها چهره رسمی که بعد از خسارات گسترده حمله به سفارتخانه از آن دفاع کرد، سید احمد علم‌الهدی بود. البته او نیز به فاصله کوتاهی، در خطبه‌های نماز جمعه مشهد از این موضع عقب‌نشینی کرد.

آیت‌الله علم‌الهدی امام جمعه مشهد در مراسم گرامیداشت شیخ نمر که در محل مهدیه مشهد برگزار شد، گفته بود: قطع روابط بین ایران و عربستان و برخی دیگر از کشورهای عربی جزو افتخارات ملت است و این مهم به برکت شهادت شیخ نمر و موقعیت‌شناسی مردم محقق شده است. وی افزوده بود: چرا اکنون که مردم در برابر این عمل واکنش نشان داده‌اند آنان را تندور، قانون‌شکن و افراطی می‌دانند و محکوم می‌کنند؟ از این مملکت می‌روند؟ بروند به جهنم. جامعه انقلابی ما چه نیازی به شما دارد؟ جز وزر و وبال و نکبت برای اسلام چیز دیگری نیستید.

علم‌الهدی اما بعد از این اظهارات، در خطبه‌های نماز جمعه مشهد گفت: حمله به سفارتخانه‌ها برخلاف مصالح نظام جمهوری اسلامی است. خشم انقلابی هم باید با بصیرت ارائه و نمایش داده شود و امیدوارم این مسئله برای همیشه در جمهوری اسلامی پایان یابد. از دیوار سفارت بالا رفتن و تجاوز فیزیکی و علنی به سفارتخانه‌ها تجاوز به حوزه مسئولیت نظام است.

در شرایطی که به‌رغم اعلام دستگیری 40 نفر در ماجرای حمله به سفارت، و اطلاق عباراتی چون خودسر، نفوذی و... هنوز از هویت جریانی این افراد اطلاع‌رسانی رسمی صورت نگرفته است، بررسی استدلال‌های این روحانی فعال در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی که به توجیه تئوریک حمله به سفارت سعودی می‌پردازد، نشان می‌دهد که این رویداد پرهزینه برای کشور که بسیاری معادلات را بعد از اعدام ظالمانه شهید مظلوم شیخ نمر به سود عربستان و به زیان جمهوری اسلامی ایران تغییر داد، حامیان قدرتمندی در داخل کشور دارد که با توجیهات گوناگون از جمله شبیه‌سازی انگلیس و عربستان به دشمنان اهل بیت در صدر اسلام، در‌صدد دفاع از اینگونه اقدامات‌اند.

Mohsen Sazegara Sunday 16 Esfand 1394 Mar 06, 2016

Saturday, March 5, 2016

کره به کوره گفت:



کره به کوره گفت:
-         میخوام در تو ذوب بشم.
-         دیوونه شدی؟
-         اگه عاشق شدن نوعی دیوونگیه، آره
-         یعنی میخوای خودکشی کنی که به عشقت نرسیدی؟
-         نه
-         پس چی؟ چرا میخوای خودکشی کنی؟
-         نمیخوام خودکشی کنم؛ تنها میخوام بگم عاشقتم.
-         عاشق من؟!!!
-         بله
-         برو پی کارت. من کوره ام و چنان ذوبت میکنم که همه وجودت بخار بشه و بره تو هوا...
-         آخ... چه بد شد!!
-         چرا؟ از اینکه از خامی و نادونی درت آوردم، بد شد؟
-         نه. آخه میخواسّم به یه جاهایی برسم... به بالا بالاها... شنیده بودم هرکی ذوب بشه به جاهای بالایی میرسه...
-         خوب تو هم دود میشی میری بالابالاها دیگه...
-         نه کوره... نه از این بالا بالاها از اون بالا بالاهایی که جنتی نگهبان و لاریجانی قاضی و جعفری پاسدار بهش رسیدن...
-         آها... فهمیدم میخواسی گول اونایی رو بخوری که میگن ذوب در ولایت شدیم.  اونها تنها ادعا میکنن؛ چون ولایت، ذوب کننده نیست که کسی رو ذوب کنه یا نکنه. اونها ولایتی هستن و کارهاشون با رابطه س. ولی من رابطه سرم نمیشه من تنها طبق ضابطه عمل میکنم. هرکس نزدیک من بشه داغ داغ میشه... و امثال تو هم ذوب ذوب... همون طور که گفتم اگر تو هم در من ذوب بشی میرسی به بالاها... به جاهای خیلی بالا هم میرسی؛ البته نه خودت بل، که بخارت ...
-         اگه اینجوریه پس از عشق به تو اعلام انصراف میکنم...
-         خدا را شکر! مثل اینکه هنوز کمی عقل توی کله ت مونده...
-         ولی تو اولین کسی هسی که عاشق دروغی خودت رو رد کردی.
-         برای اینکه ما دو تا هیچ نیازی به یکدیگه نداریم. برای همین هم حقیقت رو بهت گفتم. ولی نودونه درصد عشقا دروغیه و اصلش نیازه. اونها محتاج یکدیگرند:
هم والی به ولی و هم ولی به والی...

Wednesday, March 2, 2016

مسّی‌ کوچک افغانستان

مسی‌های کوچک افغانستان چشم به راه توپ‌های یونیسف



Image copyright
عکس قشنگ و جذاب مرتضى احمدى پنج‌ساله، ساکن ولسوالى جاغورى ولایت غزنى با خریطه/کیسه پلاستیکى به تن که روى آن شماره ۱۰ و اسم Messi قهرمان جهانى فوتبال نوشته بود، در دنیاى مجازى توجه زیادى را جلب کرد.
لبخند مرتضى، نگاه کودکانه و صمیمى‌اش، خانه‌هاى گلى روستایی‌اش در آن عکس، حقیقت یک فرزند دهقان در افغانستان است که به آرمان خود اهمیت می‌دهد و در دنیاى خود آن سختی زندگی را به صورت جدى به بازى می‌گیرد.
لئونل مسى، قهرمان نامداری که پنج بار بهترین بازیکن فوتبال جهان شناخته شده است، پیراهن فوتبال با شماره ۱۰ که روی آن دستخط هم کرده با توپ فوتبال به مرتضى به افغانستان فرستاد. این کار را مسى به کمک صندوق کودکان سازمان ملل ـ یونیسف ـ انجام داد.
خوشى مرتضى براى این پیراهن چنانچه پدرش گفت، "فوق‌العاده و بى‌نهایت" بوده است. احساسی که یک خاطره ماندگار براى مرتضى می‌گردد و شاید آیینده‌اش را تحت تاثیر قرار بدهد. لئونل مسى به عنوان سفیر حسن نیت براى یونیسف کار می‌کند، یعنى او به اهداف و کارهاى یونیسف ارج می‌گذارد و از آن ها حمایت می‌کند.
فوتبال هم براى یونیسف تقریباً در همه جا باارزش بوده است و از آن براى اطلاع‌رسانى و بسیج منابع براى اطفال استفاده کرده است. یونیسف به عنوان یکى از
سابقه‌دارترین مؤسسات سازمان ملل در حمایت از حقوق اطفال به‌شمول حق زندگى، حق تعلیم، حق دسترسى به خدمات، حق توسعه و سایر موارد حقوق اطفال ماموریت دارد.
تاریخچه کار یونیسف در افغانستان نیز به چندین دهه پیش برمی‌گردد. یونیسف در کابل و چندین ولایت افغانستان دفتر دارد و حتى در دشوارترین روزها در افغانستان حضور داشته و مدافع حقوق اطفال و حامى سلامت و رفاه‌شان بوده است.
یونیسف در مارچ سال ٢٠٠٢ درست در آغاز اولین سال تعلیمى بعد از سقوط حکومت طالبان در افغانستان، بزرگ‌ترین برنامه در نوع خود را به نام "بازگشت به مکتب" به راه انداخت و در اندک زمانى توانست براى سه میلیون دانش آموز، که اکثریت‌شان بعد از سال‌ها اولین بار به مکتب می‌رفتند، قرطاسیه (لوازم تحریر) و بکس (کیف) مکتب تهیه و توزیع نماید.

Image copyright Unicef
Image caption مسی این پیراهن را امضا کرده و به مرتضی فرستاده
این ابتکار یونیسف بى‌سابقه و به همه ولایات افغانستان گسترده بود. آیا حالا مرتضى احمدى انگیزه یک ابتکار براى یونیسف و مسؤلین ورزش براى توجه، ساخت و فراهم‌آورى میدان‌هاى فوتبال براى اطفال در این کشور شده می‌تواند؟ مرتضى احمدى در کنار پیراهن و توپ به یک میدان فوتبال و تمرینات در یک محیط مناسب ضرورت دارد.
ادسون آرانتس دو ناسیمنتو معروف به پله (Pelé) بازیکن فوتبال برزیلى در فقر و تنگدستى بزرگ شده بود. او کارگر چایخانه بود. از تنگدستى با جوراب و کاغذ و روزنامه توپ می‌ساخت و فوتبال بازى می‌کرد و بالاخره قهرمان فوتبال شد. پله در سال ١٩٩٩ لقب بازیکن فوتبال قرن بیستم را از خود کرد.
کى می‌داند مرتضى امروز با سن کوچک و آرمان‌هاى بزرگش روزى Pelé افغانستان گردد.
من به عنوان کارمند پیشین یونیسف با ارزش‌ها، ظرفیت و ابتکارهای یونیسف آشنا هستم و باور دارم که یونیسف در همکارى با مسؤلین حکومت و مردم محل می‌تواند رویاى مرتضى احمدى را ـ که آرمان و رویاى ناگفته هزاران طفل افغانستان است ـ با ساختن میدان‌هاى فوتبال و فراهم کردن زمینه بازى به حقیقت مبدل کند.
بازى هم جزو حقوق اطفال است، که بنوبه خود در آموزش، رشد و شخصیت‌سازى طفل نقش دارد. شاید این یکى از موثرترین و بهترین کارهاىی باشد که یونیسف براى صدها مرتضى احمدى افغانستان به راه می‌اندازد و بار دیگر حتى در شرایط دشوار به آرمان اطفال ارج بگذارد.

Image copyright
Image caption وقتی عکس مرتضی با این پیراهن پلاستیکی پخش شد، توجه مسی را جلب کرد


امسال، 'قهرمان آزادی مطبوعات': احمد زیدآبادی

عنوان 'قهرمان آزادی مطبوعات' به احمد زیدآبادی تعلق گرفت

 
احمد زیدآبادی در سیرجان در دوران مرخصی نوروزی سال ۹۱ در آغوش خواهر...
بنیاد بین‌المللی مطبوعات گفته است که عنوان قهرمان آزادی مطبوعات جهان را در سال جاری به احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر ایرانی اهدا می‌کند.
این بنیاد می‌گوید که عنوان قهرمان آزادی مطبوعات را به این دلیل به آقای زیدآبادی اهدا می کند که او "در کشور خود با وجود آزار و اذیت مقام ها، شجاعانه برای آزادی بیان، حقوق بشر و مردم سالاری مبارزه کرده است."
این جایزه قرار است که پیش از نوروز ۱۳۹۵ و در جریان کنگره جهانی و مجمع عمومی بنیاد بین المللی مطبوعات که امسال در دوحه پایتخت قطر برگزار می شود، اهدا شود.
آقای زیدآبادی به دنبال انتخابات بحث‌برانگیز سال ۱۳۸۸ و در اولین موج دستگیری فعالان سیاسی و روشنفکران بازداشت شد. او در آن انتخابات از مهدی کروبی حمایت کرده بود که از پنج سال پیش تاکنون در حصر خانگی است.
دادگاه انقلاب احمد زیدآبادی را به ۶ سال زندان، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام‌العمر از هر گونه فعالیت سیاسی و شرکت در احزاب و هواداری و مصاحبه و سخنرانی و تحلیل حوادث محکوم کرد.
Image copyright fars
Image caption احمد زیدآبادی در دادگاه پس از انتخابات
مرداد سال جاری آقای زیدآبادی برای مرخصی از تبعید گناباد به تهران آمده بود که اعلام شد شامل عفو عید فطر شده و از این رو آزاد شده است.
مقر بنیاد بین‌المللی مطبوعات که به آقای زیدآبادی عنوان قهرمان آزادی مطبوعات جهان در سال جاری را داده در وین پایتخت اتریش واقع است و از سال ۲۰۰۰ هر سال این جایزه را به روزنامه نگارانی می دهد که از نگاه هیئت داوران بنیاد، اصول حرفه روزنامه نگاری را غالبا در شرایط دشوار پاس داشته و برای برقراری جریان آزاد اطلاعات تلاش کرده اند.
این بنیاد در سال ۱۹۵۰ تأسیس شده و شبکه ای از سردبیران، مدیران رسانه ای و روزنامه نگاران سرشناس از بیش از ۱۲۰ کشور در آن عضو هستند.
جایزه "قهرمان آزادی مطبوعات جهان" در سال های گذشته به اکبر گنجی، فرج سرکوهی و ماشاالله شمس الواعظین هم تعلق گرفته بود.

Mohsen Sazegara Wednesday 12 Esfand 1394 Mar 02, 2016