مسی‌های کوچک افغانستان چشم به راه توپ‌های یونیسف
Image copyright
عکس قشنگ و جذاب
مرتضى احمدى پنج‌ساله، ساکن ولسوالى جاغورى ولایت غزنى با خریطه/کیسه
پلاستیکى به تن که روى آن شماره ۱۰ و اسم Messi قهرمان جهانى فوتبال نوشته
بود، در دنیاى مجازى توجه زیادى را جلب کرد.
لبخند مرتضى، نگاه
کودکانه و صمیمى‌اش، خانه‌هاى گلى روستایی‌اش در آن عکس، حقیقت یک فرزند
دهقان در افغانستان است که به آرمان خود اهمیت می‌دهد و در دنیاى خود آن
سختی زندگی را به صورت جدى به بازى می‌گیرد.
لئونل مسى، قهرمان
نامداری که پنج بار بهترین بازیکن فوتبال جهان شناخته شده است، پیراهن
فوتبال با شماره ۱۰ که روی آن دستخط هم کرده با توپ فوتبال به مرتضى به
افغانستان فرستاد. این کار را مسى به کمک صندوق کودکان سازمان ملل ـ یونیسف ـ انجام داد.
خوشى
مرتضى براى این پیراهن چنانچه پدرش گفت، "فوق‌العاده و بى‌نهایت" بوده
است. احساسی که یک خاطره ماندگار براى مرتضى می‌گردد و شاید آیینده‌اش را
تحت تاثیر قرار بدهد. لئونل مسى به عنوان سفیر حسن نیت براى یونیسف کار
می‌کند، یعنى او به اهداف و کارهاى یونیسف ارج می‌گذارد و از آن ها حمایت
می‌کند.
فوتبال هم براى یونیسف تقریباً در همه جا باارزش بوده است و
از آن براى اطلاع‌رسانى و بسیج منابع براى اطفال استفاده کرده است. یونیسف
به عنوان یکى از
سابقه‌دارترین مؤسسات سازمان ملل در حمایت از حقوق
اطفال به‌شمول حق زندگى، حق تعلیم، حق دسترسى به خدمات، حق توسعه و سایر
موارد حقوق اطفال ماموریت دارد.
تاریخچه کار یونیسف در افغانستان نیز
به چندین دهه پیش برمی‌گردد. یونیسف در کابل و چندین ولایت افغانستان دفتر
دارد و حتى در دشوارترین روزها در افغانستان حضور داشته و مدافع حقوق
اطفال و حامى سلامت و رفاه‌شان بوده است.
یونیسف در مارچ سال ٢٠٠٢
درست در آغاز اولین سال تعلیمى بعد از سقوط حکومت طالبان در افغانستان،
بزرگ‌ترین برنامه در نوع خود را به نام "بازگشت به مکتب" به راه انداخت و
در اندک زمانى توانست براى سه میلیون دانش آموز، که اکثریت‌شان بعد از
سال‌ها اولین بار به مکتب می‌رفتند، قرطاسیه (لوازم تحریر) و بکس (کیف)
مکتب تهیه و توزیع نماید.
Image copyright
Unicef
این ابتکار یونیسف بى‌سابقه و به همه ولایات افغانستان
گسترده بود. آیا حالا مرتضى احمدى انگیزه یک ابتکار براى یونیسف و مسؤلین
ورزش براى توجه، ساخت و فراهم‌آورى میدان‌هاى فوتبال براى اطفال در این
کشور شده می‌تواند؟ مرتضى احمدى در کنار پیراهن و توپ به یک میدان فوتبال و
تمرینات در یک محیط مناسب ضرورت دارد.
ادسون آرانتس دو ناسیمنتو
معروف به پله (Pelé) بازیکن فوتبال برزیلى در فقر و تنگدستى بزرگ شده بود.
او کارگر چایخانه بود. از تنگدستى با جوراب و کاغذ و روزنامه توپ می‌ساخت و
فوتبال بازى می‌کرد و بالاخره قهرمان فوتبال شد. پله در سال ١٩٩٩ لقب
بازیکن فوتبال قرن بیستم را از خود کرد.
کى می‌داند مرتضى امروز با سن کوچک و آرمان‌هاى بزرگش روزى Pelé افغانستان گردد.
من
به عنوان کارمند پیشین یونیسف با ارزش‌ها، ظرفیت و ابتکارهای یونیسف آشنا
هستم و باور دارم که یونیسف در همکارى با مسؤلین حکومت و مردم محل می‌تواند
رویاى مرتضى احمدى را ـ که آرمان و رویاى ناگفته هزاران طفل افغانستان است
ـ با ساختن میدان‌هاى فوتبال و فراهم کردن زمینه بازى به حقیقت مبدل کند.
بازى
هم جزو حقوق اطفال است، که بنوبه خود در آموزش، رشد و شخصیت‌سازى طفل نقش
دارد. شاید این یکى از موثرترین و بهترین کارهاىی باشد که یونیسف براى صدها
مرتضى احمدى افغانستان به راه می‌اندازد و بار دیگر حتى در شرایط دشوار به
آرمان اطفال ارج بگذارد.
Image copyright
No comments:
Post a Comment