پند ارزشمند استاد

1. پند ارزشمند استاد 
2. 
   
3. شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع و گریه و زاری بود. مدتی گذشت تا آنکه استاد خود را بالای سر خود دید که با تعجب و حیرت؛ او را نظاره می کند!
   استاد پرسید: برای چه این همه ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟
   شاگرد گفت: برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم و برخورداری از لطف خداوند!
   استاد گفت: پرسشی دارم، پاسخ ده؟
   شاگرد گفت: با کمال میل استاد.
   استاد گفت: اگر مرغی را پروش دهی، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟
   شاگرد گفت: خوب معلوم است استاد؛ برای آنکه از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم.
   استاد گفت: اگر آن مرغ برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود منصرف خواهی شد؟
   شاگردگفت: خوب راستش نه...! نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ برای خود تصور کنم!
   استاد گفت: حال اگر این مرغ، تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را، خواهی کشت تا از گوشت آن بهره مند گردی؟!
   شاگرد گفت: نه. هرگز استاد! مطمئنا آن تخمها، برایم مهمتر و با ارزشتر خواهند بود!
   استاد گفت: پس تو نیز برای خداوند چنین باش! همیشه تلاش کن تا با ارزشتر از جسم، گوشت، پوست و استخوانت گردی.
   تلاش کن تا آنقدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند مفید و با ارزش شوی تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را، بدست آوری.
   خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد!
   او، از تو حرکت، رشد، تعالی، و ارزشمند شدن را میخواهد ومیپذیرد «نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را!!»