یادداشت یعنی به یاد داشته باش(2)

بی بی سی مصاحبه ای کرده است با ویدا قهرمانی بازیگر سنت شکن دوران پهلوی. در شرحی که از آغاز بازیگر شدن خود بر زبان میآورد نکته ای ارزشمند نهفته است که جریان آن از این قرار است:

اولین بوسه سینمای ایران

ویدا قهرمانی درسال ۱۳۳۴ زمانی که ۵ یا ۶ فیلم بیشتر در داخل ایران ساخته نشده بود وارد سینما شد: "سال ششم دبیرستان شاهدخت بودم که رفتم جلوی دوربین ساموئل خاچیکیان و نقش مقابل ملک مطیعی را بازی کردم. در آن زمان بازیگری برای دختری که نه خواننده بود و نه هنرپیشه تئاتر، به هیچوجه مناسبت نداشت. فیلم هم یک شروع و پایان هالیوودی داشت. اولش با صحنه شوخی و بازی دختر و پسری که روی زمین دراز کشیده بودند شروع می شد و آخرش هم با یک بوسه طولانی تمام میشد. این درواقع اولین بوسه سینمای ایران بود."

بعد از اکران فیلم "چهارراه حوادث" در سینما دیانا در بازگشت از تعطیلات نوروزی، ویدا قهرمانی از مدرسه اخراج شد: "این اولین ضربه بازیگری بود. زندگیم از این رو به آن رو شد. در آن زمان حتی وزیر فرهنگ هم که از دوستان خانواده ما بود نتوانست اجازه نام نویسی در هیچ مدرسه ای را برایم بگیرد. میگفتند اعتراض والدین و شاگردان بوده که گفته اند رفتن شاگرد مدرسه جلوی دوربین ناپسند است. من هم از تهران به خاش رفتم. یک جایی وسط کویر و بعد هم با پسری که دوست داشتم ازدواج کردم."

این را میگویند مردمسالاری یا دموکراسی فرهنگی. مردم خود و بدون دستور حکومتی تصمیم گرفته اند و از کیان خانواده و اعتقادات خویش دفاع و پشتیبانی کرده اند. این موضوع نه تنها در زمینه فرهنگ که درهر زمینه ای صدق میکند. بنابراین باید فرهنگ مردم را بالا برد تا خود راه درست را از نادرست تشخیص دهند. کار حاکمیت فرهنگ سازی و بالا بردن سطح اعتقادات مردم است نه اجبار در عملی کردن سلیقه های حکومتی! که در نهایت یا گمراه کننده است یا دستکم راه به جایی نمیبرد.