بدان راهى پر مشقّت و بس طولانى در پيش روى دارى، و در اين راه بدون كوشش بايسته، و تلاش فراوان، و اندازه گيرى زاد و توشه، و سبك
كردن بار گناه، موفّق نخواهى بود،
بيش از تحمّل خود بار مسئوليّت ها بر دوش منه، كه سنگينى آن براى تو عذاب آور است.
اگر
مستمندى را ديدى كه توشه ات را تا قيامت مى برد، و فردا كه به آن نياز
دارى به تو باز مىگرداند، كمك او را غنيمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش
او بگذار، و اگر قدرت مالى دارى بيشتر انفاق كن، و همراه او بفرست، زيرا
ممكن است روزى در رستاخيز در جستجوى چنين فردى باشى و او را نيابى.
به
هنگام بى نيازى، اگر كسى از تو وام خواهد، غنيمت بشمار، تا در روز سختى و
تنگدستى به تو باز گرداند، بدان كه در پيش روى تو، گردنه هاى صعب العبورى
وجود دارد، كه حال سبكباران به مراتب بهتر از سنگين باران است.
بخشی از نامه 31 نهج البلاغه(به امام حسن مجتبی)
No comments:
Post a Comment