چه دولت و حکومتی! چه حکایتی!

چه دولت و حکومتی! چه حکایتی!

یک- دولت با  نظر موافق و زیر نظر حکومت مشکلی کشوری، لشگری، منطقه ای و جهانی را با هزینه شدن دو سال وقت متولیان سیاست خارجی کشور، همراه با هزینه های مالی فراوان به فرجام میرساند و عنوانش میشود: برجام

دو- هدف دولت از برجام، رفع تحریمها و نجات کشور از ورشکستگی اقتصادی بود که بانی اش دولت فرمانبر و مطیع حکومت پیشین بود؛ ولی هدف حکومت دسترسی به منابع مالی بیشتر برای تأمین هزینه های ماشین جنگی خارج از کشور بود.

سه- در طول آن دو سال بسیاری از وعده و وعیدهای دولت به ملت، عاطل و باطل ماند و ملت چشم به راه به فرجام رسیدن برجام بود تا مطالبات خود را از دولت دریافت کند.

چهار- هرچند همه چیز زیر نظر حکومت بود و به دستور حکومت، مجلس آن را بی آنکه بررسی کند به تصویب رساند، ولی حکومتیان همواره آن را به دولت نسبت میدادند و از آن به عنوان اهرمی برای فشار بر دولت بهره میبردند، زیرا به فرجام رسیدن آن را شکست خود میدانستند و منافعی را که به واسطه تحریمها نصیبشان شده بود، از دست میدادند.

پنج- از همان روزهای آغازین اجرائی شدن برجام، بازوی نظامی حکومت، جنگ سردی را با دشمن، به تلافی این دستاورد موفق دولت آغازمیکند؛ شعارهای همیشگی را بیش از پیش سرمیدهد که ما چنین و چنان میکنیم و برای "دشمن"! شاخ و شانه نشان میدهد؛ همانند بچه ای که تنبیه شده باشد، ولی برای فرافکنی، به هرچه و هرکه بتواند ناسزا گوید.

شش- پس از مدت کوتاهی، همان بازوی نظامی شعارهایش از شعار و جنگ سرد فراتر میرود و تهدیدآمیز میشود. دست به آزمایش موشکی میزند؛ همراه با پیام تهدیدآمیز نابودی اسرائیل که هدفی جز تحریک و ایجاد ترس و واهمه در دشمنان منطقه ای و جهانی چیزی در بر ندارد.

هفت- دشمن! ازآنهمه تحریک، به تکاپو میافتد و عکس العمل نشان میدهد. او که تصور میکرد ایران به جامعه جهانی بازگشته و قصد ساختن و آبادکردن کشور خود را دارد و در نظر داشت برخی مشکلات اقتصادی ما را با برقراری برخی روابط و اعطای امتیازهایی سروسامان دهد و مشکلات خود را با ما حل و فصل کند، آن هنگام که تحریکها را میبیند، اندیشه میکند که گویا این کشور باز هم بر طبل ناسازگاری با جهان میزند و در اندیشه ساختن خرابیها و آبادکردن کشور خود نیست! در نتیجه از آنچه در ذهن داشت صرف نظر میکند.

هشت- دلیل خوشبینی دشمن! این بود که نمیدانست در نظام ولایی حساب حکومت از حساب دولت کاملاً  جداست! حکومت در اندیشه اجرای هدفهای فراملیتی خود است و دولت باید به فکر مردم و درون کشور باشد. دشمن! تصورش این بود که نظام سیاسی ایران همانند نظام سیاسی آمریکاست. در آمریکا هرانچه را که حکومت برای بیرون از مرزها برنامه ریزی میکند و دولت به اجرا در میآورد، برای رسیدن به منافع ملی بیشتر است و هدفهای دولت و حکومت از یکدیگر جدا نیست و همگی در چارچوب وظایف خود و طبق قانون اساسی عمل میکنند.

نه- حکومت میگوید "دشمن خدعه و خلف وعده کرد و با وجود برجام مشکلاتمان به قوت خود باقی است." در نتیجه طرفداران حکومت میگویند دیدید که ما راست میگفتیم! و فشار خود را بر دولت بیشتر میکنند. ولی دولت به حکومت نمیگوید شما کاری کردید که خوشبینی آنها به بدبینی تبدیل شود و از تهدیدهای شما بهراسند و به وعده های خود عمل نکنند.

ده- تعطیل شدن کارخانه ها، کارگاهها، صنایع کوچک و بزرگ، بیکاری کارگران و اخراج آنان، هر روزه ادامه مییابد و ابعاد بزرگتری به خود میگیرند. چیزی که تصور میشد پس از اجرای برجام گام به گام رفع شود. ولی این مشکلات جامعه، مشکل و مسأله حکومت نیست. مسأله حکومت آن است که زرّادخانه اش از کار نیفتد و دستمزد کارکنان و کارگرانش به موقع پرداخت شود، که میشود.

یازده- وقتی اسرائیل را آنچنان تحریک میکنی و روی موشک آزمایشی ات مینویسی با هدف نابودی اسرائیل، طبیعی است که خود را برای دفع ضد حمله موشکی احتمالی اسرائیل آماده کنی؛ در نتیجه در پی خرید هرچه زودتر اس سیصد میافتی. ولی روسیه بدون دریافت پول و برای نشاندن گلی به گوشه جمال حکومت ایران اس سیصد به شما نمیدهد.

دوزاده- حکومت به دولت فشار میآورد که هزینه و بودجه این کار را تأمین کن! ولی دولت ایستادگی نمیکند و نمیگوید که من نماینده ملتم و باید طرفدار ملتی باشم که هر روزه فقیرتر میشود؛ که نتیجه اش گسترش فحشاء در جامعه است... من هنوز نتوانسته ام جلو اخراج کارگران و تعطیلی کارخانه ها را بگیرم. چگونه و چرا تأمین کننده هزینه های دفاعی بی نتیجه و بی سرانجام شما باشم؟ همان هزینه هایی را که بر دولت پیشین تحمیل کردید و کشور را به این روز رساندید. این سیاست شما نیز سرانجام همان نتیجه ای را در پی خواهد داشت که برنامه هسته ای تان بر کشور تحمیل کرد.

دولت سرانجام هزینه ها را ضمن تصویب افزایش بودجه سپاه، با تعیین ردیف بودجه آنها از جریمه هایی که بابت غیبت سربازان غائب و فروش سربازی میستاند تأمین میکند!

بدین ترتیب پولهایی که باید صرف آبادانی کشور شود، به جیب روسیه سرازیر میشود.

این بود بخشی از: سیاست بی درایت ولایت ما