دانشمندی مشغول نوشتن با مداد بود.
کودکی پرسید: چه مینویسی؟
دانشمند لبخندی زد و گفت: مهمتر از نوشته هایم، مدادی است که با آن مینویسم، هنگامی که بزرگ شدی اگر مانند این مداد شوی مایه افتخار خواهی بود!
پسرک با شگفتی پرسید: چرا؟
دانشمند پاسخ داد:
پنج ویژگی در مداد هست. بکوش آنها را به دست آوری!
ویژگی اول: میتوانی کارهای بزرگی انجام دهی؛ اما فراموش مکن که دستی تو را هدایت می کند و آن دست خداست!
ویژگی دوم: گاهی باید از مداد را تراشید؛ که الته موجب رنج مداد میشود، ولی نوک آن تیزتر میشود. پس بدان رنجی که در زندگی میبری تو را آبدیده میسازد و مصون از خطاهای بزرگتر!
ویژگی سوم: مداد همیشه اجازه می‌دهد برای پاک کردن اشتباه، از پاکن استفاده کنی؛ پس نقدپذیر باش و به اصلاح خود بپرداز!
ویژگی چهارم: چوب مداد، در نوشتن مهم نیست، مهم مغز مداد است که درون چوب است؛ پس همواره مراقب درونت باش که چه از آن به بیرون میتراود!
ویژگی پنجم: مداد همیشه از خود اثری باقی میگذارد، پس بدان هر کاری در زندگی انجام
میدهی، ردی از آن به جا میماند؛ پس در انجام اعمالت دقت کن!
چند نکته مربوط به نوشتن:
قرآن
میگوید: نون والقلم و ما یسطرون.
ارنست همینگوی میگوید: دو چیز خود را به
کسی قرض مده: یکی زن و دیگری خودنویس.(چون خودنویس به هر دستی که عادت کرد،
نوکش به حالتی در میآید که از آن بهره میگرفته و اگر دیگری با آن بنویسد، نوکش خراب میشود.)
سعدی مشغول خواندن کتاب بود. کسی وارد شد و گفت: یا شیخ
چرا تنها نشسته ای؟ سعدی پاسخ داد اکنون تنها شدم که تو آمدی.(یعنی مرا از
کتاب خواندن بازداشتی!)
No comments:
Post a Comment