به بهانه سالروز مرگ دکتر مصدقIran Review
47th Death Anniversary of Dr. Mohammad Mosaddegh
«آری، من در تمام مدت عمر یک هدف بیشتر نداشته‌ام و آن این بوده و هست که ملت ایران بتواند مستقل و سرافراز زندگی کند و جز اراده اکثریت هیچ‌کس بر او حکومت نکند.»
اینها جملاتی است که دکتر مصدق در آخرین نطقش در دادگاه بر زبان آورد.
او هرگز پند مادرش را از خاطر نبرد که در جوانی به او گفته بود «وزن اشخاص در جامعه به قدر شدایدی است که در راه مردم تحمل می‌کنند.»
مصدق درباره کودتای سال۳۲ می‌گوید: کمونیسم را بهانه کرده‌اند که نفت ما را صدسال دیگر هم غارت کنند.
دادگاه نظامی مرا به سه‌سال حبس مجرد محکوم کرد که در زندان لشکر دو زرهی آن را تحمل کردم. روز ۱۲مرداد۱۳۳۵ که مدت آن خاتمه یافت به‌جای اینکه آزاد شوم به احمدآباد تبعید شدم و عده‌ای سرباز و گروهبان مامور حفاظت من شدند.
اکنون که سال ۱۳۳۹ خورشیدی هنوز تمام نشده مواظب من هستند و من محبوسم و چون اجازه نمی‌دهند بدون اسکورت به خارج [قلعه] بروم در این قلعه مانده‌ام و با این وضعیت می‌سازم تا عمرم به سر آید و از این زندگی خلاصی یابم.
هرچند او مانند کلنل پسیان یا صمد بهرنگی جوانمرگ نشد یا همچون شهدای۱۶آذر و میرزاده عشقی به ضرب گلوله نمرد اما مرگش در ۸۴ سالگی - مصادف با چهاردهم اسفند- در تبعید به همان اندازه تلخ و غم‌انگیز است.
ظلمی که شاه در حق مصدق روا داشت حتی جسدش را نیز شامل شد، طوری که برخلاف وصیتش در ابن‌بابویه و در جوار شهدای 30تیر به خاک سپرده نشد و به نمایندگی ملت ایران تنها چندنفر از دوستان و روستاییان احمدآباد جنازه‌اش را تشییع کردند و به خاک سپردند.
او مرد بزرگی بود که خاطره‌اش در ذهن نسل ما و نسل‌های بعد خواهد ماند و آنچه برای ایران کرد هرگز از خاطرمان نخواهد رفت.
مشهور است که دهخدا در لحظه مرگ این ابیات حافظ را به یاد دکتر مصدق بر زبان آورد:
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس / زهر هجری چشیده‌ام که مپرس / گشته‌ام در جهان و آخر کار / دلبری برگزیده‌ام که مپرس.نوشته: آزاده اخلاقیفایل صوتی که به این مطلب پیوست شده بخشی از سخنرانی دکتر مصدق است که حدود ۶۰ سال پیش ایراد شده است. این سخنان در دوره هفدهم مجلس شورای ملی در بین سالهای ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲ و در جریان بحث های مربوط به ملی شدن صنعت نفت ایران بیان شده اند
Wednesday, March 5, 2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment