اى ابوذر! پاره‌اى از بهشتيان، از برخى دوزخيان مى‌پرسند
ما با آموزه‌هاى شما بهشتى شديم؛ حال چگونه است كه معلمان بهشت، خود راه به
دوزخ برده‌اند؟!
و پاسخ مى‌شنوند: ما همه را به خوبى و خير مى‌خوانديم اما خود اهل خير نبوديم!"
در اینجا به یاد پست پیشین(فتواهای شگفتی آفرین شیخ!) میافتیم.
يا اباذر، يطلع قوم من أهل الجنة على قوم من اهل النار،
فيقولون: ماادخلكم النار و قد دخلنا الجنة لفضل تأديبكم و تعليمكم،
فيقولون: إناّ كنّا نأمر بالخير و لانفعله
*****
درباره
پيامبر اسلام آورده‌اند كه «كانَ خُلقهُ القرآن»، اخلاقش قرآن بود، خودش
كتابش بود كه اگر جز اين بود چنان بر دل پیروانش نمی‌نشست؛ قرآن، خُلقِ متصل پيامبر بود نه عقلِ منفصلش.
No comments:
Post a Comment