امين
الاسلامِ طبرسى (از محدثان قرن ششم هجرى) بخشى از وصيت پيامبر اسلام به
ابوذر غفارى را در فصل پنجم كتاب "مكارم الاخلاق" آورده است كه از تفاوت
اخلاقِ دوزخيان و بهشتيان مى‌گويد:
"اى
ابوذر! پاره‌اى از بهشتيان، از برخى دوزخيان مى‌پرسند ما با آموزه‌هاى شما
بهشتى شديم؛ حال چگونه است كه معلمان بهشت، خود راه به دوزخ برده‌اند؟!
و پاسخ مى‌شنوند: ما همه را به خوبى و خير مى‌خوانديم اما خود اهل خير نبوديم!"
[يا
اباذر، يطلع قوم من أهل الجنة على قوم من اهل النار، فيقولون: ماادخلكم
النار و قد دخلنا الجنة لفضل تأديبكم و تعليمكم، فيقولون: إناّ كنّا نأمر بالخير و لانفعله]
درباره
پيامبر اسلام آورده‌اند كه «كانَ خُلقهُ القرآن»، اخلاقش قرآن بود، خودش
كتابش بود كه اگر جز اين بود چنان بر دل پیروان‌اش نمی‌نشست؛ قرآن، خُلقِ متصل پيامبر بود نه عقلِ منفصلش.
No comments:
Post a Comment