نقدی کوتاه بر "اسرار هزار ساله"
نوشته علی اکبر حکمی زاده
علی اکبر حکمی زاده همعصر و همعقیده با سید احمد کسروی است.
از او جوانتر بوده ولی هر دو روحانی زاده و در جوانی درس خوانده حوزه بوده و از
نزدیک با راه و روش و اشکالهای حوزه مواجه شده اند و پس از گذراندن دورانی از عمر
خود در حوزه از گذشته خود گذرکرده و راه و روش نقد روحانیت شیعه و تبعات ناشی از
تأثیر روش و منش حوزه بر فرهنگ مردم را در پیش گرفته اند با این تفاوت که کسروی
بسی گسترده تر عمل کرده و تنها یک کتابش شیعیگری است که اسرارهزارساله
تنها به برخی از نکات آن اشاره دارد.
نویسنده به دلیل آشنایی کامل با حوزه واژه هایی که
تنها در معارف دین به کار میرود مانند انسداد- درایه و... را کمی باز میکند
ولی متأسفانه همانند حوزویان استنادش به قرآن کریم کم است. مثلا بر عامل عقل بسیار
تأکید دارد ولی در این جزوه هیچ اشاره ای به این موضوع نمیشود که تا چه اندازه در
قرآن بر تعقل و تفکر تأکید شده است! و اصولا در حوزه ها قرآن مهجور است
و روایت مأجور!
یا در مورد رد حدیثهایی که با عقل جور در نمیآیند
اشاره ای نمیکند که این احادیث با قرآن نیز منطبق نیست و اشاره ای به این حدیث
صحیح مشهور نمیکند که یکی از صادقین(امام محمد باقر و امام جعفر صادق) که هر دو
همزمان با غالیان(حدیث سازان جعلی تندرو شیعه) میزیسته اند فرموده:
اگر حدیثی از ما(ائمه
اطهار) نقل شد با قرآن تطبیقش دهید(که همین تطبیق نیز موضوعی عقلانی است) اگر با
قرآن همخوانی نداشت بر دیوارش بکوبید!(آن را از میان بردارید و به آن عمل نکنید.)
بخشی از چاپ اول کتاب کشف الاسرار با قطع
جیبی را در جوانی خوانده بودم ولی نمیدانستم چرا آیت الله خمینی نام آن را
کشف الاسرار گذاشته و چرا از رضا شاه در آن یادکرده است. با خواندن این
نوشته و دانستن این نکته که تنها آیت الله خمینی بر این نوسته پاسخی مکتوب نوشته
دانستم که کتاب کشف الاسرار پاسخی به اسرارهزارساله بوده و منظور از
کشف یعنی بازکردن پیچیدگیهای مذهب شیعه که علی اکبر حکمی زاده آنها
را اسرار خوانده است.
حروفچین این متن قدیمی(1322) بسیار سهل انگار
بوده زیرا گذشته از اینکه پایان سطرها را تنظیم نکرده و ناهماهنگ رهاکرده متن را
بی دقت لازم حروفچینی کرده است. متأسفانه اشکالهای فراوان متن پیش از انتشار به هر
دلیلی توسط نویسنده نیز اصلاح نشده در نتیجه بسیاری از جمله ها و مفاهیم کم أثر
شده اند.
حروفچین مانند مفسران قرآن که هرگاه عقلشان به
مفاهیم بلند قرآن قد نمیدهد و به منظور نظر خداوند دست نمییابند چیزی از خود
میگذارند تا موضوع توجیه ظاهری شود برخی واژه ها را که درست بوده ولی به دلیل کم سوادی
اش نادرست انگاشته اصلاح کرده که موضوع از بیخ و بن منتفی شده مثلا در جایی درایه(درعلم
حدیث) را به صورت در آیه نگاشته یا کمتر آیه یا روایتی عربی را درست نوشته مثلا
ان الظن لا یغنی من الحق شیئا را ان الظن لایفسی من الحق شنیا
نگاشته است.
نویسنده در پایان
نوشته خود حدیثی نقل کرده:
صیحه زدن جبرئیل که حق با علی است و صیحه زدهن ابلیس که حق با عثمان است.
وی این حدیث را ضمن حدیثهایی که وقوعشان محال
است آورده و از آن درگذشته است و به بار بسیار منفی آن که تفرقه افکنی میان
شیعه و سنی است هیچ اشاره ای نکرده که نشان از جعلی بودن آن دارد و نتیجه جعل غالیان
است.
نویسنده باید متذکر میشد که برخی از حدیثهای
جعلی مانند این حدیث بنیان برافکن و برای جامعه مسلمانان بسیار زیانبارند! این
حدیث امام علی(ع) را در برابر عثمان و دشمن او قرار میدهد در حالی
که کردار و رفتار و سخنان علی(ع) گواهی میدهند چنین نبوده است:
کردار: امام علی برای جلوگیری از کشته شدن عثمان
فرزندانش حسنین(علیهما سلام) را همراه با محمد بن ابی بکر(فرزند ابوبکر
خلیفه اول و دوست حسنین) و عبدالله بن عمر(فرزند خلیفه دوم که او نیز دوست
حسنین بود) برای پاسداری از خانه عثمان میفرستد البته همراه با برخی دیگر از جوانان
شهر.
رفتار: نام یکی از فرزندان امام علی که در وقایع
کربلا شهید شده عثمان بوده است.
سخنان: خطبه امام علی(ع) پس از کشته شدن خلیفه سوم که
در نهج البلاغه موجود است نیز نشان میدهد که ایشان دشمن عثمان بن عفان و
منتظر کسب مقام خلافت نبوده است.
هنگامی که در اسرارهزارساله نقد احادیث
جعلی را میخوانی به این فکر میافتی که اگر اینهمه همت و وقتی که صرف این اباطیل از
سوی حوزویان در طول تاریخ شیعه صورت گرفته
صرف فهم قرآن در زمینه های مختلف علمی میشد تنها در زمینه
کیهانشناسی به همت دانشمندان مسلمان علم نجوم قرآنی چندین صد سال پیش از
یافته های کپلر و کپرنیک به ثمر رسیده بود!!
نکته آخر اینکه امثال این نوشته را نه یک بار که
چندین و چند بار باید خواند تا نکته های بنیانی شان نه تنها در غوغای زمانه و
فرازونشیبهای روزگار به فراموشی سپرده نشود بلکه همواره در گوش و ذهنمان بماند و
به نسلهای پسین منتقل شود بلکه سلامت دین و دنیا و آخرتمان(عافیه الدین
والدنیا والاخره) تضمین گردد که هدف از ارسال رسل و بعثت انبیاء نیز برپایی
دینی قیم به منظور ایجاد جامعه ای سالم بوده است.
نوشته های مرتبط با
پرسشها و موضوع اسرار هزار ساله در محیط وب به قلم نگارنده:
عاشورا! یا فرصتی برای شرک ورزی؟
بررسی اختلافهای نماز شیعی و سنی
خردگرایی در جایگاه شرک ورزی
نقدی بر زیارت عاشورای معروفه
ولی ما کیست(الله ولی المؤمنین)؟
عزیزالله خوشوقت و امام زمان
مکتب شرع یا مکتب عشق؟
شرایط چندهمسری در قرآن
امانت و خیانت در قرآن
خروج از زی طلبگلی
آیا فقه ما پویاست؟
سه مقام هستی
مدیر زمین
مردادماه نودوسه- احمد شماع زاده
No comments:
Post a Comment