توصیف مسافری تهرانی ازاصفهان که اواخر فروردین 94 به اصفهان سفر کرده بود.
اینهم نظری است مبتنی بر مشاهده:
اصفهان را ﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺟﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩ،
ﺧﻨﺪﻩ ﺭﻭ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻋﺼﺮ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﭼﺎﯼ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ .ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﻬﺮﺍﻥ " ﺣﺮﯾﺺ " ﻧﯿﺴﺖ .
ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺩﺭﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺷﺘﺎﺑﺰﺩﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ.
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﺭﺍﻡ ﻫﻤﭽﻮﻥ
ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺣﺘﯽ ﻧﻮﻉ ﺗﺮﺍﻓﯿﮑﺶ ﺑﺎ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ .
ﺯﺭﻧﮕﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻼﺷﯽ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺩﺭﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﺍﺳﺖ . ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻭﺁﺭﺍﻡ .
ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺳﻨﺘﯽ ـ ﻣﺪﺭﻥ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﻨﺪﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ
ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﻫﺎﯼ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﯼ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ .
ﺧﺒﺮﯼ
ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ .
ﺍﺯ ﺑﺮﺝ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﺻﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﺣﺲﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ .
ﻓﻘﯿﺮ ﻭ ﻏﻨﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﮐﺴﯽ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﺑﻮﺩﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ .
ﺍﺧﻼﻗﯿﺎﺕ ﺳﻨﺘﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻗﻮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ
ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ .
ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﻘﯽ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺵ
ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺩﺍﺭﯾﺪ . ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺝ ﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ .
ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺳﯿﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﻃﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺍﻻﻥ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺨﺶ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎﻍﺩﺍﺭﺩ .
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺵ " ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺎﻍ " ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻞ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.
ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.
ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﮐﻮﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﺯﻣﻨﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ .
ﺗﺎ ﻋﺼﺮ
ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ
ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻗﺸﺮﯼ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻥ
ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺍﺵ ﮐﺞ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻧﻤﯽ
ﺧﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﻩﻫﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ .
ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺍﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ
ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﻗﺸﺮﯼ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻥ
ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺍﺵ ﮐﺞ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻧﻤﯽ
ﺧﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﻩﻫﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ .
ﺍﮔﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺠﺎ ﺁﺑﺎﺩ
ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺮﺹ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﺪ ! ﺍﮔﺮ ﺗﺒﺮﯾﺰﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ ﺟﻮﺍن
ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺣﻘﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧد.
ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺮﺹ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﺪ ! ﺍﮔﺮ ﺗﺒﺮﯾﺰﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ ﺟﻮﺍن
ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺣﻘﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧد.
ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﯾﮏ
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺟﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺎﯼ ﻭ ﻗﻠﯿﺎﻧﺶ
ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﺍﺳﺖ !
ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺴﺒﯿﺪ.
No comments:
Post a Comment