به یاد کارگران به خون خفته خاتون آباد

با یاد و نام کارگران به خون خفته خاتون آباد گرامی باد!

چهارم بهمن ۱٣٨۲ یادآور خاطره تلخ به خاک و خون کشیده شدن اعتراض کارگران مس خاتون آباد است. در این روز نیروهای نظامی و انتتظامی و حافظان منافع کارفرمایان به جای آنکه دزدان و غارتگران اموال مردم و پایمال کنندگان حقوق کارگران را مورد تعرض قرار دهند، بر روی کارگرانی آتش گشودند که تنها حق و حقوقشان را می خواستند و ۵ تن از کارگران و خانواده هایشان را به قتل رساندند. از آن زمان تاکنون بارها و بارها کارگرانی که خواهان ابتدایی ترین حقوق خود (دریافت دستمزدهای معوقه و یا فقط داشتن کار و…) هستند، مورد تعرض نیروهای امنیتی و نظامی و پیگرد قضایی قرار گرفته اند.
اول دی ماه امسال نیز بار دیگر کارگران بیکار شهرویی به گلوله بسته شدند و مرتضی فرج نیا کارگر بیکاری که تنها خواهان کار بود، به قتل رسید.
به دنبال آن تعدادی از کارگران معترض سیمان درود و فازهای ۲٣ و ۲۴ عسلویه که خواهان دریافت حقوق خود بودند، بازداشت شدند.
تعدادی ازکارگران معدن بافق به دادگاه فراخوانده شدند تا به جرم اعتراض به تعطیلی و خصوصی سازی معدن مورد محاکمه قرار گیرند.
داوود رضوی، عضو هیات رییسه سندیکای رانندگان شرکت واحد مورد محاکمه قرار گرفت.
فرزاد مرادی نیا کارگر زندانی و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری نیز که به دلیل وضعیت وخیم جسمانی به بیمارستان منتقل شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، مجددا به زندان بازگردانده شد.
محمود بهشتی لنگرودی، عضو انجمن صنفی معلمان بار دیگر به زندان بازگشت تا در کنار سایر کارگران و معلمان زندانی، جعفر عظیم زاده، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، محمد عبدی، امیر امیرقلی، سعید شیرزاد و ده ها زندانی گمنام دیگر … به جرم حق خواهی روزهای حبس خود را طی کند.
این روند در طی سال ها و در دولت های "اصلاح طلب"، "اصول گرا" و "تدبیر و امید"، هیچ تغییری نکرده است. قاتلان کارگران، دزدان و غارتگران اموال مردم از هر گونه تعقیب قضایی معاف اند و در مقابل خود کارگران متهم می شوند که "تیراندازی کرده اند" یا به قصد "اقدام علیه امنیت کشور" و "اخلال در نظم عمومی" در "تجمعات و اجتماعات غیر قانونی" شرکت داشته اند!؟
این موج جدید تشدید فشارها بر کارگران، زمانی اتفاق می افتد که پس از برداشته شدن تحریم ها، سرمایه داران و نمایندگان شرکت های بزرگ بین المللی نظیر شل و توتال و پژو رنو … روانه ایران شده اند تا سودهای کلانی از بی حقوقی کارگران ایرانی به جیب بزنند …
بارها گفته و باز هم می گوئیم این وضعیت قابل دوام نخواهد بود و بر کارگران و زحمتکشان و مردم تحت ستم است تا با ایجاد تشکل های مستقل و سراسری خود بتوانند از حق زندگی خود دفاع کنند و هیچ امیدی به هیچ یک از جناح های سرمایه داران نداشته باشند و همان گونه که در سرود هایمان می خوانیم:
"با دست خود گیریم آزادی، در پیکارهای بی امان "

کانون مدافعان حقوق کارگر
۴ بهمن ۱٣۹۴