کشف اکسیر زندگی!
by ufolove
به گزارش سایت DNA info،
باستانشناسان در زیر محل ساختوساز یک هتل ۲۲ طبقهی شیشهای در
نیویورک، مجموعهای تاریخی از نحوهی نوشیدن، خوردن، محل زندگی بههمراه
دستورالعملهایی از داروی همه دردها و معجونهایی برای حفظ سلامتی
کشف کردهاند. این کشف شامل دو بطری شیشهای ۲۰۰ ساله، حاوی «اکسیر طول
عمر» است. اکنون تیم تحقیقات بهدنبال کشف دستورالعمل اصلی آلمانی
اکسیر فرار از مرگ هستند.
به
گفته «آلیسا لوریا»، رئیس شرکت «چریسالیس»(شرکتی که معمولاً توسط
شهرها استخدام میشود تا بر پروژههای حفاری نظارت کند):
«ما تصمیم
گرفتهایم تا با نام تجاری خود، در زمینه باستانشناسی تجربی وارد
عمل شویم». محققانی از آلمان به استخدام این شرکت درآمدهاند تا
دستورالعمل راهنمای قدیمی پزشکی را کشف کنند. تاکنون مشخص شده است که این
معجون حاوی موادی همچون گیاه «آلوئه ورا»(صبر زرد) که خاصیتی ضد التهاب
دارد، «ریشه کوشاد» که برای هضم و گوارش مفید است و همچنین ریواس،
زرنباد و زعفران اسپانیایی است که هنوز هم توسط گیاهپزشکان امروزی مورد
بهره برداری قرارمیگیرد.
علاوهبر
اکسیر طول عمر، باستانشناسان دو بطری حاوی داروی تلخ معدی «دکتر
هاستتر» را نیز کشف کرده اند. این دارو، زمانی دارویی رایج در قرن نوزدهم بود که حاوی مخلوط پیچیدهای از موادی همچون «پوست درخت پِرو» که
دارای خواص ضد مالاریاست و «شیرهی کینو» که شیره ای است با خاصیت ضد
باکتریایی. لوریا و گروه او، محتوای هر دو بطری را بازتولید کردند که
بهگفته آنها بسیار تلخ بود.
افراد
بسیاری در تلاش برای یافتن اکسیر حیات بودهاند. در دوران قرون وسطی،
کیمیاگرانی وجود داشتند که بهدنبال سنگ جادو بودند. آنها معتقد بودند
که سنگ جادو برای ساخت اکسیر حیات بهکار میرود و همچنین در تبدیل مس به طلا استفاده میشود. «برنارد تراویسان»، کیمیاگر قرن ۱۵، معتقد بود که
انداختن سنگ جادو در آب جیوه آن را تبدیل به اکسیر حیات میکند؛ همچنین در
موارد متعددی کیمیاگرانی همچون «کاگلیوستروی بدنام» و «سن ژرمن»
بودهاند که ادعا کردند که اکسیر حیات را کشف کردهاند.
یافتن
اکسیر جاودانگی و یا افزایش طول عمر، تاریخی هزار ساله دارد. پایه این عیقده بر شایعاتی است که پیرامون طول عمر برخی کسان خاص بنا شده است. بهعنوان
مثال یکی از پادشاهان سومری به مدت چهار هزار سال حکمرانی کرده است. حتا در عهد عتیق به افرادی اشاره شده که
پیشاز طوفان نوح بیش از هزار سال عمر کردهاند.
در
اسطورهها و افسانههای باستانی در فرهنگهای مختلف، به غذاها و
نوشیدنیهایی برای «خدایان» اشاره شده که آنها را جاودانه میکرد. برای
خدایان یونان، شهد و مائده بهشتی وجود داشت، در اسطورههای زرتشتی و
ودایی، به ترتیب اشاره به نوشیدنیهای مخصوصی به نام سوما و هوم شده است و
در اسطورههای مصر آمده است که تات و هرمس، برای جاوادنگی، قطره هایی نقره ای رنگ و طلایی رنگ مینوشیدند. در اسطورههای سومری، پادشاهان سومر، شیری به
نام «نینهورسگ» (ایزدبانوی بزرگ سومر) مینوشیدند. در مذهب هندو، خدایان
شیری بهنام «آمریتا» میخورند. شهدی که توسط خدایان جمعآوری
شده و به آنها قدرت جاودانگی میدهد و خوردن آن برای انسانها ممنوع
است. در اساطیر چین نیز اشاره به «هلوهایی جاودانه» شده است.
آیا
همه این اشاره ها، تنها زاییدهی تخیل نیاکان باستانی ماست؟ و یا
آنها واقعاً به رمز جادوانگی رسیده بودند؟ شاید حقایقی دیگر هم در پس
اکسیر حیات وجود داشته باشد.
مقاله از وبسایت ancient origin. مقاله اصلی را اینجا مشاهده کنید.
No comments:
Post a Comment