حدیث مرگ

حدیث مرگ

از حجت الاسلام علیزاده

در  احادیث مرگ آمده است که:

وقتی انسان از دنیا می‌رود و او را در قبر می‌گذارند، قبر او خطاب به صاحبش پنج درخواست دارد:

اول آنکه من خانه تنهایی هستم و باید برای خود انیس و همراه بیاورید.

پیامبر اکرم(ص) منظور از انیس و همدم داشتن در قبر را انس گرفتن با قرآن در دنیا می‌داند و کتاب خداوند را وسیله‌ای برای آرامش گرفتن در تنهایی قبر می‌داند. قرآن نامه‌ای از طرف خداوند است به سوی ما، باید توجه کنیم که چقدر توانسته‌ایم با قرآن انس بگیریم که در قبر پناهنده ما باشد.

امام زین العابدین(ع) فرموده‌اند که اگر در شب اول قبر، قرآن پناهنده من باشد دیگر هیچ احساس تنهایی و وحشت ندارم، اگر در تمام عالم هیچ کس نباشد من به واسطه داشتن قرآن احساس تنهایی و وحشت نمی‌کنم.

دومین چیزی که قبر خطاب به انسان می‌گوید این است که من خانه ظلمت و تاریکی هستم و برای خود چراغی بیاورید که پیامبر اکرم(ص) نماز را چراغ قبر و معراج انسان معرفی می‌نمایند، نمازی که به انسان نورانیت می‌دهد و ظاهر و باطن را سفید و درخشان می‌کند.

سومین درخواست قبر از صاحبش این است که من خانه مار و عقرب هستم و باید برای خود پادزهر بیاورید. پیامبر اسلام(ص) پادزهر قبر را صدقه دادن می‌داند.

چهارمین مورد از ویژگی‌های قبر انسان این است که قبر خانه فقراست که باید برای آن گنج داشته باشیم و پیامبر(ص) جهاد را گنج قبر می‌داند.

پنجمین درخواست قبر خطاب از صاحبش این است که من خانه خاکم و باید برای خود فرش بیاورید و آن فرش هم از نگاه پیامبر اسلام(ص) احترام به والدین عنوان شده است.

با توجه و عمل به این موارد انسان، پس از مرگ و در قبر آرامش می‌یابد و به سعادت ابدی دست پیدا می‌کند.