ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺍﯼ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭ ﻣﯿﮑند. ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ، ﺑﻪ
ﺗﻮﻧﻞی ﻧﺰﺩﯾﮏ میشده ﮐﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺩﯾﺪﻩ ميشد:
ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ. ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻫﻢ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ بود.
ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ پیشتر ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭ آﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻮﻧﻞ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﯾﺎﺩ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﻮﻧﻞ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎی متوﻗﻒ ﻣﯿشوﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺭامش ﺍﻭﺿﺎﻉ، ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ مدرسه ﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ تازه ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ موجب ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﺭﻩ اندیشی میافتند. ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺪﻥ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺑﮑﺴﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ... ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﻧﺒﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﯿﺎﺩﻩ میشه ﻭ میگه ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﻮﻭﻟﯿﻦ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﻬﺶ میگه ﺑﺮﻭ ﺑﺎﻻ ﭘﯿﺶ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻭﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﺕ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﻮ!!
ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ میگه: ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻮﭼﮑﯿﻢ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﻢ ﻧﮕﯿﺮ. ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﺎﺩﮐﻨﮏ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽﺁﺭﻩ.
ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺟﻮﺍﺑﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ.
دانش آموز ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﻌﻠﻤﻤﺎﻥ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺴﯿﺮ تنگی ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﯿﻢ.
ﻣﺴﻮﻭﻝ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑیشتری خواست.
ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴأﻟﻪ ﺭو ﺭﻭﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺩ ﻻﺳﺘﯿﮑﻬﺎﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻋﺒﻮﺭ کنه.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺗﻮﻧﻞ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ .
ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ...
ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ پیشتر ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭ آﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻮﻧﻞ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﯾﺎﺩ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﻮﻧﻞ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎی متوﻗﻒ ﻣﯿشوﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﺭامش ﺍﻭﺿﺎﻉ، ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ مدرسه ﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ تازه ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ موجب ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﺭﻩ اندیشی میافتند. ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺪﻥ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺑﮑﺴﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ... ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﻧﺒﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﯿﺎﺩﻩ میشه ﻭ میگه ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﻮﻭﻟﯿﻦ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﻬﺶ میگه ﺑﺮﻭ ﺑﺎﻻ ﭘﯿﺶ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻭﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﺕ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﻮ!!
ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ میگه: ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻮﭼﮑﯿﻢ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﻢ ﻧﮕﯿﺮ. ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﺎﺩﮐﻨﮏ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽﺁﺭﻩ.
ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺟﻮﺍﺑﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ.
دانش آموز ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﺭﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﻌﻠﻤﻤﺎﻥ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﻣﯽﺗﻮﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺴﯿﺮ تنگی ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﯿﻢ.
ﻣﺴﻮﻭﻝ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑیشتری خواست.
ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴأﻟﻪ ﺭو ﺭﻭﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺩ ﻻﺳﺘﯿﮑﻬﺎﯼ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻨﮓ ﻭ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻋﺒﻮﺭ کنه.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﺯ ﺗﻮﻧﻞ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ .
ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﯿﻢ...
No comments:
Post a Comment