چگونگي عرش و كرسي
از روايت‌هاي معدود ولي بسيارمهمي كه در اين زمينه
وجوددارد و در ‹قاموس قرآن› آمده، بهره‌مندمي‌شويم:
از امام جعفر صادق:
السموات‌والارض و جميع ما خلق‌الله في‌الكرسيّ
الكرسيّ وسع‌السموات والارض، والعرش و كلّ شيء خلق‌الله في‌الكرسي
از رسول اكرم(ص): ماالسّموات‌السّبع والارضون‌السّبع في‌الكرسيّ
الا كحلقه ملقاه بارض بلاقع و انّ فضله علي‌العرش كفضل‌الفلات علي‌الحلقه
از اين سه روايت نكته‌هاي بديعي در مورد شناخت و جايگاه
ارزشي و مادي هر يك از ‹عرش› و ‹كرسي› به‌دست‌مي‌‌آيد، و مشكل‌گشاي مسائل كيهان‌شناسي
طبيعي و قرآني است: و چه‌نيكو، چه‌زيبا، و چه‌‌قدر كامل و بي‌بديل ترسيم و به‌تصويركشيده‌شده‌اند.
به تحليل آنها مي‌پردازيم:
ـ از حديث‌هاي نقل‌شده از امام صادق(ع) متوجه‌مي‌شويم كه
كرسي همة آنچه را كه خداوند آفريده يعني كل كيهان را شامل مي‌شود.
ـ و از حديث رسول اكرم مشخص‌مي‌شود كه جايگاه مادي و
ارزشي ‹عرش› و ‹كرسي› چگونه است:
ـ از سويي، جايگاه آسمان‌ها و زمين‌هاي هفتگانه در كرسي، مانند يك
حلقة آهني(چيزي كه مادي است، وزن دارد، و وزنش هم سنگين است.) در يك بيابان بي‌آب‌وگياه
است.(كه هيچ چيزي جز همان حلقة آهني در آن نمود واقعي ندارد.)
ـ از سوي ديگر، برتري كرسي بر عرش همانند برتري آن بيابان است كه اكنون آبادشده ولي عرش تنها همان ويژگي‌ها را كه براي حلقة آهني آمد، دارد: يعنيسنگيني و هيمنه.
نتيجه‌گيري:
ـ سنگيني كيهان در عرش است و گستردگي كيهان در كرسي است.
ـ كرسي همان پوسته(لاك) حلزون كيهاني، و
حدفاصل هستي و نيستي است. به زبان كيهان‌شناسي اين پوسته دربرگيرندة فضا ـ زمان(spacetime یا جايگاه) است، و با گسترش
آن، جايگاه نيز بيشتر به‌وجودمي‌آيد.
ـ عرش بخشي از كرسي، يعني هستة حلزون كيهاني
است كه ممكن است همزمان با گسترش كرسي(جايگاه- spacetime) بخشي از انرژي خود را به لايه‌هاي بالاتر حلزون كيهاني گسترش‌داده
و در ظلماني‌كردن گيتي مؤثرباشد؛ چنانكه برخي دانشمندان اشاره‌كرده‌اند.
ـ ‹عرش› واقعي است و ‹كرسي›
مجازي، و تنها نام و عنواني قرآني براي حلزون كيهاني است. در قرآن از كرسي يك بار
يادشده تا چيز مهمي مثل ‹جايگاه› در اين كتاب جامع از قلم نيفتد. ولي از عرش نظر
به مسائل مختلف، بسيار يادشده‌است.
برای آگاهی بیشتر به مقاله سازمان کیهان در قرآن که در وب هست بازگشت کنید.
No comments:
Post a Comment